•°🖤 خُداے ڪوچہ گَردِ غَریبِ ڪُوفِہ رُخْصَت؟(:' #جامانده #قطره‌ے‌آخر #پایانۍ‌براے‌آغاز . . – خانم‌جآنم؟میگما . . هنوز اربعین نرسیده ڪہ دلت پۍ ڪربلا رفتہ! چادرش را جلو ڪشید: – خودت میگے دل! آخہ بچہ تا ڪے واست قصہ بگم؟ دل دیگه، یہ ماهیچہ‌ے زبون نفهم! یهو پر میڪشہ واسہ سقا خونہ‌ے آقام ابوالفضل[علیہ‌سلام]! صداے تیراندازے آمد، اخم ڪرد و بلندتر گفت: – میڪشم، میڪشم آنڪہ برادرم ڪشت! تقریبا جیغ ڪشیدم: – ولے بد تمومش ڪردیدا! – هیچ داستانے بد تموم نمیشہ، اگہ شد بدون هنوز بہ آخرش نرسیده! با پرت شدن شیشہ در خودم جمع شدم: – بگو، مرگ بر شاه بگو، مرگ بر شاه! دستم را بند چادر خانم‌جآن ڪرده بودم ڪہ جلوتر رفت: – وایسا!خانم‌جآن صب ڪن دو دقہ . . . برگشت: – من میخوام برم جلو، تو ڪہ میترسیدے چرا اومدے باهام؟ خواستم حرفے بزنم ڪہ دوباره صداے گلولہ بلند شد: – بیا بریم خانم‌جآن! بہ اندازه ڪافے حقمون و ادا ڪردیم! – راضیہ! میزنم تو سرتــــــ . . – بگو، مرگ بر شاه! بگو، مرگ بر شاه! خانم‌جآن از بین جمعیت جلو رفت ڪلافہ پشت سرش راه افتادم. – واستا یہ دقہ خُبـــ . . . . – من اشتباهِ اسماء رو . . صداے چند شلیڪ آمد: – تڪرار نمیڪنم! من دیگہ اسماء نمیشم، اسماء مُرد! این عشقِ ڪہ . . . مردم جلوتر رفتن: – مردم و ڪشونده اینجا! انگشت اشاره‌ش و، رو بہ پیرمردے گرفت: – از حبیب تا . . و بعد بہ طرف دو نفر بعدے ڪرد: – علۍ اڪبر و قاسم! چادرش را ڪشید و خودش را بہ زور جلو ڪشید: – میڪشم، میڪشم آنڪہ برادرم ڪشت! – وایسید منم بیام، خانم‌جآن خانم‌جـــــ ــ ـ ـــا . . . تعجب نگاه بہ زنے ڪردم ڪہ غرق در خون، چادر خاڪے روے زمین افتاده، آروم پلک میزد و نگاهش بہ من خورد – نہ! نہ! قدمے برداشتم: – نہ خانم‌جآن! نہ! .. بہ طرفش دویدم و در آغوش ڪشیدمش: – من و نیگا! خانم جآن! ححححح ... حاج بابا، حرف زده با ، حاااج فتاح برے ڪربلا! هان؟ خــــانـــ ـــ ـم جججآن! اشڪم چڪید روے پلڪ‌هاش. – خانم‌جآن؟ڪربلا نمیخواے؟چشتاو وا ڪن! لب زد: – آآآآ . . . آخرش، خــــــوب، تموم شد! خووووب تموم شد، راضــــ ــ ــیہ! سرم را با شدت تڪان دادم: – نہ! نہ خانم جآن! لطفا، خب؟الآن یڪیو، پپپپیدا میڪنم باشہ؟ خب؟ خندید، چشاش برق میزد: – نہ!نہ فدات بشم! میخوایم بریم ڪربلا باهم، ها؟ خاااانم جآآآآآآآآآآآن . . . نویسنده✍🏻: [#ریحانہ‌حسینۍ] پ.ن: و بعد از خستگے هاے فراوان 'مخصوصا امروز'، سلآم، سلآم! خوب هستید؟ جامانده هم تمام شد و من بہ جاے 'آخیش' گفتنام؛ بغض ڪردم و پاش اشڪ ریختم قرار نبود اینطورے تموم بشہ. ولے خب . . . . تموم شد! با تمام ڪم و ڪاستۍ‌هاش، دیر و زود شدنشاش و همہ‌ و همہ! و دیگہ وقتشہ بگم: ' #بہ‌پا‌یان‌آمد‌این‌دفتر‌حڪایت‌همچنان‌باقۍ‌ست . .' رقعہ‌اے از طرفِ'ریحانہ(:'