eitaa logo
سرباز ولایت
36 دنبال‌کننده
1هزار عکس
990 ویدیو
547 فایل
امام خمینی(ره)ریاخون
مشاهده در ایتا
دانلود
🏳🏴🏳🏴🏳🏴🏳🏴🏳 🏴 ⭕️ 🔶در فرهنگ عرب، اينگونه رسم بوده و هست كه معمولا هر شخص داراي يك و يك يا چند ٫لقب ميباشد؛ عليهم السّلام نيز اينگونه رسمی داشتند و هنگام نامگذاری فرزندان خود، لقب و کنیه نیز برای آنان انتخاب میکردند؛ 💠امام باقر (ع) درباره اينكه چرا هر يك از فرزندان اهل بيت داراي كنيه اي خاص بوده اند ميفرمايند: انّا لَنُكَنّي اُولادَنا في صِغَرِهِم مَخافَةَ النَبزَ اَن يُلحَقَ بهم.[۱] یعنی ما براي فرزندانمان در كودكي كنيه قرار ميدهيم، از ترس اينكه مبادا در بزرگي دچار لقب های ناخوشايند گردند. 🔷درباره اينكه چرا به عنوان كنيه براي (ع) انتخاب شده، در روايتي آمده است كه اين كنيه را روز هفتم ولادت امام حسين (ع)، (ص)، براي ایشان انتخاب کردند، به اين صورت كه پيامبر او را در دامان خود نهادند و فرمودند: ای چه بسيار گران است بر من كشته شدن تو.[۲] 🔷در کتب تاریخ نيز آمده است كه (ع) بعداً نام يكي از فرزندان خود را عبدالله گذاشتند كه ظاهراً همان حضرت علي اصغر(ع) ميباشند كه در كربلا به شهادت رسيدند.[۳] 🔷البته براي علت نام گذاري (ع) به وجوهي ديگر ذكر كرده اند كه به دو نمونه از آن اشاره ميشود: 🔺الف: در فرهنگ عرب مرسوم است كه هر كس داراي صفات خاص باشد، در مقام مبالغه، وي را پدر آن صفت مينامند؛ مثلا كسي كه داراي صفت بخشش باشد او را «ابوجواد» ميگويند. (ع) نيز به دليل اينكه در مقام بندگي خدا امتيازي خاص داشته و در مرتبه اعلي و مافوق انسانهاي ديگر قرار داشته اند، او را خوانده اند، چنانكه خود آن بزرگوار هنگامي كه از اسب بر روي زمين افتادند، فرمودند: «رضاً بقضائِك، تسليماً لِاَمرِك...»[۴] 🔺ب. اگر حضرت (ع) در كربلا آنگونه جان نثاري نكرده بود و در ميدان سربازي حق تعالي ثابت قدم نمي بود، آئين محمدي از روي زمين رخت بربسته و مردم به زندگي جاهليت كفار برميگشتند، لذا هر كسي بعد از آن حضرت خداوند را پرستش نمايد و پيروي از پيامبر اکرم(ص) و امامان عليهم السّلام را سيره خود قرار دهد، همه به بركت وجود مقدس (ع) و ايثار اوست «لولاه ماعُبِدَالله و لولاهُ ماعُرِفَ الله» بنابراين ايشان در حقيقت پدر همه بندگان خداست، زيرا پدر به معناي مربي است و او بر اساس آنچه گفتيم بهترين و عالي ترين مربي است.[۵] 🔷 (ع) علاوه بر كنيه داراي القاب متعددي نيز بوده اند از جمله: الرشيد ـ الطيب‌ ـ الوفي ـ السيد ـ الزكي ـ المبارك ـ التابع لمرضاة الله‌ ـ سيد الشهداء.[۶] پی نوشت: [۱] زندگاني امام حسن مجتبي(ع) سيد هاشم رسولي محلاتي، ص۸، حياة امام الحسن، ج۱، ص۶۵ [۲] منتهي الامال، ج۱، ص۵۲۳ [۳] الارشاد، شيخ مفيد، ج۲، ص۱۳۵ [۴] مقتل الحسين، مقرم، ص۳۵۷ [۵] شرح زيارت عاشورا، علي اصغر عزيزي تهراني، ص۳۴ [۶] بحار الانوار، ج۴۳، ص۲۳۷
