فیل ها یکدیگر را با اسم صدا میزنند و با شنیدن اسمشان واکنش نشان میدهند! ▪️این محققان میگویند با استفاده از هوش مصنوعی، صدای ضبط شده فیل ها را در دو پارک ملی کنیا بررسی کرده اند. وقتی صدای یکی دوستان یا اعضای خانواده فیلی را برایش پخش کردند پاسخ میداد یا به بلندگو نزدیک می شد اما با پخش نام فیل های دیگر،واکنش چندانی نشان نمیداد. 〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰

♦️هر چه سن انسان بالاتر میرود زمان در نظرش سریعتر می‌گذرد! علت این پدیده آن است که بخاطر ضعیفتر شدن حافظه، مغز خاطرات را اولویت بندی می‌کند و به غیر از خاطرات خاص، بقیه را نادیده میگیرد.

حقیقت حیرت‌انگیز دنیای آبی! ▪️ دانشمندان کشف کردن که ماهی‌های Neolamprologus savoryi از تنبیه استفاده می‌کنن تا فرزندان بزرگ‌ترشون رو تشویق کنن تا در مراقبت از نوزادان بهشون کمک کنن! ▪️این در حالیست که گمان میرفت این رفتار ها مختص به مهره‌داران پیچیده‌تر باشد.

میگند اینا نفهمند؟!!

هدف خداوند از فعلش چیست؟ ‌یکی از معانی حکمت، غایتمند بودن فعل است. ♨️ تفاوت غایت و غرض: غرص عبارت است از غایت فعل فاعلی که دارای اختیار است. پس غرض اخص از غایت است. ↩️ غایتمندی فعل یکی از ویژگی‌های فاعل حکیم است. 🔰 اقوال: 1⃣ منکران حسن و قبح عقلی معلل بودن افعال خداوند به غایات را منکر شده اند. 2⃣ حکماء به طور کلی غایت و غرض را از افعال الهی نفی نکرده‌اند، آن چه آنان نفی کرده‌اند وجود غایت و غرضی غیر از ذات الهی برای مطلق هستی، و برای نخستین فعل الهی است. 3⃣ متکلمانی که به اصل حسن و قبح عقلی اعتقاد داشته و عدل و حکمت الهی را براساس این اصل تفسیر کرده‌اند، بر غایتمند بودن آفرینش تاکید ورزیده‌اند و بر این عقیده‌اند که افعال خداوند معلل به غایات است. ↩️ دلیل: فعل بدون غایت و غرض عبث و قبیح است. 🔻اشکال: فاعلی که از فعل خود غایت و غرضی را دنبال می‌کند، دارای نقص است، و از طریق آن غایت و غرض در پی آن است که نقص خود را جبران کند. 🔺 پاسخ: اگر غایت به غیر فاعل باز گردد مستلزم استکمال فاعل نخواهد بود. 🔻اشکال: نفع فعل به غیر خداوند، دو صورت دارد، یکی اینکه این نفع یا عدم ان برای خداوند یکسان است، و دوم نفع رساندن به غیر اولی به حال خداوند است. اولی ترجیح بلامرجح و دومی مستلزم استکمال 🔺پاسخ: ↩️ یکسان بودن فعل نسبت به علت فاعلی به معنای یکسان بودن فعل برای علت قابلی نیست پس شق اول صحیح است. ↩️ اولویت اعم استکمال است، زیرا اولیت در غنی بالذات یعنی ملائمت با ذات نه استکمال ذات. ♨️ میان غایت فعل و غایت فاعل باید تفکیک کرد. ↩️ این دو ملازم با یکدیگر نیستند. غایتمندی فعل اعم از غایتمندی فاعل است. ↩️ یعنی هرگاه فاعل غایتمند باشد، فعل او نیز غایتمند خواهد بود. ولی عکس آن کلیت ندارد. یعنی هرگاه فعل غایت داشت لزوما فاعل غایت ندارد. ↩️ فاعل غنی بالذات است و هستی او غایتی ورای خود ندارد، ولی فعل او غایتمند است. 🔴 @falsafeh_alaveyeh

🔻عامر عبدالرزاق (باستان‌شناس عراقی) لوحی گلی با ۵ هزار سال قدمت را در دست گرفته است که سومری‌ها روی آن نوشته بودند: 🔹«...خانه‌ای که اگر انسان با چشمان بسته وارد آن شود، با چشمان باز از آن خارج می‌شود. این خانه چیست؟ پاسخ: مدرسه!» 💢@falsafeh_alaveyeh

