. #ابیات_ناب #تک_بیت روزگاری است که ما رعیت این خانه شدیم سجده شکر بر آرید که ما دیوانه شدیم ** بین فرزند و غلامت نگذاری فرقی کرم تو همه را مد نظر میگیرد ** امام کرب و بلایی و مثل مهتابی خوشا به حال دل من که نعم الاربابی ** تا تربت تو هست طبیب و دوا چرا تا کربلاست حاجت قبله نما چرا ** باید که مسیر عاشقی را فهمید  با خشم مخالف ولایت خندید ما پای ولی امر خود سر بدهیم  تا کور شود هرآنکه نتواند دید ** این افتخار ماست که با اذن فاطمه داریم با حسین حسین پیر می شویم ** به ما نگاه بینداز چشم سلطان هم گهی به روی غلام سیاه می افتد ** خوشم که نام حسینم ز لب نیفتاده   هنوز پشت و پناهی که داشتم دارم ** برق غضبی که چشم رهبر دارد گویا که بنای فتح خیبر دارد دور و بر این دیار پرسه نزنید این مملکت فاطمه، حیدر دارد ** نیستم عاشق اگر منت درمان بکشم بروی چشم اگر از تو بلایی برسد ** باید نوشت روی ضریح جدید تو   یک سنگ قبر کهنه ندارد حسن، حسین ** زمین به دور خودش چرخ می زند تا که نشان دهد به سماوات کربلایت را ** همه زیر پایند و بالا حسین است همه قطره هستند و دریا حسین است چه رسم خوشی... که زمان تولد کلام نخستین ما یا حسین است ** ساربان! تند مران، ورنه، چنان می گِریَم که تو و ناقه و محمل، همه در گِل برود ** شب بی گریه من نمیخواهم بعدِ مُردن کفن نمیخواهم ** دادم لباس نوکری ام را رفو کنند باشد محرم دگری پاره اش کنم... *** ما را بهشت هم نبر اما قبول کن لبخند تو برای گنه کارها بس است ** هفت پشتم در هراس ِ روز محشر غُصه داشت یا حسینی گفتم و خیرش به اجدادم رسید ** با گریه بر شماست اگر زنده ام حسین اشکِ مرا نگیر که بیچاره میشوم... ** روح ِ پدرم شاد که میگفت به من: خوش باد دَمی که دیده آید به سخن عمری به زبانِ بی زبانی چون اشک یک چشم حسین گفت و یک چشم حسن ** مادرم گفت که این اشکِ تو از شیر من است من تورا گریه کن ِ شاهِ مُحَرَم کردم ** من دوزخی بودم نه جایم جنت توست جای مرا آقایی تو جا به جا کرد ** خواست از هر دو جهانَم شَوَد آسوده خیال پدرم دستِ مرا داد به دستانِ حسین ** مادرم داد به من درس محبت اما من حسینی شدم از بس پدرم گفت حسین ** گفتند:عطا نمی شود اما شد بخشیده خطا نمی شود اما شد گفتند به این حسین حسین گفتن ها درد تو دوا نمی شود اما شد ** وقتی کتیبه های تو را میزنم خوشم جان خودت از این به بعد ناخوشم نکن ** مجنون بَر ِلیلا بنشیند خوشش آید از لعل لبش بوسه بچیند خوشش آید در جمع مجانین ِحسین سر خوش و مستیم دیوانه چو دیوانه ببیند خوشش آید ** هرکسی راه ندارد به عزای تو حسین گریه کن های تورا فاطمه گلچین کرده ** گذر ِتک تک این ثانیه های عمرم به قدیمی شدن نوکری ات می ارزد ** سفر عشق از آن روز شروع شد که خدا مِهر یک بی کفن انداخت میانِ دل من ** زود ما را به کربلا ببرید خاک اینجا به ما نمیسازد ** رو به قبله کردن ما بین قبر انصاف نیست   صورت ما را به سمت کربلا باید کشید ** از کودکی ام یاد گرفتم که بگویم مادر پدرم نذر پدر مادر ارباب ** گفت زاهد: از چه رو بر سینه محکم میزنی؟ گفتم از آئینه ی دل گَردگیری میکنم ** من اگر جاهل گمراهم و گر شیخ طریق قبله ام روی حسین است و همینم دین است ** لطفی که کرده ای تو به من مادرم نکرد ای مهربان تر از پدر و مادرم حسین ** بر من لباس نوکری ام را کفن کنید نوکر بهشت هم برود، باز نوکر است *** عرق کهنه ی شیراز مرا مست نکرد چایی روضه ی ارباب زمین گیرم کرد ** سَماوری که به بزم حسین میجوشد بخار رحمتِ آن جُرم خلق میپوشد حدیث کوثر و تسنیم وسلسبیل مگو   بگو حکایت مَستی که چای مینوشد ** چون در لحدم نکیر و منکر دیدند یک یک همه اعضای مرا بوئیدند دیدند ز من بوی حسین می آید از آمدن خویش خجل گردیدند ** از ازل تا به ابد خلق خدا می دانند ما همه بنده و این قوم خداوندانند ** در حیرتم چگونه خجالت نمی کشد هر کس برای خود کفن از کربلا خرید ** همه ز لطف حسین است آبرو داریم گدا هر آنچه که دارد ز پادشاه دارد ** اولین مستمع مجلس روضه زهراست روضه آهسته بخوانید که مهمان داریم ** خیرالعمل این است که ارباب تو باشی ما هم یکی از مُزد بگیران تو باشیم ** شکر ِخدا که فاطمه مارا خریده است شکر خدا که خرج بساط شما شدیم ** صدای مرثیه‌ی آب آب می آید صدای گریه‌ی‌ طفل رباب می آید ** قران به سر بگیر تا که حس کنی نیزه چقدر گریه برای حسین کرد .