🏳🏴🏳🏴🏳🏴🏳🏴🏳 🏴 ⭕️چرا ؟ 🔶اهداف و آثار عزاداري براي اهل بيت عليهم السلام 💠در بيان بايد گفت اگر در ميان شيعيان عزاداري يك سنت رايج شده است دارد كه به طور اختصار عبارت است از: 👈 كه سراسر زندگي آنان براي جامعه اسلامي و سرمشق است، خواه در مبارزه با طاغوتيان يا مسايل اخلاقي و روحي و...؛ 👈 افزايش عشق و كه پاداش رسالت پيامبر اکرم(ص) است؛ 👈 كمال‌خواهي و فضيلت‌طلبي؛ 👈 دعوت به دين و آگاه شدن از حقايق آن و فراخواني مردم به صلاح و اصلاح و دوري از انحراف و فساد؛ 👈 بر ضد طاغوتيان و آشنا كردن مردم با ويژگي‌هاي (ع)؛ 👈 اطعام عده‌اي از گرسنگان در پرتو مجالس عزا كه از دستورات مؤكد قرآن و اسلام است؛ 👈 ياد مصيبت اهل‌بيت ـ عليهم السّلام ـ كه موجب آسان شدن مصايب و سختي‌هاي دوستداران آنان است؛ 👈 همدردي با رسول خدا(ص) و حضرت زهرا(س) و ساير ائمه عليهم السّلام؛ 👈 فراموش نشدن حادثه ؛ چرا كه اگر اين عزاداري‌ها نبود نسل‌هاي آينده نمي‌دانستند (ع) را يزيد كشته است. 👈 بويژه بني‌اميه و بني‌عباس؛ و 👈رشد فضايل و كرامت‌هاي انساني و الهي و پروش روحيه شهادت طلبي؛ هر قطره اشك كلامي است كه شهادت را چون پيامي به مردم ابلاغ مي‌كند و گريه نشانه آن است كه فاجعه‌اي روي داده و ظلمي صورت گرفته است. نه يك روز، نه ده روز، نه يك ماه بلكه در تمام سال براي اين است كه ملتي كه در شهادت زندگي مي‌كند بايد عزادار باشد و در مجالس عزا با بيان فلسفه شهادت و با يادآوري از شهيدانش، را همچنان تازه نگه دارد. بي‌شك به خاطر نشر فلسفه شهادت و ايثار و كرامت‌هاي انساني است كه به بهانه مرگ برادر، عمو، دايي و... جلسه برگزار مي‌كند و يك‌باره به گريز مي‌زند و از حسين سخن مي‌گويد. و 👈 با استفاده از . عزاداري اسلام را زنده كرد و اگر (ع) قيام نمي‌كرد اثري از اسلام باقي نمي‌ماند. اساس شكل‌گيري انقلاب اسلامي نيز نهضت امام حسين(ع) است. 🔺امام خميني درباره تجديد و تكرار عزاداري‌ها مي‌فرمايند: «... اصلاً نمي‌فهمند (ع) چه بوده و نمي‌دانند اين منبرها، ‌گريه‌ها سينه‌زني‌ها حدود ۱۴۰۰ سال است كه ما و را حفظ كرده و تا حالا اسلام را آورده، اين عده از جوان‌ها اينطور نيست كه سوءنيت داشته باشند؛ آنها خيال مي‌كنند كه ما بايد حرف روز بزنيم. حرف سيدالشهدا(ع) حرف روز، و هميشه حرف روز است؛ اصلاً حرف روز را سيدالشهدا(ع) آورده است و دست ما داده است و سيدالشهدا(ع) را اين گريه‌ها و مكتب وي را اين مصيبت‌ها و داد و قال‌ها و اين سينه‌زني‌ها و اين دستجات حفظ كرده است. اگر فقط مقدسي بوده و توي اتاق و توي خانه مي‌نشست و براي خودش هي زيارت عاشورا مي‌خواند و تسبيح مي‌گرداند چيزي نمانده بود... همينهاست كه اين نهضت را پيش برده، اگر (ع) نبود اين نهضت را كسي پيش نمي‌برد».[۱] 💢بنابراين (ع) يك حركت است، يك موج است، يك مبارزه اجتماعي است.