https://eitaa.com/mahfelsh/2379 اگه بری تو این غریبی، دل به کی ببنده بابا؟(:💔

بسم رب النور🌱 در مکتب عاشورا دلدادگی باید آموخت.. فرقی نمی کند پدری جوان رعنایش را بدهد،یا مادری شش ماهه ی لب تشنه اش را... گاه خواهری رفتن برادرش را و گاه عمویی فرستادن جگرگوشه ی بردادرش را... مکتب عاشورا را هنگامی می توان معنی کرد؛ که خمیدگی قد جوان را ببینی، ،دویدن های سه ساله را ببینی،تیزی و سختی خار مغیلان را حس کنی و در آخر بگویی ما رایت الا جمیلا... و مگر چه می شود که در تمام سختی ها و رنج ها چیزی جز زیبایی نبینی.. و این مکتب جز دلداگیست؟!.... #سفا🖊

یا‌حَضرَت ِ‌حَق... میدانۍ با رفتنٺ ڪمر حسین شڪسٺ ...؟ #عموعباس #اسٺورے #مامݪٺ‌امام‌حسیݩیم #شہیدزادہ @Shahidzadeh

[– عشق اسماء! عشق، عاشق اگر شدے دست دست مڪن، ڪہ عاشق براے دیدار معشوقش دست دست نمیڪند و بلکہ با عجلہ بہ سوے معشوق میرود! – چگونہ؟مرددم آمنہ! – مگر عاشق نیستے؟دل از حب دنیا بڪن و رخت عاشقے بپوش و بہ سوے معشوق شتاب ڪن، اما بدان اگر دلت در گیر و دار دنیا باشد هر ڪار ڪنے خواهے، نخواهے برمیگردے! مانند ڪوفیان!] . • عاشق اگر هستے . . عاشق اگر هستے!

•°🖤 خُداے ڪوچہ گَردِ غَریبِ ڪُوفِہ رُخٰصَت؟(:' #جامانده .. #قطره‌ے‌پنجم #بہ‌سوے‌معشوق‌شتاب‌ڪن! فادیہ انگشت اشاره‌اش را دور ڪاسہ‌ے خالے از ماست میڪشد و میمڪد، چگونہ لب بہ غذا میزند؟ غذا از دهانش پایین میرود؟ آمنہ تسبیحاتش را تمام میڪند جانمازش را جمع میڪند و بہ طرف ما مےنشیند؛ خالہ ماریا هم متفڪر و غمگین بہ سفره خیره شده. – امروز . . عایشہ میگفت مسلم [علیہ‌السلام] بہ حسین[علیہ‌السلام] نامہ داده ڪہ ڪوفیان همگے بیعت ڪردند و آماده‌ے آمدنشان هستند! پوزخند میزند: – حسین[علیہ‌السلام] هم از مڪہ بہ سمت ڪوفہ راه‌ مۍافتد! بے آنڪہ بداند ڪوفیان همان بےوفایانے هستند ڪہ بودند. نیم نگاهے بہ ما مۍاندازد: – با اینڪہ دلخوشۍ از علے[علیہ‌السلام] و اهل بیتش ندارم ولے دلم برایشان میسوزد! ابن‌زیاد رَحم ندارد! مخصوصاً ڪہ او هم از علے و آل علے[علیہ‌السلام] دلِ خوشے ندارد! راست میگفت! ابن‌زیاد رَحم ندارد! ڪاش خدا ڪارے ڪند . . . •° ماریا دستش را بند لباس هانے میڪند: – جآن بہ لبم ڪردے ذلیل شده! دهان باز ڪن تا ندادم خوراڪ سگ و شغال شوے! هانے آب دهانش را میبلعد: – مُسسســ ـ ـ مسلم بن عقیل[علیہ‌السلام] شهید شد! ابن زیاد دستور داد اوووووو ـ . . . را از بالاے قصصصر دارالاماره پــــایین بیندازند! و بعد هم سرش را گـــــوش تا گــــوش بریدند! ڪاسہ شیر از دستم مےافتد و از تہ دل جیغ میڪشم، خالہ ماریا روبندش را بالا میدهد براے بار سوم اشڪ را در چشمانش میبینم؛ اولین بار براے فاطمہ[سلام‌الله‌علیها] و دومین بار براے علے[علیہ‌السلام] گریہ ڪرد! سومین بار هم براے فرزندشان! براے ثمره‌ے عشق‌شان! – قشنگ حرف بزن ببینم!ڪامل و جامع! – او را بہ عمارت بردند بعد از وصیتے ڪہ بہ عُمر بن سعد ڪرد ابن‌زیاد دستور داد ڪسے او را بہ پشت بام عمارت ببرد و او را پـــایین بےاندازد و بعد ســـر از تـــنش جدا ڪند! پسر بڪر بن حمران اینڪار را ڪرد! خالہ ماریا بہ سرش ڪوبید و روے زمین نشست . . نگاهم را بہ آمنہ میدوزم: '– عشق اسماء! عشق، عاشق ڪہ باشے باید دل بہ دریاے یار بزنے! عاشق ڪہ شدے دست دست مڪن، ڪہ عاشق براے دیدار معشوقش دست دست نمیڪند و بلڪہ با عجلہ بہ سوے معشوق میرود! – چگونہ؟مُرددم آمنہ! – مگر عاشق نیستے؟دل از حب دنیا بڪن و رخت عاشقے بپوش و بہ سوے معشوق شتاب ڪن، اما بدان اگر دلت در گیر و دار دنیا باشد هر ڪار ڪنے خواهے، نخواهے برمیگردے! مانند ڪوفیان!' نگاهم را بہ آسمان میدوزم و لب میزنم: – عاشق اگر هستے شتاب ڪن!مبادا صبر ڪنے! زانو میزنم روے زمین، خرما ها را جمع میڪنم: – عاشق اگر هستے . . . عاشق اگر هستے . . . نویسنده✍🏻: [#ریحانہ‌حسینۍ]