حافظ چو زَرْ به بوته در افتاد و تاب يافت عاشق نباشد آن كه چو زَرْ، او به تاب نيست‏ #شرح_حافظ ❖ آرى، طلا هنگامى عيارى بالا پيدا مى كند كه در بوته آتش گداخته شود و ذرّات ناخالص از آنها جدا شود بشر نيز زمانى قابليّت قرب جانان را مى يابد كه از بوته امتحانات و ابتلائات پيروزمندانه و سرافراز بيرون آيد. و كسى كه گريزان از اين ميدان است، او را عاشق نمى توان نام نهاد. مقامات و كمالاتى را هم كه حضرت محبوب در قرآن شريف براى مخلَصين (به فتح لام- بندگان خاصّش (انبياء و اوصياء- عليهم السّلام- و پيروان واقعى آنان) ذكر فرموده، وقتى براى آنان حاصل مى‏شود كه از خود بينى ها و خود خواهى ها خالص شده باشد، و به نيستى خويش فعلًا و صفتاً و اسماً و ذاتاً راه يافته، و خداوند آنان را به اين منزلت رهنمون شده باشد؛ كه: «وَ اذْكُرْ عِبادَنا إِبْراهِيمَ وَ إِسْحاقَ وَ يَعْقُوبَ، أُولِي الْأَيْدِي وَ الْأَبْصارِ، إِنَّا أَخْلَصْناهُمْ بِخالِصَةٍ ذِكْرَى الدَّارِ» (و به يادآور بندگان ما ابراهيم و اسحاق و يعقوب را كه صاحبان دست [و نيرومندى و قدرت در طاعت پروردگار] و چشم [و بينايى و روشن دلى در دريافت حقّ در اعتقاد و عمل‏] بودند، [زيرا] همانا ما آنان را به ويژگى يادآورى خانه [آخرت‏] مخصوصشان داشتيم.). مرحوم شیخ #علی_سعادت_پرور جمال آفتاب، ج‏2، ص: 272 ————— #حافظ ❞ زندگی برای علوم انسانی ❝ ༺ https://eitaa.com/joinchat/2795962370C57415e19ef ༻