بدن‌ها؟! تکه تکه. ماشین‌ها؟! سوخته. زمین؟! خونین... پرسیدن ندارد که... گنبد جَبَلیه، مثل همان سه هزار سال پیش، ایستاده‌ست و شیوَن‌کوه را نگاه می‌کند. با صلابت؛ آرام. چه نام برازنده‌ایست شیوَن‌کوه برای کوه‌های صاحب الزمان‌. و چه فعل کمی‌ست شیون؛ برای آن شهیده‌ی شش ساله. گنبد جبلیه ایستاده است. گریه می‌کند. احتمالا بمب، سنگ‌های درونش را، هشت ضلع بیرون‌ش را، و در چوبی‌اش را لرزاند. و تو چه می‌دانی؟! شاید خشت‌های دژ اردشیر که وسط کرمان، روی کوه ایستاده بود را، غم تکه تکه شدن زوار خراب کرد... #مهدینار🖋♣️ #خشت‌های_سوخته🥀 #خشت_هفتم @ezdehameeshgh