The place was very lonely and it seemed that there was none except Allah in that place. It was surrounded by mountains. It was called the 'City of Birds'. The city was the most beautiful place on earth. The birds over there led a very comfortable life. There were all kinds of birds - parrots, sparrows, pigeons, and etc. At the break of dawn, the cock's cry used to wake up everyone and then everyone began working. There lived a family of pigeons in that city. In that family there were several baby pigeons. These baby pigeons were very beautiful. They were milk white and there were brown lines along their necks, which added to their beauty. They used to wake up with the rising Sun and used to do salaam to the Sun with a lot of love and respect. The Sun replied to their salaam and used to converse with them. The Sun loved them more than the other birds. Everyday the Sun used to wake them up and encouraged them to work. آنجا بسیار خلوت بود و به نظر می رسید که در آن مکان کسی جز الله نیست. اطراف آن را کوه احاطه کرده بود. آن را "شهر پرندگان" می نامیدند. این شهر زیباترین مکان روی زمین بود. پرندگان در آنجا زندگی بسیار راحت داشتند. انواع پرندگان وجود داشت - طوطی، گنجشک، کبوتر و غیره. هنگام سحر، فریاد خروس همه را بیدار می کرد و سپس همه مشغول به کار شدند. خانواده ای کبوتر در آن شهر زندگی می کردند. در آن خانواده چندین بچه کبوتر وجود داشت. این بچه کبوترها خیلی زیبا بودند. آنها سفید شیری بودند و خطوط قهوه ای روی گردنشان وجود داشت که بر زیبایی آنها افزوده بود. با طلوع خورشید بیدار می شدند و با عشق و احترام فراوان به خورشید سلام می کردند. خورشید سلام آنها را جواب داد و با آنها گفتگو می کرد. خورشید آنها را بیشتر از سایر پرندگان دوست داشت. هر روز خورشید آنها را بیدار می کرد و آنها را تشویق به کار می کرد. #Part1 #City_of_birds #Short_story ┅═ঊঈ🌺🌹ঊঈ═┅╮ 📕 @English_4U ╰┅═ঊঈ🌸🌷ঊঈ═┅╯

The days passed in this manner, until it was winter. The birds, which could not tolerate the extreme cold, flew to another warmer city. Slowly many birds left the city and the place became very lonely. One day, the cock crowed as usual. The pigeons and other birds began rising slowly. But today they did not see the Sun. The Sun was hidden behind a very dark cloud. With this, the birds felt very cold and uncomfortable. The baby pigeons asked their mother, 'Why did the Sun not come out today?' The mother pigeon took her little ones under the shelter of her wings and said, 'Dear children, be patient, surely one day the Sun will come out.' روزها به همین ترتیب گذشت تا اینکه زمستان شد. پرندگان که تحمل سرمای شدید را نداشتند به شهر گرمتری دیگر پرواز کردند. کم کم پرندگان زیادی شهر را ترک کردند و مکان بسیار خلوت شد. یک روز خروس طبق معمول بانگ زد. کبوترها و پرندگان دیگر به آرامی شروع به بالا رفتن کردند. اما امروز آنها خورشید را ندیدند. خورشید پشت یک ابر بسیار تاریک پنهان شده بود. با این کار، پرندگان احساس سردی و ناراحتی زیادی کردند. بچه کبوترها از مادرشان پرسیدند چرا خورشید امروز بیرون نیامد؟ مادر کبوتر بچه‌هایش را زیر بال‌هایش گرفت و گفت: بچه‌های عزیز صبور باشید، حتماً روزی خورشید بیرون می‌آید. #Part2 #Short_story #City_of_Birds ┅═ঊঈ🌺🌹ঊঈ═┅╮ 📕 @English_4U ╰┅═ঊঈ🌸🌷ঊঈ═┅╯

Many days passed, however there were still no signs of the Sun. Without the Sun, the birds felt more and more uncomfortable. And as the dark clouds surrounded them, the whole place was very dull and gloomy. The birds used to sit alongside each other and consoled one another, 'Don't worry, surely one day the Sun will come out and drive the dark clouds away. It will fill our lives with light and happiness like before.' But the dark clouds continued to surround the 'City of Birds'. The thunder of the clouds frightened everyone, and the lightening made the birds feel very uneasy. The whole atmosphere was very tense. In this atmosphere, there were some who continued to do their work and were not affected by the thunder and lightening around them. But there were some who were very afraid and even became hopeless of the Sun ever coming out again. They started telling the other birds, 'O those who await the rising of the Sun, don't be so hopeful of the Sun, because it will never come out again! You will never see it again. So don't have any hopes on seeing the Sun, otherwise you will be disappointed.' روزها گذشت، اما هنوز هیچ نشانه ای از خورشید وجود نداشت. بدون خورشید، پرندگان بیشتر و بیشتر احساس ناراحتی می کردند. و همانطور که ابرهای تیره آنها را احاطه کرده بودند، تمام مکان بسیار کسل کننده و تاریک بود. پرنده‌ها کنار هم می‌نشستند و به هم دلداری می‌دادند: «نگران نباشید، حتماً روزی خورشید بیرون می‌آید و ابرهای سیاه را می‌راند. زندگی ما را مانند قبل پر از نور و شادی خواهد کرد.' اما ابرهای سیاه همچنان «شهر پرندگان» را احاطه کردند. رعد و برق ابرها همه را ترساند و رعد و برق باعث شد پرندگان احساس ناراحتی کنند. تمام فضا بسیار متشنج بود. در این فضا عده ای هم بودند که به کار خود ادامه دادند و تحت تاثیر رعد و برق اطرافشان قرار نگرفتند. اما عده ای بودند که بسیار ترسیدند و حتی از بیرون آمدن دوباره خورشید ناامید شدند. شروع کردند به پرندگان دیگر گفتند: ای کسانی که منتظر طلوع خورشید هستید، اینقدر به خورشید امیدوار نباشید، زیرا دیگر هرگز بیرون نخواهد آمد. دیگر هرگز آن را نخواهی دید. پس هیچ امیدی به دیدن خورشید نداشته باشید، در غیر این صورت ناامید خواهید شد. #Part3 #Short_story #City_of_Birds ┅═ঊঈ🌺🌹ঊঈ═┅╮ 📕 @English_4U ╰┅═ঊঈ🌸🌷ঊঈ═┅╯