دیدی ای دل که غمِ عشق دگربار چه کرد چون بشد دلبر و با یارِ وفادار چه کرد باز حکایت #شور_ایمان است و رُخ برتافتنِ حضرت محبوب برای #حضوری_دیگر. جناب حافظ با دل خود نجوا می کنند که چگونه تجلیات معنویِ دلبر، رُخ بر تافته و #غمی که حاصل رفتن آن حضور است به میان آمده و احساس می کند از آن محبت که محبت و گرایش خاصی است به حضرت محبوب، کاسته شده، و معلوم است برای کسی که زندگی را شناخته و آن را در بستر محبت معنا کرده، کاسته شدنِ آن محبت و آن حضور، سخت است ولی به هر حال راهی جز نظر به آن محبت راه دیگری نیست پس باز باید در همان حضور در #انتظار بود. شرح غزل ۱۳۳ #استاد_طاهرزاده #حضور_ایمانی @esharat

#حضوری_دیگر_و_طلوع_معنویت_آخرالزمانی شرح غزل ۱۳۸ حافظ صبا وقتِ سحر بویی ز زلفِ یار می‌آورد دل شوریده ما را به بو، در کار می‌آورد آنچه برای جناب حافظ در مسیر توحیدی‌ پیش آمده و در این غزل از آن حضور گزارش می‌دهند، گزارش نسیم عرشی و اشراقی صبا است که صفایی را در سحرگاهان برای ایشان به میان آورده، صفایی که بویی از زلف حضرت محبوب را به همراه دارد که همان تجلی انوار اسماء و صفات الهی است و موجب می‌شود تا دل‌شورۀ او را با #حضوری_دیگر به کار و شور آورد تا بیش از پیش اکنونِ خود را به وسعت آینده‌ای که در چشم‌انداز او مدّ نظر است، بیشتر احساس کند، به همان معنای ایمان و حضوری که در پیش است و جان را امید می‌بخشد و انسان را در آن آینده که تا ابدیت وسعت دارد، حاضر می‌کند. #استاد_طاهرزاده @esharat

دیدی ای دل که غمِ عشق دگربار چه کرد چون بشد دلبر و با یارِ وفادار چه کرد باز حکایت #شور_ایمان است و رُخ برتافتنِ حضرت محبوب برای #حضوری_دیگر. جناب حافظ با دل خود نجوا می کنند که چگونه تجلیات معنویِ دلبر، رُخ بر تافته و #غمی که حاصل رفتن آن حضور است به میان آمده و احساس می کند از آن محبت که محبت و گرایش خاصی است به حضرت محبوب، کاسته شده، و معلوم است برای کسی که زندگی را شناخته و آن را در بستر محبت معنا کرده، کاسته شدنِ آن محبت و آن حضور، سخت است ولی به هر حال راهی جز نظر به آن محبت راه دیگری نیست پس باز باید در همان حضور در #انتظار بود. شرح غزل ۱۳۳ #استاد_طاهرزاده #حضور_ایمانی @esharat