•°🖤 خداے ڪوچہ گَردِ غَریبِ ڪُوفِہ رُخْصَت؟(:' #جامانده .. #قطره‌ے‌شانزدهم'چڪہ‌ے‌سوم' #دست‌هایش‌را‌جا‌گذاشت .. نگاهم بہ پیرمرد لاغراندامۍ بود ڪہ چشم شورش را بہ او دوختہ بود: – تا ڪنون دیده بودید خورشید بر فراز آسمان باشد و ماه سوار بر مرڪب باشد؟ مردِ چاق دیگر موے ریشِ زیر لبش را جوید و خندید: – اندڪۍ صبر ڪن! ماه پاره تحویلِ حسین[علیہ‌السلام] میدهیم! و عمودِ آهنین در دستش را دور سرش چرخاند و قهقہ زد .. و عالمۍ بہ حرفش خندیدند و هلهلہ سر دادند! •∅• آب در تلاطم بوسیدن دست‌هایش بود و با فشار خود را بہ پاهاے او میرساند و دور پاهایش میچرخید طواف میڪرد .. آب، آبرو گرفت از دست‌هایش، و الا آن رود ڪہ چیزے نبود! ولۍ حالا بہ سبب سجده بر پاها و زدودن غبار از روے چڪمہ‌ها و دست‌هایش معطر شد و رایحہ‌ے رضوان گرفت! حالا هر جرعہ‌اش بہ سببِ او شفا بود و ڪاشف‌الڪرب، غم و اندوه میشت این آب بہ واسطہ‌ے دست‌هایش .. دخترڪ را در آغوش گرفتم و بوسیدمش،دست‌هایش را در آب فرو بود و بالا آورد ولۍ؛ انگار چیزے یادش آمد .. صداے آمنہ را شنیدم ڪہ در جوابِ زنۍ ڪہ پرسید چرا عباس[علیہ‌السلام] امان نامہ‌ے شمر را قبول نڪرد گفت: – دلایل زیادے دارد! شاید یڪۍ از آنها وصیت علۍ[علیہ‌السلام] باشد! ڪہ فرمود'ڪنارش بمان! غریب‌تر از حسین[علیہ‌السلام] ڪسۍ نیست!' اشڪم چڪید.. شاید همین یادش آمد ڪہ سراسیمہ مشڪ را پر ڪرد و بلند شد، آنقدر سراسیمہ ڪہ دست‌هایش را .. جا گذاشت! عباس آمد و شریعہ ماند، عباس سراسیمہ آمد و دست‌هایش را نۍآورد! پیشانۍ دختر را بوسیدم. 'آب آبرو گرفت از دست‌هایش ..' نویسنده✍🏻: [#ریحانہ‌حسینۍ] پ.ن¹: –از غصہ آب شدم .. خونہ خراب شدم .. شرمنده‌ے تو و روے رباب شدم!(: آقاے ماه! حالا ڪہ برایتان مینویسم تمامۍ شعرها بہ جآنم هجوم آورد و بغض رو تو گلوم ڪاشت .. پ.ن²: ولۍ من مطمئنم(: أمّا القلوبُ المنڪسرة العباسُ ڪفیلها .. اما قلب‌هاے شڪستہ؛ عباس ضامن و سرپرست آنهاست .. پ.ن³: و این قطره‌ها تقدیم بہ علمدار ایران! حاج قاسمِ عزیزمان(: