هدف از خط جهاد و مبارزه ائمه در تمام دوران ۲۵۰ ساله که در شکل‌های گوناگون استمرار داشته است اولاً تبیین اسلام ناب و تفسیر صحیح قرآن ثانیاً، تبیین مسئله امامت و حاکمیت سیاسی در جامعه اسلامی و ثالثاً، تلاش و کوشش برای تشکیل آن جامعه و تحقق هدف پیامبر اسلام و همه پیامبران است.
کتاب انسان ۲۵۰ ساله، ص۳۱۶
@ensane250saale
ما خیال می‌کنیم موسی‌بن‌جعفر یک آقای مظلوم، بی سر‌و‌صدای سربه‌زیری در مدینه بودند و مامورین او را زندانی و بعد هم مسموم کردند، همین و بس. قضیه این نبود، یک آدمی که فقط مسئله و معارف اسلامی بیان می‌کند و هیچ کاری به کار حکومت ندارد و مبارزه سیاسی نمی‌کند، زیر چنین فشارهایی قرار نمی‌گیرد، قضیه یک مبارزه طولانی، تشکیلاتی و با داشتن افراد زیاد بود.
کتاب انسان ۲۵۰ ساله، ص۳۲۲-۳۲۳
@ensane250saale
خطر موسی‌بن جعفر برای دستگاه خلافت خطر یک رهبر بزرگِ دارای شخصیت دارای دانشِ‌وسیع، مبارز، مجاهد، متصل و متوکل به خدا، دارای دوستانی در سراسر جهان اسلام و دارای نقشه‌ای برای اینکه حکومت و نظام اسلامی را پیاده بکند، هست لذا هارون تصمیم گرفت که این خطر را از پیش پای خودش برداد.
کتاب انسان ۲۵۰ ساله، ص۳۲۷-۳۲۸
@ensane250saale
بزرگترین هنر امام رضا علیه‌السلام بعد از شهادت موسی‌بن جعفر علیه‌السلام که در قلمرو وسیع سلطنت عباسی، اختناقی کامل حکم‌فرما بود، آن بود که با شیوه تقیه‌آمیز شگفت‌آوری در دوران قدرت مقتدرترین خلفای بنی‌عباس و در دوران استقرار و ثبات کامل آن رژیم، مبارزات عمیق امامت را ادامه داد و توانست درخت تشیع را از گزند توفانِ حادثه به‌سلامت بدارد و از پراکندگی و دل سردی یارانِ پدر بزرگوارش مانع شود.
کتاب انسان ۲۵۰ ساله، ص۳۳۵
@ensane250saale
هنگامی که مأمون در سال صد‌ونودوهشت از جنگِ قدرت با امین فراغت یافت و خلافت بی‌منازع را به چنگ آورد، یکی از اولین تدابیر او حل مشکل علویان و مبارزات تشیع بود. مأمون می دید که سَطوَت و حشمت هارونی حتی با به بند کشیدن طولانی و بالاخره مسموم کردن امام هفتم در زندان هم نتوانست از شورش‌ها و مبارزات سیاسی، نظامی، تبلیغاتی و فکری شیعیان مانع شود.
کتاب انسان ۲۵۰ ساله، ص۳۳۶
@ensane250saale
مأمون با تدبیری قوی و فهم و درایتی بی‌سابقه قدم در میدانی نهاد که اگر پیروز می‌شد و اگر می‌توانست آنچنان که برنامه ریزی کرده بود کار را به انجام برساند، یقیناً به هدفی دست می‌یافت که از سال چهل هجری یعنی از شهادت علی‌بن‌ابی‌طالب هیچ‌یک از خلفای اموی و عباسی با وجود تلاش خود نتوانسته بودند به آن دست یابند، یعنی می‌توانست درخت تشیع را ریشه کن کند.
کتاب انسان ۲۵۰ ساله، ص۳۳۷
@ensane250saale