6⃣ حنایی کاشانی یکی از مروجان اندیشه‌های نهیلیستی #نیچه در ایران است و از سال 1376 به ترجمه آثار فیلسوفان سکولار غرب پرداخت. از میان ترجمه‌های وی می‌توان از کتاب‌های علم هرمنوتیک، فلسفه اروپایی، لیبرالیسم؛ معنا و تاریخ آن و… نام برد. او پروژه ترجمه مجموعه‌ای از «تاریخ فلسفه غرب» را در انتشارات #قصیده‌سرا پیش می‌برد و تاکنون چندین مجلد آن به چاپ رسیده است. 7⃣ حنایی کاشانی در سال 1382 قرارداد ترجمه آثار #هانا_آرنت مانند کتاب میان گذشته و آینده و کتاب بحران‌های جمهوری را با مرکز بازشناسی ایران و اسلام (با مدیریت مصطفی میرسلیم) منعقد کرد و آنان را به بازار نشر فرستاد! 8⃣ از ابتدای دهه 1380 با تاسیس سایت فل‌سفه کوشید تا در محیط اینترنت به بسط #علوم_انسانی_سکولار در میان فارسی‌زبانان بپردازد و آثار #برنارد_لوئیس (تئوریسین صهیونیسم سیاسی و استاد دانشگاه‌های اسرائیل) را در حوزه اسلام‌شناسی ترجمه کرد. 9⃣ در سال 1383 با رامین جهانبگلو و #عزت‌الله_فولادوند با هدف پیشبرد پروژه #براندازی «گذار به دموکراسی» در دانشگاه امیرکبیر (پلی تکنیک) حاضر شد و تدریس مفاهیم اندیشه سیاسی غرب مانند اگزیستانسیالیسم را در «جشنواره تابستانی» این دانشگاه برای طیف‌های سکولار – رادیکال برعهده گرفت و با وبلاگ‌نویسان جاسوس در حزب مشارکت ایران مانند امید معماریان و شهرام رفیع‌زاده و همچنین با روزنامه‌نگاران اصلاح‌طلبی چون محمود فرجامی، جلیل اکبری صحت، علی پیرحسین‌لو (الپر)، رضا شکراللهی و… روابط نزدیکی برقرار ساخت. 🔟 سال 1385 و همان هنگام که با علی دهباشی در #فصلنامه_بخارا برای انتشار ویژه‌نامه‌ای در ستایش هانا آرنت همکاری نزدیکی داشت، در زمره نویسندگان مجله رواق اندیشه و هنر (متعلق به سازمان صدا و سیمای جمهوری اسلامی) نیز قرار گرفت و در برنامه‌های تلویزیونی #شبکه_چهار (مانند سینما ماوراء، سینما 4 و کتاب 4) حضوری فعال یافت؛ گرچه در همین هنگام دوستان دیرینه‌اش که جاسوسان تابلوداری شده بودند (مانند مهدی جامی، سردبیر رادیو زمانه، ارگان رسانه‌ای سرویس اطلاعات و امنیت هلند) از فعالیت‌های سیاسی حنایی کاشانی ستایش می‌کردند. با انتشار ماهنامه اطلاعات حکمت و معرفت او در زمره همکاران آن قرار گرفت و از سال 1387 در فرهنگستان هنر (در دوره ریاست میرحسین موسوی) برای پیشبرد پروژه تبیین «هنر اسلامی» سخنرانی‌هایی را ایراد کرد. 📚 پیام فضلی‌نژاد ، ارتش سری روشنفکران ، تهران: شرکت انتشارات کیهان، چاپ پنجم، ص276و277