#خواب بعد از #عصـــــر عصر زمانی است که سایه‌ی انسان به اندازه‌ی دو «یارد» یعنی تقریبا یک متر بشود یا به اندازه‌ی چهار «پا» برسد که هرپا به اندازه‌ی سی سانت است که تقریبا یک و بیست سانت می‌شود. النَّوْمُ أَوَّلَ‌ النَّهَارِ خُرْقٌ‌ وَ الْقَائِلَةُ نِعْمَةٌ وَ النَّوْمُ بَعْدَ الْعَصْرِ حُمْقٌ وَ النَّوْمُ بَيْنَ الْعِشَاءَيْنِ يَحْرِمُ الرِّزْقَ.[3] خواب اول روز خروج از طبیعت است و خواب وسط روز نعمتی است و خواب بعد از عصر کار احمقانه و سفیهانه است وخواب بین نماز مغرب و عشاء روزی را قطع می‌کند. «حمق» به این معنا است که کار درستی نیست و نظر و کار فاسدی است. «خرق» به معنای تجاوز از امر طبیعی و عادت بشر است. خواب بین نماز شب و نماز صبح البته در این مورد یک تاملی وجود دارد. کسی که نماز شب می‌خواند صلاح نیست که بعد از آن بخوابد و می‌تواند صرفا دراز بکشد. إِيَّاكَ‌ وَ النَّوْمَ‌ بَيْنَ صَلَاةِ اللَّيْلِ وَ الْفَجْرِ وَ لَكِنْ ضَجْعَةً بِلَا نَوْمٍ فَإِنَّ صَاحِبَهُ لَا يُحْمَدُ عَلَى مَا قَدَّمَ مِنْ صَلَاتِهِ.[4] یعنی بین نماز شب و نماز صبح نخواب ولی دراز بکش زیرا اگر کسی بخوابد در این وقت دیگر فائده و خوبی نماز قبل او از بین می‌رود. چون در روایات می‌فرماید که نافله‌ی صبح را ضمیمه‌ی نماز شب کنید به نظر می‌رسد که مراد این است که اگر کسی بعد از نماز شب بخوابد نافله‌ی صبح از بین می‌رود و نماز شب از بین نمی‌رود زیرا در روایات می‌خوانیم که پیامبر‌(ص) نماز شب را در شب تقسیم می‌کرد و همه را پشت سر هم نمی‌خواند و دو رکعت می‌خواند و می‌خوابید و دوباره از خواب بلند می‌شد و مسواک می‌زد و دو رکعت دیگر می‌خواند و به همین ترتیب به حالت انسانی که از چیزی مانند روز قیامت برحذر باشد. خواب بعد از نماز شب ایرادی ندارد ولی خوابیدن بعد از نافله‌ی صبح که فرموده اند بعد از نماز شب خوانده شود، مشکل دارد و به صلاح نیست و در صورت خواب بعد از آن نافله‌ی صبح حساب نمی‌شود. [3] الجعفریات، ‌ ابن اشعث، ص157. [4] تهذیب الاحکام، شیخ طوسی، ‌ ج2، ص137. استاد تبریزیان زاهدی @eslamiteb_tabrizian @tebeeslami_tabrizian