[۲] عزاداري‌ها سبب مي‌شود كه شور و عاطفه از شعور و شناخت برخوردار گردد و ايمان را در ذهن جامعه هوادار، زنده نگهدارد و به عنوان و ، همواره تأثير خود را حفظ كند. عزاداري و شهادت و رساندن به گوش تاريخ است... هم بر مظلوميت امام گريه مي‌شود و هم در سايه آن، (ع) از نهضت و حركت، ، روضه‌هاي خانگي و دسته‌هاي عزاداري و هيأت‌هاي زنجيرزني، پوشيدن لباس مشكي و پرچم به دست گرفتن و شربت و آب دادن و تلاش در برپايي مجالس و نوحه‌خواني و سينه‌زني و... هر يك به نوعي است و اين پيوند قلبي را عمق و غنا مي‌بخشد.[۳] اين موارد، انگيزه‌هاي برگزاري مجالس سوگواري و عزاداري است و آنچه در اين ميان وجود ندارد گريه ضعف و ذلت است. پی نوشت: [۱] قيام عاشورا در كلام و پيام امام، ‌ص ۱۶ [۲] نهضت‌هاي اسلامي صد ساله اخير، مرتضي مطهري، ص ۸۹ [۳] فرهنگ عاشورا، ص ۳۱۴ نویسنده : حسين رجبي- پاسخ به شبهات عزاداري منبع: وبسایت مرکز مطالعات و پاسخگویی به شبهات
🏳🏴🏳🏴🏳🏴🏳🏴🏳 🏴 ⭕️مختصری از و 🔶 ، تبلور زنده ي نماز، مناجات، حماسه، عدالت، و شهادت است. در مورد اين رخداد بسيار سخن گفته شده است، ولي به ابعاد گوناگون انساني و اجتماعي و درسها و پيامهاي زندگي ساز و حماسه‌‎آفرين آن كمتر توجه شده است. حال ما در اين مختصر به  ميپردازيم: 💠عبرتهاي سياسي 🔷حركت و (ع) يك جنبش خصوصي يا خانوادگي نبود بلكه و انقلابي بزرگ عليه حكومت بني اميه بود. از اين رو يك محسوب ميشود كه ازجهات گوناگون مي‎تواند الگوي سياسي جوامع باشد كه مهمترين آنها عبارتند: 1⃣ولايت و رهبري 💢از مهمترين اصول اسلام است. ولايت بر مسلمين را امامان حق خودشان مي‎دانستند و به غاصب بودن ديگران عقيده داشتند. از اين رو (ع) فرمودند: «ما خاندان پيامبر بر تصدي اين امر (حكومت بر امت) از اين مدّعيان ناحق سزاوارتريم». و در زيارتنامه‎ها گاهي لعنت بر كساني آمده است كه ولايت آنان را انكار كردند. از سرمايه‎ها و در حركت ، معرفي به امت اسلام و است. 2⃣عدم ترك امر به معروف و نهي از منكر 💢 به حساسيت مردم نسبت به احكام خدا و نظارت عمومي در امور واليان و مسئولان و مردم عادي وابسته است. از اين رو (ع) با درك موقعيت حساس جامعه كه روز به روز از سنت رسول خدا(ص) فاصله مي‎گرفت، پرچم و را علم كرد و در اين راه و اطرافيانش را به خطر انداخت و براي هميشه و به همگان آموخت كه سكوت در برابر ظلم، بدعت، انحراف، گناهي بزرگ و عليه آنها بالاترين درجه امر به معروف و نهي از منكر است. حال پيروان فرهنگ عاشورا، با الهام از  بايد نبض پرحركت جامعه اسلامي باشند و نسبت به جريان امور و وضعيت فرهنگي و سياسي حساسيت نشان دهند و با حضور دائم در ميدان امر به معروف و نهي از منكر، عرصه را بر فساد آفرينان تنگ سازند. 3⃣باطل ستيزي و جهاد 💢تلاش براي بازگرداندن خلافت اسلامي و حاكميت مسلمين به مجراي حق و اصيل خود و از بين بردن سلطه جائرانه باطل، صفحه ديگري از مبارزات (ع) مي‎باشد كه تكليف را بصورت كلي و هميشگي روشن مي‎سازد و اينكه در برابر ، نبايد سكوت و كرد. از تكاليف مهم مسلمانان در حراست از دين و كيان خويش و مقابله با دشمنان است كه است. و  يكي از مظاهر عمل به اين تكليف ديني بود و درسي براي همه ي آزادگان جهان كه در همه حال با همه توان تا آخرين دم، به نبرد با دشمنان اسلام و دين خدا برخيزند. 