💎ارائه دکتر ایزدخواه در سلسله جلسات شهید دیالمه_تشکل طلبگی ربیون_ ۱۳بهمن ماه 🔰 فضای عمومی و نگاه نیروهای انقلاب به مجلس یازدهم: در دولت آقای روحانی بچه انقلابی ها از حاکمیت طرد شده بودند. با مجلس یازدهم این امید زنده شد که بچه انقلابی ها بیایند و تغییر اساسی در اوضاع ایجاد کنند. در فضای عمومی هم همین امید وجود داشت. بعضی به ما پیام میدادند که ما رای ندادیم، اما به شما امیدواریم. بعد از این چهارسال این امید باقی نماند. آن هجم از #امید_اجتماعی را این مجلس نتوانست حفظ کند. زیر 50 درصد توانست کار کند. آن فضای امید، هم در فضای نخبگان و هم در فضای مردمی از بین رفت. این #مهمترین_شاخصه_مجلس_یازدهم است. این تصویر مورد اتفاق است بین ما. نمی‌گویم مجلس شکست خورد یا نتوانست قانون خوبی وضع کند. اما نکته مهم این است که مجلسی که به اسم انقلابی آمد، برآورد امروز از آن برآورد مثبتی نیست. 🔰 لزوم آسیب شناسی مجلس یازدهم: چرا نتوانست این تصویر مثبت را حفظ کند؟ این نیاز به آسیب شناسی جدی دارد. مهم این است که ما آمدیم در حکمرانی و مجلسی ظهور و بروز پیدا کردیم که تا چندی پیش فقط از دور باید آن را نقد می کردیم. این نقد به لحاظ تاریخی مهم است. اگر این تجربه تجربه ناموفق و غیر ممتازی بوده، مهم است که دلیلش را بفهمیم که مجلس دوازدهم دوباره به مشکل نخوریم. بعنوان مثال مجلس هفتم و دوره اول احمدی نژاد اجمالا نظر انقلابی ها این است که دولت و مجلس خوبی بوده و عملکردش مثبت بوده. اما در مجلس و دولت بعدی تکرار نشد. پس باید عوامل این اتفاق را بررسی کنیم. 🔰 در لایه های مختلف، باید مجلس را نقد کنیم. 🔸 در لایه اشخاص نمایندگان: نمایندگان فعلی مجلس عموما ساده زیست و پاکدست و مذهبی و انقلابی هستند. در اشخاص خیلی حاشیه ای نمی بینیم، به لحاظ مجالس قبلی. رفتارها و عملکردها و فضای پاسخگویی و مردمی و زیست و تعامل با مردم، به نسبت چند مجلس اخیر اجمال خوب است. 🔹 ضعف در تشخیص ضعفی که در لایه نمایندگان وجود داشت، بحث "تشخیص" بود. در مساله تشخیص خیلی لنگید این مجلس. نماینده خوب و انقلابی و خوش سابقه بود، اما تشخیص خوبی نداشت. گیر ما امروز نرم افزاری است نه سخت افزاری. زیرساخت ها مشکل خاصی ندارد. چیزهایی که انقلاب ساخته است، عمده در حوزه زیرساخت است نه نرم افزار. فضای فرهنگی می لنگد. هسته‌های اندیشه ورز و شرکت های دانش بینان، اینها همه سخت افزار است دیگر. نرم افزار به معنای الگوی فکری و حکمرانی نداریم. اگر از امیرکبیر خوب یاد می‌شود بخاطر تشخیص اولویت‌ها بود. عملکرد روتینش خیلی مساله نیست. ما در این مجلس، تشخیص و نقطه‌زنی کم داشتیم. مجلس جایی است که باید بی رحمانه نقد کرد و جراحی کرد. جای سکوت نیست. 290 نفر یعنی 290 نظر. نماینده آحاد جامعه هستند دیگر. باید نظر آحاد مطرح شود. نه اینکه سریع بگوییم خب برویم ماده بعد. سر قوانین و مواد باید بحث شود. میگفتند قبلی ها بحث نمی کردند. خب اشتباه میکردند. باید از لحاظ بین المللی و روان شناسی و جامعه شناسی و تاریخی و ... مساله را بررسی کنیم. کار مجلس ریل گذاری است دیگر. مثلا باید بررسی کنیم اینجا که طرح می خواهد اجرا شود، گسل زلزله نیست؟ اینجا اکوسیستم بهم نمیخورد؟ بحث که شد روی مساله، باید بگوییم "کس دیگری نظر ندارد؟ این قانون قرار است چند ده سال اجرا شود ها". نوشتن ١٠٠ قانون افتخار نیست. شاید باید ٢ قانون مینوشتی. شاید اصلا قانون نیاز نبوده، مشکل در اجرا بوده و باید نظارت را قوی کنی. شاید آرایش دستگاه‌ها اشکال دارد. باید قانونی که مینویسیم و اولویت هایی که میگذاریم، #مبنایی باشد. مبانی قرآنی و روایی و الگوی پیشرفت و... باید سرلوحه باشند. مثلا در طرح بانکداری اسلامی و حذف ارز ترجیحی نظر ما این بود که مبنا نداشت. همه دعواها ریشه اش در مبنا است، وگرنه می شود لیبرال با ریش و لیبرال بی ریش. 🔹 ضعف در نظارت نظارت مجلس باید آواربرداری شود. اگر مجریان بفهمند که مجلس می فهمد و کلاه سرش نمی رود، فضای پوپولیست و ژورنالیست و... رویش اثر نمی گذارد، قابل خریدن نیست و...، جور دیگری برخورد می کند. ما رفتیم پیش معاون وزیر. نماینده دیگری هم با ما بود. از جلسه آمدیم بیرون، دیدم او را نگه داشت. بعدش گفتم چی شد؟ گفت ازم پرسید نرخ ایزدخواه چنده. از تحقیق و تفحص ها، فقط یک درصدش در صحن قرائت شد. مشکل اینجا است که حجم تعارفات در این مجلس خیلی زیاد بود. ادبیات #یکدست_شدن(یکدست شدن کارگزاران حاکمیت)، ادبیات خیلی اشتباهی بود. اگر اینطور بود پس این همه استیضاح برای چه بود. در ثانی مگر یکدست شدن خوب است؟ وحدت کلمه چیز دیگری است، اینها اشتباه فهمیده اند. قسمت اول.... 🌐@rebbiion