امام علی (علیه السلام)- کمیل‌بن‌زیاد گفت: از امیرالمؤمنین (علیه السلام) پرسیدم: «یا امیرالمؤمنین (علیه السلام) می‌خواهم نفسم را به من بشناسانی»، فرمود: «ای کمیل! کدام نفس را می‌خواهی به تو معرفی کنم»؟ گفتم: «ای آقایم! آیا جز یک نفس است»؟ فرمود: «ای کمیل! همانا چهار نفس است، نامیه نباتیه، حسیّه حیوانیّه، ناطقه قدسیّه، کلیّه الهیه؛ و برای هر کدام پنج نیرو دو خاصیّت است. نامیه نباتیه پنج نیرو دارد: ماسکه، جاذبه، هاضمه، دافعه و مربیه، و دو خاصیّت دارد، فزونی و کاستی و از کبد برخیزد، و حسیّه حیوانیه پنج نیرو دارد گوش، چشم، بوئیدن، چشیدن و لامسه، و دو خاصیت دارد، خشنودی و خشم و از دل برخیزد، و ناطقه قدسیه پنج نیرو دارد، فکر، ذکر، دانش، بردباری هوشمندی و آگاهی، و از بدن برنخیزد، و شبیه ترین چیزها است به نفوس فلکیه و دو خاصیّت دارد، نزاهت و حکمت، و کلیه الهیه پنج نیرو دارد، خرّمی در نیستی و نعمت در بدبختی، عزّت در خواری، درویشی در توانگری، و شکیب در بلا و گرفتاری، و دو خاصیّت دارد، رضا و تسلیم و این است که مبدأش از خدا است و به او بازگردد، خدا فرمود «و از روح خود در آن دمیدم. (ص/۷۲)». و خداوند تعالی فرمود: یا أَیَّتُهَا النَّفْسُ الْمطْمَئِنَّةُ ارْجِعِی إِلی رَبِّکِ راضِیَةً فادخلی فی عبادی و ادخلی جنتی و دو نفس اوّل (نامیه‌ی نباتیه و حسیّه‌ی حیوانیه)، شب و روز صاحبشان را به بدی امر می‌کنند و او را به خوردن و نوشیدن و خواب و فساد و زنا و روگرداندن از خدا و رسولش و وصل‌شدن به شیطان و به آن چیزی که خلافت دین و اسلام اوست، دستور می‌دهند و نفس سوّم (ناطقه‌ی قدسیه) صاحبش را شب و روز در هر عبادت و قبل و بعد از آنچه ادا و چه قضا ملامت (سرزنش) می‌کند و اعتراف می‌کند و او در عبادت حریص است و به او (صاحبش) می‌گوید: از خدا و رسولش اطاعت کن و او را پرستش کن و برای او سجده نما وگرنه [اگر این کارها را نمی‌کنی] از روزیِ خدا نخور و از آبش ننوش و اگر از احکامش رو برگرداندی و از دستورش سرپیچی نمودی از مملکت او خارج شو؛ و نفس (کلیه‌ی الهیه) نفس مطمئنه (آرام یافته) است که خالص و مخلِص (خالص‌کننده) و عبادت‌کننده و راضی به تقدیر الهی و صبرکننده بر بلای خداوند تعالی و ستایشگر او به خاطر نعمت‌ها و عذاب‌ها و دردهای اوست که بر آن نفس وارد می‌شود و شکرگزار اوست بر آنچه که خداوند تعالی در او و غیر او آفریده است و خداوند تعالی از هر دوی آن‌ها (نفس ناطقه و نفس کلیه الهیه) راضی است». 💢@falsafeh_alaveyeh

طبق افسانه‌های هندی، 1000 سال پیش، در معبد غارت شده سومانات، یک لینگا پیدا شد که بدون هیچ گونه تکیه‌گاهی روی پایه‌ای می‌چرخید! مردم باستان به خوبی از این فیزیک آگاه بودند... 💢@falsafeh_alaveyeh

از طرح و زیبایی های معماری ایرانی 😍

انسان‌ها کلاغ ها را دست کم می‌گیرند. این موجودات از آن چیزی که ما انسان‌ها فکر می‌کنیم باهوش‌تر هستند. بر اساس مشاهدات گونه‌های مختلفی از زاغ خود آگاهی دارند و می‌توانند بر افکارشان عمیقا تمرکز کنند. کلاغ ها حتی قادرند تا شغلی برای خود اتخاذ کنند. آن‌ها دانش خود را با یکدیگر به اشتراک گذاشته و برای سوگواری‌های خود مراسم می‌گیرند.