#آه_راه آی جا مانده! درد غصه خوردنت به جان غصه نخور حتما میگویی نفسم از جای گرم بلند میشود باشد قبول اما بدان... پای حسرت تو دونده تر و رونده تر از پای پیاده ی من میرود تو اگر حسرت مرا می خوری من نیز حسرتِ حسرت خوردن تو را تو با چنته ی پری از دستان خالیت شانه به شانه ی جابر شانه های اشک و غصه ی جا ماندگی تان می لرزد و من و امثال من در حسرت تو امثال تو و پشت سرتان با پایی پیاده و کشان کشان میاییم تا شاید به شما برسیم چه قصه ی عجیبی است این قصه ی من تو که تو حسرت مرا میخوری و من حسرت تو را تو در نبودنت عین بودنی و من در بودنم عین نبودنم و بدان اگر جای من و تو نیز عوض می شد باز ماجرا ازهمین قرار بود #اربعین سعید صاعدی ۶/آبان/۹۷ @eshareNakhana

#روایتی_کوتاه #اربعین خانه ی ابو علا آنقدر ها بزرگ نبود زائرها تنگاتنگ هم نشسته یا به استراحت بودند. دیگر جا نبود با این حال هر زائری که به در خانه می آمد ابوعلا او را راه میداد، تا یکجوری خودش را میان بقیه جا دهد جوانی از دهانش پرید و خطاب به بغل دستیش گفت آخر این صاحب خانه چشم ندارد ببیند که دیگر در خانه اش جانیست؟ پیرمردی که در نزدیکی های جوان نشسته بود حرف او را شنید، لبخندی زد و گفت : به دلش نگاه کن آنقدر بزرگ است که میخواهد همه ی اربعینی ها را در آن، جا دهد @esharenakhana