4⃣تدبير و برنامه‎ريزي 💢 ، يك و با برنامه بود نه يك شورش كور و بي‎هدف. براي لحظه به لحظه و روز بروز آن، دورانديشي و به كار گرفته شده بود. 5⃣كل يوم عاشورا 💢از عبرتها و درسهاي مهم عاشورا، از حق و مبارزه با باطل و ستم در هر جا و هر زمان است.  تكليف خاص آن حضرت و يارانش در آن مقطع زماني خاص نبود، بلكه هرگاه هر جا نظير آن شرايط پيش آيد، همان تكليف هم ثابت است. 💠پيام‎ها و عبرتهاي اخلاقي 1⃣آزادگي 💢آزادي در مقابل بردگي، اصطلاحي، حقوقي و اجتماعي است، اما برتر از آزادي است و نوعي حريت و رهايي انسان از قيدهاي ذلت‎آور و حقارت بار است.  جلوه بارزي از آزادگي در مورد (ع) و خاندان و ياران شهيد او است كه از ميان دو امر شمشير يا ذلّت، را پذيرفت و فرمود: انسانهاي آزاده در راه استقلال و رهايي از ستم طاغوتها و در آن لحظات حساس و دشوار انتخاب، مرگ سرخ و مبارزه خونين را برمي‎گزينند و جان مي‎بازند تا جامعه خود را آزاد كنند. 2⃣ايثار 💢 ، ايثار خون و جان است. كسي است كه حاضر باشد هستي و جان خود را فدا كند. در صحنه نخستين ايثارگر (ع) بود كه از جان و مال خود گذشت و براي همه مخصوصاً شيعيان اين درس را داد كه در راه رضاي خدا و خدا بايد از تمنيات خويش گذشت. 3⃣شجاعت 💢صحنه  تصويري است واضح از (ع) و اهل بيتش. شجاعت عاشورائيان ريشه در اعتقادشان داشت. لذا عاشورا الهام بخش شجاعت به مبارزان بوده است و محرم همواره روحيه، شهامت و ظلم‎ستيزي به مردم میداده است. 🔗متن کامل را اینجا 👈andisheqom.com/fa/Article/View/11000207 بخوانید.
🏳🏴🏳🏴🏳🏴🏳🏴🏳 🏴 ⭕️ (س) پرچمدار بصیر عاشورا 🔶خداوند پیامبرانش را برای هدایت انسانها مبعوث کرد و آنها پیام خداوند را ابلاغ کردند. در این میان در کسانی بودند که و اشاعه آن را به عهده گرفتند. آنها با حمایت از دین خدا جانانه تلاش کردند تا روی زمین نماند. همچنین بودند کسانی که نگذاشتند نام خداوند و پیامبران و ائمه اطهار را از ذهن انسانها پاک کنند و راه آنها را منحرف سازند. 💠مبلغ نهضت 🔷 (س) پس از شهادت (ع) را به دوش گرفت و به و مشغول شد. ایشان با و استدلال‌های محکم با مردم سخن می‌گفت. آنان را از راهی که (ع) در آن قدم گذاشت، مطلع می‌کرد و سعی داشت با (ع) آزادی‌خواهی را به انسان‌ها تعلیم دهد. (س) در مقاطع زمانی و مکانی مختلف با و حماسی خود آن‌چنان در راستای گام نهاد که همگان را به حیرت واداشت. سخنان این در مواجهه با عبیدالله‌بن‌زیاد و یزید‌بن‌معاویه و در دفاع از حرم رسول خدا (ص) بی‌نظیر است. این توانست با ابزارها و شیوه‌های گوناگون و و شناخت بی‌کران خود به از حرکت برادر خود (ع) دفاع کند، تا آنجا که (ع) زبان به مدح عقیله بنی‌هاشم گشوده است و می‌فرماید: «ای عمه، تو به حمد الهی هستی که نزد کسی تعلیم ندیده‌ای و هستی که نزد کسی نیاموختی». [احتجاج طبرسی، ص ۱۶۶] 🔷 (س) در غم از دست دادن برادر خود و فرزندان و خویشان کرد تا به و بصیرت‌افزایی‌اش لطمه وارد