🔰 #نامزد_اصلح #ریاست_جمهوری از نگاه رهبر معظم انقلاب 🔷 مجموعه #یادداشت_های_تحلیلی درباره شاخص های هشتگانه ویژه انتخابات 1400 ✍️ یادنامه ای برای مردِ میدان 💠 #یادداشت_شماره_نهم/ #علی_تجرد 🖥 همچنین می توانید این #یادداشت را در #نسخه_الکترونیکی #نشریه_مکتوب_مَنار بخوانید: https://eitaa.com/manaar_ir/1303

📋 یادنامه‌ای برای مرد میدانِ ✍️ #علی_تجرد #حاج_قاسم را دیدم. روز ثبت‌نام مدارکش را آورد و رسماً #نامزد_ریاست_جمهوری شد. خواب ندیدم. خودش بود؛ گیرم نامش قاسم نبود و شهرتش سلیمانی؛ گیرم اسلحه نداشت و گردوخاک جبهه بر پیشانی؛ چه فرقی می‌کند؟ از این‌که افسوس نبود عزیز ازدست‌رفته‌ای را بخوریم لذت می‌بریم؟ عاشق شعاریم یا راه سلیمانی برایمان عزیزتر از حاج قاسم است؟ پس باید یکی مانند سلیمانی را پیدا کنیم، یک شاگرد #مکتب_روح‌_الله را. شاگرد مکتب روح‌الله شاید نماینده مجلسی باشد که روز تصویب #برجام از ظلمی که به نام نظام و رهبری در حق کشور و مردمش شده خشمگین بود، یا وزیری که برای پیگیری کار مردم شب و روز نمی‌شناخت، ولی اختیارات کافی نداشت و یا عضو فلان شورا با یک رأی که تلاشش به‌جز با همراهی دیگر اعضا ثمری نداشت. ویژگی سلیمانی اخلاص است و #روحیه_جهادی و ساده زیستی و فروتنی و مردم‌داری. این ویژگی‌ها صاحبش را گاهی منفور هم می‌کند؛ منفور جماعتی که یا با این راه و روش دشمنی دارند یا دوست و دشمن را در هوای غبارآلود گم‌کرده‌اند. حاج قاسم شاید همان #مرد_میدان_سیاست باشد که نتوانسته آن‌گونه که هست خودش را نشان دهد، شاید چون اهل نمایش نبوده و یا خوب دیده شدنش برای بعضی گران تمام می‌شده. برای دیدن حاج قاسم باید خوب ببینی، خیلی خوب. خوب دیدن برخلاف کنار نشستن و شعار دادن و آه کشیدن، آسان نیست. حاج قاسم امروز شعار نمی‌خواهد، #رأی_می‌_خواهد؛ و این کمترین کاری است که این روزها از پیرو #مکتب_سلیمانی برمی‌آید. #یادداشت #انتخابات_ریاست_جمهوری #نشریه_مکتوب_مَنار 📣 معارف ناب امام و رهبری را اینجا پیگیری کنید: https://eitaa.com/joinchat/1687224385C9d8b257e8f

میوه شیرین غدیر و کام تلخ سرکِشان فخر رازی در تفسیر کبیر، ذیل آیه 7 سوره رعد از پیامبر اکرم صلوات الله علیه روایت می‌کند که دست مبارکش را بر سينه گذاشت و فرمود: «من بیم دهنده‌ام.» سپس به على علیه السلام اشاره كرد و فرمود «تو هدایتگرى، و به دست توست که هدایت جویان پس از من هدایت می‌شوند.» این روایت به بیان‌های مختلف در کتب روایی و تفسیری ذکر شده است. همچنین در کتاب البرهان فی تفسیر القرآن در تفسیر همین آیه، این روایت نقل شده است: «بِي أُنْذِرْتُمْ، وَ بِعَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ اِهْتَدَيْتُمْ»؛ به من انذار داده شدید و به دست علی بن ابی طالب هدایت شدید. اما چرا قرآن به تلویح و پیامبر اسلام (ص) به تصریح این دو بال تربیتی را از یکدیگر جدا می‌کنند؟ چرا پیامبر (ص) انذار را به خود، و هدایت را به امیر مومنان (ع) نسبت می‌دهد؟ اولین پاسخی که می‌توان به این پرسش داد، پاسخی است که مفسران در توضیح انذار و هدایت داشته‌اند. در تفسیر نمونه آمده است: «انذار براى آن است كه گمراهان از بيراهه به راه آيند، و در متن صراط مستقيم جاى گيرند ولى هدايت براى اين است كه مردم را پس از آمدن به راه، به پيش ببرد.» در واقع امامت کامل کننده نبوت است؛ به گونه‌ای که بدون امامت، اساساً نبوت ناقص خواهد ماند. دومین نکته شاید این باشد که همان طور که انذار با هدف رساندن مردم به هدایت صورت می‌گیرد، رسالت پیامبر گرامی اسلام نیز رساندن مردم به دست ولایت ائمه اطهار علیهم السلام بوده است. سه؛ دیگر آن‌که انذار طبیعتاً همراه با تلخی است. شاید بتوان این پیام را از این تشبیه دریافت کرد که با آغاز ولایت امیر مومنان (ع) تلخی‌ها و سختی‌ها کم کم جایش را به شیرینی‌ها می‌داد، اگر مردم سرکشی نمی‌کردند. اعلام و اعلان ولایت امیر مومنان (ع) در غدیر خم، میوه شیرین رسالت حضرت ختمی مرتبت بود، و بیعت شکنی مردم، در واقع تقطیع و بی‌ثمر کردن شجره نبوت بود، نه صرفا به انحراف کشاندن ادامه مسیر رسول اکرم (ص). #علی_تجرد @enqelabeqalam_ir