#آشتی_با_امام_عصر🌱 یکى از تکالیف دوران غیبت کبرى این است که مؤمن از فراق و دور ماندن از حضرت مهدى (عجل الله تعالی فرجه) اندهگین و دردمند باشد امام صادق علیه السلام فرمودند لتدمعن علیه عیون المؤمنین دیدگان انسان های مؤمن برای امام عصر (عجل الله تعالی فرجه) در آن زمان، گریان خواهد بود گریه کردن و اندوهگین بودن تجلی محبت منتظر برای مولایش هست، او برای غربت و مظلومیت امامش ، برای طولانی شدن غیبت حضرتش و برای سختی هایی دوران غیبت می گرید. کسی که بر امام عصر خود گریه می کند، در واقع بدین معناست که امام خود را می شناسد و او را دوست دارد و عشق و محبّت به او غمگینش ساخته است،امام خود را از یاد نبرده و فراموشش نکرده است، دلش به معنویت ولایی امامش زنده است ، در همین جهانی که عدالت، مساوات، مواسات، پاکی و فضیلت، گم شده بشریت است، این انسان در فراق عدل و داد او می سوزد، گاهی در زندگی باید از خود بپرسیم چقدر درد غیبت امام زمان(عجل الله تعالی فرجه) را داریم؟ 📚 غیبت نعمانی، ص ۱۵۲ 🌷اَلّلهُمـّ؏َجِّل‌لِوَلیِّڪَ‌الفَرَج‌َ‌واَقِمنابِخِدمَـتِه🌷