. شاعر شيرين سخن،محيي شعائر تولي و تبري، سيدالشعراء مرحوم حاج #سيد_حسن_خوشزاد داستان سگ يهودي متن اوراق محبت دیدنی است/ قصه ی عشق علی بشنیدنی است. از کلام پُر حلاوت قند گیر/ وز بزرگان طریقت پند گیر. عشق مولا قوت دل می دهد/ پند بر مجنون وعاقل میدهد. این حکایت باشد از اهل نفاق/ بشنو از من،چون فتاده اتفاق. از دورویان زمان مصطفی/ از صحابه، اهل نیرنگ و ریا. صبحگاهان بر سوی مسجد روان/ مضطرب، آسیمه سر، ناله کنان. کای رسول الله ، بر دادم برس/ دیده ام صدمه ، به فریادم برس. از گذرگاهی که میکردم گذر/ شد سگی ناگاه بر من حمله ور. سگ چه سگ،گوئی که گرگ اندر شب است/ صاحبی دارد یهودی مذهب است. سگ چه سگ،هار است، دندانم زده/ زخمها بر جسم و بر جانم زده. این منم با جامه های پاره ای/ یارسول الله، بنما چاره ای. چون شنید این شکوه را پیک خدا/ ذره ای هرگز نکردی اعتنا. صبح فردا واقعه تکرار شد/ شدت آن حادثه بسیار شد. از صحابه یک نفر با ترس وبیم/ با لباسی پاره و حالی وخیم. رو به سوی احمد مختار کرد/ از وجود حادثه گفتار کرد. ای رسول الله ، ای خیر البشر/ نیست در این شهر امنیت دگر. در فلان نقطه سگی بیمار بود/ بدتر از درندگان هار بود. او زده بر دست و پایم زخمها/ چاره ای اندیشه کن یا مصطفی. تا رسول الله بشنید این سخن/ گفت باز آیید ای اصحاب من. کوچه ها طی شد در آن گفت و شنود/ شد سراغ خانه ی مرد یهود. کوبه را کوبید تا در باز شد/ نغمه های عاشقی آغاز شد. آن یهودی مرد آمد با وقار/ تا بگیرد نزد پیغمبر قرار. کور بود اما جمال یار دید/ آن دل غافل ، دل و دلدار دید. گفت با احمد : مشرّف، مرحبا/ سرفرازم کرده ای یا مصطفی. دیدن روی تو درک لذت است/ همکلامی با تو فوق عزت است. من سراپا گوش هستم ای نکو/ هر چه میخواهد دل تنگت بگو. گفت احمد با یهودی این سخن/ رو،سگ خود را بیاور نزد من. گرچه گفتار تو گفتاری نکوست/ لیک نزد تو سگی درنده خوست. ما از این درنده خویی ناخوشیم/ سگ اگر شد هار او را میکشیم. آن یهودی رفت و بعد از اندکی/ ناگهان برگشت همراه سگی. تا که چشم سگ به پیغمبر فتاد/ او به اذن حق زبان را برگشاد. ای رسول الله، ای خیر الانام/ السلام ای ختم مرسل، السلام. گفت احمد : ای سگ اين رهگذر/ کرده ای چنديست ایجاد خطر. از هجومت عده ای در وحشتند/ ساکنان کوچه بی امنیتند. حکم ما این است نابودت کنیم/ آتش افروزیم تا دودت کنیم. سگ چو بشنید از پیمبر این سخن/ اشک ریزان گفت : ای مولای من. ای امیر عالم جن و بشر/ چیست جُرم من در این کوی و گذر. سدّ راهی کرده ام ، تنبیه کن/ گر گناهی کرده ام،تنبیه کن. آن دو شخصی که ز من آزرده اند/ نام حیدر را به زشتی بُرده اند. دومی هم بی حیا چون اوليست/ کارشان دشنام دادن بر عليست. ظاهرا عرض ارادت میکنند/ باطنا هر دو خیانت میکنند. مخفیانه چونکه خلوت میکنند/ بر پسر عمّت اهانت میکنند. این دو تن يعنى دو دشمن با عليست/ #من_سگم _اما_شعارم_یا_عليست. من سگی هستم که کلب این درم/ پاسبانِ آستانِ حیدرم. صاحبم گرچه یهودی مسلك است/ در ادب بین یهودیها تک است. چون پیمبر این سخن از سگ شنید/ اشک شد از دیدگان او پدید. گفت پیغمبر به آن مرد یهود/ این سگ از من عُقده ی دل را گشود. شخص عاصی مستحق کیفر است/ این سگ از شخص منافق بهتر است. گفت با مرد یهودی مصطفی/ قدر این سگ را بدان دارد وفا. عشق یعنی در تولا سوختن/ حق شناسی را ز سگ آموختن. تا یهودی واقف از اسرار شد/ دیده ی حق بین او بیدار شد. گفت،حق را با نبی بشناختم/ عشق را من با علی بشناختم. من شهادت میدهم پیغمبری/ بر رسولان دو عالم سروری. بر وصی تو یقین دارم یقین/ جان به قربان امیرالمؤمنین. ماجرای سگ که بحث روز بود/ در نتیجه معرفت آموز بود. کاش آن سگ زنده در ایام بود/ گاه در کوفه، گهی در شام بود. سنگ کِی میخورد بر رأس شهید/ اینچنین سگ کوفیان را می درید. ماجراى سگ حقيقت عبرت است/ دوستىِ با منافق ذلّت است. سيدِ#خوشزاد يكپا مرد باش/ با محبان على همدرد باش. .