💠 تقیه زراره در اظهار امامت حضرت موسی بن جعفر(ع) حَدَّثَنَا أَحْمَدُ بْنُ زِيَادِ بْنِ جَعْفَرٍ اَلْهَمَدَانِيُّ رَضِيَ اَللَّهُ عَنْهُ قَالَ حَدَّثَنَا عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ بْنِ هَاشِمٍ قَالَ حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ عِيسَى بْنِ عُبَيْدٍ عَنْ إِبْرَاهِيمَ بْنِ مُحَمَّدٍ اَلْهَمْدَانِيِّ رَضِيَ اَللَّهُ عَنْهُ قَالَ: قُلْتُ لِلرِّضَا عَلَيْهِ السَّلاَمُ يَا اِبْنَ رَسُولِ اَللهِ أَخْبِرْنِي عَنْ زُرَارَةَ هَلْ كَانَ يَعْرِفُ حَقَّ أَبِيكَ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ؟ فَقَالَ: «نَعَمْ.» فَقُلْتُ لَهُ: فَلِمَ بَعَثَ اِبْنَهُ عُبَيْداً لِيَتَعَرَّفَ اَلْخَبَرَ إِلَى مَنْ أَوْصَى اَلصَّادِقُ جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّد(ع) السَّلاَمُ؟ فَقَالَ: «إِنَّ #زرارة كَانَ يَعْرِفُ أَمْرَ أَبِي(ع) وَ نَصَّ أَبِيهِ عَلَيْهِ وَ إِنَّمَا بَعَثَ اِبْنَهُ لِيَتَعَرَّفَ مِنْ أَبِي(ع) هَلْ يَجُوزُ لَهُ أَنْ يَرْفَعَ اَلتَّقِيَّةَ فِي إِظْهَارِ أَمْرِهِ وَ نَصِّ أَبِيهِ عَلَيْهِ وَ أَنَّهُ لَمَّا أَبْطَأَ عَنْهُ اِبْنُهُ طُولِبَ بِإِظْهَارِ قَوْلِهِ فِي أَبِي(ع) فَلَمْ يُحِبَّ أَنْ يُقْدِمَ عَلَى ذَلِكَ دُونَ أَمْرِهِ فَرَفَعَ اَلْمُصْحَفَ وَ قَالَ اَللَّهُمَّ إِنَّ إِمَامِي مَنْ أَثْبَتَ هَذَا اَلْمُصْحَفُ إِمَامَتَهُ مِنْ وُلْدِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ(ع)». ابراهیم بن محمد میگوید به امام رضا(ع) عرض کردم: ‌یا ابن‌رسول‌الله! درباره زراره بفرمایید که آیا حقِ [#امامت] پدرتان را می‌دانست؟ فرمود: «آری.» عرض کردم: پس چرا پسرش -عبید- را فرستاد تا از وصیّ امام جعفر بن محمد الصادق(ع) خبر بگیرد؟ فرمود: «#زراره شأن [امامت] پدرم و نصّ پدرش بر [امامتِ] او را می‌شناخت. فقط به این دلیل پسرش را فرستاد که از پدرم(ع) خبر بگیرد که آیا #تقیه را در اظهار شأن [امامت] او و نصّ پدرش بر آن را می‌تواند کنار بگذارد یا نه؟ وقتی پسرش عبید تأخیر کرد، از او درخواست شد که نظرش را درباره پدرم اظهار نماید، ولی [از آن‌جاکه] دوست نداشت بدون دستور وی، به این‌کار اقدام کند، قرآن را بلند کرد و گفت: خداوندا! همانا امام من، کسی از فرزندان جعفر بن محمد(ع) است که این قرآن، امامتش را ثابت کرده باشد.» 📖 كمال الدين۱: ۷۵. #کلام #حدیث #فائده ✒️📚 @Faede_v_Borhan