⛔️ احساس پوچی و بیهودگی... انسان نمی‌تواند طولانی مدت با احساس پوچی سر کند. اگر به سوی چیزی رشد نکند، کاملاً راکد و منفعل هم نمی‌ماند؛ بلکه استعدادهای فروخورده‌اش، به ناخوشی، نومیدی و در نهایت فعالیت‌های ویران‌گر تبدیل می‌شود. احساس پوچی یا خلأ ، معمولاً از این احساس سرچشمه می‌گیرد که افراد، از انجام هر کار مؤثر در زندگی خود یا دنیایی که در آن زندگی می‌کنند، ناتوانند. خلأ درونی حاصل انباشتگی درازمدت این باورِ‌ِ خاص فرد درباره‌ خودش است که قادر نیست به عنوان یک موجود هستی‌مند و موثر، زندگی خود را اداره کند یا نگرش ‌دیگران را نسبت به خود تغییر دهد یا تأثیر مفیدی بر دنیای اطراف‌اش بگذارد. در نتیجه گرفتار همان حس عمیق نومیدی و بیهودگی‌ای می‌شود که بسیاری از مردم روزگار ما به آن دچارند؛ و از آن‌جا که خواست و احساس فرد تغییر و تاثیر مهمی ایجاد نمی‌کند، خیلی زود خواستن و احساس کردن را کنار می‌گذارد. از سوی دیگر بی‌احساسی و فقدان عاطفه، دفاع‌هایی هستند در برابر نگرانی، ناآرامی و اضطراب. وقتی کسی مدام خود را با خطری مواجه می‌بیند که قادر نیست بر آن غلبه کند، آخرین دفاعش این است که حتی از حس کردن آن خطرات هم پرهیز کند. 📚برشی از کتاب عشق و اراده @ertebatmoaserdini #تغییر #اجتناب #موفقیت #اضطراب #نا_امیدی #عزت_نفس #منفی_نگری #مدیریت_ذهن .