نشود. ایشان با اتکا به آیات قرآن و بیانات جد و پدرش می‌فرمود: «تا آنجا صبر می‌کنم که خود صبر نیز از نوع صبر من عاجز بماند». [خصائص زینبیه، ص ۲۴۶] خداوند نیز پیشاپیش به ایشان و رهروان راهش بشارت بهشت داد و فرمود: «إن الذین قالوا ربنا الله ثم استقاموا تتنزل علیهم الملائکة؛ آنان که گفتند پروردگار ما الله است و در این راه کردند فرشتگان بر آنان نازل می‌شوند». [فصلت، ۳۰] رحلت جانگذار (س) بنا بر اقوال قوی در روز پانزدهم رجب سال ۶۲ هجری، در سن ۵۶ سالگی و یک سال و نیم پس از شهادت امام حسین (ع) بود. ایشان به برادرش عرض کرد حسین جان، من بعد از تو نمی‌توانم زندگی کنم و همین اتفاق افتاد. در حالی که پیراهن خونین و چاک‌چاک برادر را در آغوش گرفته بود، از این دنیا هجرت کرد. ایشان از همسرش خواست لحظه مرگ اجازه دهد در زیر نور آفتاب جان دهد. 🔷در اینکه چرا ایشان به سفر کردند اقوال زیادی وجود دارد و دلیلی قطعی در کتب تاریخی دیده نمی‌شود؛ اما بیشترین احتمال برای رفتن ایشان به شام این بود که در مدینه با که داشت، در هر محفل و مجلسی علیه دستگاه خلافت سخنرانی و می‌فرمود. موالیان حکومتی که از شورش مردم هراس داشتند با کسب تکلیف از یزید، ایشان را از مدینه بیرون کردند و این احتمال وجود دارد که حضرت به تبعید شده باشند. بنا بر نظر برخی دیگر نیز ایشان به رسیدند. سراسر در و گذشت. او همواره در و سخت‌ترین حالات جز آنچه پسند خدا بود، نگفت و جز آنچه بود، نکرد. از (ع) نقل است: «عمه‌ام (س) با این همه مصیبت‌های از کربلا تا شام هیچ‌گاه نمازهای مستحبی را ترک نکرد، ولی در یکی از منازل دیدم که آن را نشسته می‌خواند. نگران شدم و سبب این کار را پرسیدم، گفت: سه شب است که سهم غذای خود را به اطفال خردسال می‌دهم و امشب از شدت گرسنگی، قدرت بر پای ایستادن ندارم». منبع: راسخون
⚡️🌸⚡️🌸⚡️🌸⚡️🌸⚡️ 🌸 ⭕️آياتی در شأن  عليه‌ السلام 🔷 در طول ۲۳ سال از طرف خداوند متعال و توسط جبرئيل امین (ع) بر پيامبر اکرم (ص) نازل شد. معجزه جاودانی پيامبر اسلام دارای ۱۱۴ سوره است که به مناسبتهای مختلف بر قلب مقدس آن حضرت فرود آمد تا اسباب هدايتی باشد برای تمامی انسانها. مفسران با توجه به رواياتی که از رسول خدا (ص) و ائمه اطهار (ع) نقل شده، و را در ، مثل حضرت زهرا (س) و اميرالمؤمنين (ع) و يا امام حسن و امام حسين عليهم السلام ميدانند. از جمله‌ آياتی که در شأن‌ اهل‌بيت‌ نازل‌شده و  (ع) را نيز شامل ميشود، ميتوان به اشاره کرد. در اين آيه خداوند متعال ميفرمايد: «إِنَّمَا يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنکمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَيُطَهِّرَکمْ تَطْهِيرًا». [احزاب،۳۳] از ام‌سلّمه روايت شده که اين آيه در خانه من نازل شد و در خانه هفت نفر بودند؛ رسول خدا (ص) جبرئيل، ميکائيل، علی، فاطمه، حسن و حسين (عليهم السلام). [۱] 🔷از جمله‌ آياتی که به صورت اختصاصی در خصوص‌ (ع) نازل شد، ميتوان به آيه ۳۳ سوره