اِࢪیحا(:
[– عشق اسماء! عشق، عاشق اگر شدے دست دست مڪن، ڪہ عاشق براے دیدار معشوقش دست دست نمیڪند و بلکہ با عجل
•°🖤
خُداے ڪوچہ گَردِ غَریبِ ڪُوفِہ رُخٰصَت؟(:'
#جامانده ..
#قطرهےپنجم
#بہسوےمعشوقشتابڪن!
فادیہ انگشت اشارهاش را دور ڪاسہے خالے از ماست میڪشد و میمڪد، چگونہ لب بہ غذا میزند؟
غذا از دهانش پایین میرود؟
آمنہ تسبیحاتش را تمام میڪند جانمازش را جمع میڪند و بہ طرف ما مےنشیند؛ خالہ ماریا هم متفڪر و غمگین بہ سفره خیره شده.
– امروز . . عایشہ میگفت مسلم [علیہالسلام] بہ حسین[علیہالسلام] نامہ داده ڪہ ڪوفیان همگے بیعت ڪردند و آمادهے آمدنشان هستند!
پوزخند میزند:
– حسین[علیہالسلام] هم از مڪہ بہ سمت ڪوفہ راه مۍافتد!
بے آنڪہ بداند ڪوفیان همان بےوفایانے هستند ڪہ بودند.
نیم نگاهے بہ ما مۍاندازد:
– با اینڪہ دلخوشۍ از علے[علیہالسلام] و اهل بیتش ندارم ولے دلم برایشان میسوزد!
ابنزیاد رَحم ندارد!
مخصوصاً ڪہ او هم از علے و آل علے[علیہالسلام] دلِ خوشے ندارد!
راست میگفت!
ابنزیاد رَحم ندارد!
ڪاش خدا ڪارے ڪند . . .
•°
ماریا دستش را بند لباس هانے میڪند:
– جآن بہ لبم ڪردے ذلیل شده!
دهان باز ڪن تا ندادم خوراڪ سگ و شغال شوے!
هانے آب دهانش را میبلعد:
– مُسسســ ـ ـ مسلم بن عقیل[علیہالسلام] شهید شد!
ابن زیاد دستور داد اوووووو ـ . . . را از بالاے قصصصر دارالاماره پــــایین بیندازند!
و بعد هم سرش را گـــــوش تا گــــوش بریدند!
ڪاسہ شیر از دستم مےافتد و از تہ دل جیغ میڪشم، خالہ ماریا روبندش را بالا میدهد براے بار سوم اشڪ را در چشمانش میبینم؛
اولین بار براے فاطمہ[سلاماللهعلیها] و دومین بار براے علے[علیہالسلام] گریہ ڪرد!
سومین بار هم براے فرزندشان!
براے ثمرهے عشقشان!
– قشنگ حرف بزن ببینم!ڪامل و جامع!
– او را بہ عمارت بردند بعد از وصیتے ڪہ بہ عُمر بن سعد ڪرد ابنزیاد دستور داد ڪسے او را بہ پشت بام عمارت ببرد و او را پـــایین بےاندازد و بعد ســـر از تـــنش جدا ڪند!
پسر بڪر بن حمران اینڪار را ڪرد!
خالہ ماریا بہ سرش ڪوبید و روے زمین نشست . .
نگاهم را بہ آمنہ میدوزم:
'– عشق اسماء!
عشق، عاشق ڪہ باشے باید دل بہ دریاے یار بزنے!
عاشق ڪہ شدے دست دست مڪن، ڪہ عاشق براے دیدار معشوقش دست دست نمیڪند و بلڪہ با عجلہ بہ سوے معشوق میرود!
– چگونہ؟مُرددم آمنہ!
– مگر عاشق نیستے؟دل از حب دنیا بڪن و رخت عاشقے بپوش و بہ سوے معشوق شتاب ڪن، اما بدان اگر دلت در گیر و دار دنیا باشد هر ڪار ڪنے خواهے، نخواهے برمیگردے!
مانند ڪوفیان!'
نگاهم را بہ آسمان میدوزم و لب میزنم:
– عاشق اگر هستے شتاب ڪن!مبادا صبر ڪنے!
زانو میزنم روے زمین، خرما ها را جمع میڪنم:
– عاشق اگر هستے . . . عاشق اگر هستے . . .
نویسنده✍🏻:
[#ریحانہحسینۍ]