اسراء اشاره کرد. در اين آيه خداوند متعال ميفرمايد: «وَ لاَ تَقْتُلُواْ النَّفْسَ الَّتِي حَرَّمَ اللّهُ إِلاَّ بِالحَقِّ وَ مَن قُتِلَ مَظْلُومًا فَقَدْ جَعَلْنَا لِوَلِيِّهِ سُلْطَانًا فَلاَ يُسْرِف فِّي الْقَتْلِ إِنَّهُ کانَ مَنْصُورًا؛ و را که خدا قتلش را حرام کرده، نکشيد، مگر به حکم حق و آن کسی که کشته شده برای ولی او سلطه (حق قصاص) قرار داديم، اما در قتل اسراف نکنيد، چرا که او مورد حمايت است». در تفسير عياشی ذيل اين آيه شريفه از امام باقر (ع) روايتی نقل شده که حضرت ميفرمايد: «اين آيه در مورد  (ع) است که کشته شد، و  (عج) ولی او می‌باشد، وقتی قيام کند، از قاتلان آن حضرت خونخواهی خواهد کرد». [۲] 🔷از ديگر آياتی که در شأن‌ (ع) نازل شده، آيه ۱۵ سوره احقاف می‌باشد. در اين آيه آمده است: «وَ وَضَعَتْهُ کرْهًا وَ حَمْلُهُ وَ فِصَالُهُ ثَلَاثُونَ شَهْرًا». طبق روايتی از رسول خدا (ص)، آيه مذکور در حق‌ (ع) نازل شده است. [۳] آيه «ثُمَّ رَدَدْنَا لَکمُ الْکرَّةَ عَلَيْهِم؛ سپس شما را بر آنها چیره می‌کنیم»؛ْ [اسراء، ۶] نيز در خصوص (ع) با اصحابش در هنگام رجعت نازل شده است. [۴] اما سوره‌ای که به عنوان (ع) معرفی شده، است. در روايتی که در خصوص فضيلت اين سوره از امام صادق (ع) نقل شده، حضرت ميفرمايد: « را در نمازهای واجب و مستحبی‌تان بخوانيد که اين سوره، (ع) است و هرکس اين سوره را بخواند روز قيامت با  (ع) در درجه‌ای از درجات بهشت است». [۵] 🔷در پايان اين سوره آمده است: «يَا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ - ارْجِعِی إِلَى رَبِّک رَاضِيَةً مَّرْضِيَّةً - فَادْخُلِی فِي عِبَادِی - وَادْخُلِی جَنَّتِی؛ تو ای روح آرام يافته به سوی پروردگارت باز گرد، در حالی که هم تو از او خشنودی و هم او از تو خشنود و در سلک بندگانم و در بهشتم داخل شو»؛ [فجر، ۲۷ الی ۳۰] شيخ عبدالله بحرانی پس از نقل روايتی که از امام صادق (ع) در خصوص اين سوره و اختصاص آن به (ع) بيان شد، مینويسد: «يکی از حاضران پس از بيان امام صادق (ع) عرض کرد: چگونه اين سوره، سوره امام حسين (ع) است؟ حضرت فرمود: مراد از در اين آيه (ع) و اصحاب و شيعيان آن حضرت میباشد». [۶] در پایان اینکه آيات‌ متعددی‌ به‌ (ع) اختصاص يافته است. علاوه بر آياتی که در خصوص اهل بيت (ع) نازل شده و به امام حسين (ع) هم مربوط ميشود، برخی از آيات به صورت اختصاصی در مورد ايشان ميباشد، همانند آيه ۳۳ سوره اسراء و سوره‌ای که مفسران در شأن آن حضرت معرفی کرده اند، سوره فجر است. پی‌نوشت‌ها [۱] شواهد التنزيل (حاکم‌ حسکانی - تحقيق‌ محمد‌ باقر محمودی) ج۲، ص۱۳۱ [۲] تفسیر عیاشی (محمد بن مسعود عياشی) ج۲، ص۲۹۰ [۳] الهداية الکبری (حسين بن حمدان الخصيبی) ص۲۰۲ [۴] مستدرک سفينة البحار (شیخ ‌علی ‌نمازی) ج۴، ص۸۵ [۵] مجمع‌البیان (فضل بن حسن طبرسی) ج۱۰، ص۳۴۱ [۶] العوالم (عبدالله بحرانی) ص۹۷ منبع: وبسایت‌ مرکز مطالعات و پاسخ‌گویی‌ به‌ شبهات حوزه‌ علمیه‌ قم