#مردانگی به عنوان نمایش رویه‌ای جنسیتی است که ساختار جنسیت همانند #زنانگی آن را خلق و هدایت می‌کند. مردانگی فرهنگی در این نگاه و منظر هویتی است که تحت ساختار جنسیت به عنوان متغیر مستقل و مؤثر اجتماعی خلق و هدایت می‌شود. مردانگی همچون زنانگی می‌تواند در حیطه دو رویکرد #ذات‌‌‌محور و یا #برساختی یا رویه سوم و جدید تحت عنوان #رویکرد_تعاملی به عنوان رویه‌ای در برخوردهای فرهنگی با ظرفیت‌های زیستی باشد. مردانگی فرهنگی در این بخش در ارتباط با چهار حوزه تعریف می‌شود: در ارتباط با مردانگی به عنوان نشانه هویتی، در ارتباط با نهاد خانواده، در ارتباط با زنانگی و در نشانه‌های مردانگی فرهنگی در خانواده مسلمان ایرانی. صرفنظر از رویکردهایی در توجیه ذاتی یا برساختی بودن مردانگی که این نوشتار در پی اثبات یا رد آنها نیست، مردانگی هویتی در انطباق حداکثری با ذخیره بیولوژیکی جنس مذکر باشد یا هویت برساختی زمان‌مند و مکان‌مند، در هر صورت دچار بیش‌باری جنسیتی و همچنین حاوی برخی رفتارها و کنش‌های تجویزی و غیرمتناسب با رویه‌های انسانی و اصول اخلاقی است. مردانگی، هویت جنسیتی و مؤلفه‌ای محوری در عرصه عمومی در دوران #مدرن و #سنت است. یکی از دلایل بیش‌باری مردانگی به جهت آن است که مؤلفه محوری در نظر گرفته شده است که مسئولیتی بیش از حدود توانایی انسانی مردان است. برگرفته از مقاله «چالش مردانگی فرهنگی و خانواده اسلامی» نوشته دکتر سمیه خراسانی #رویداد_خانواده #مطالعات_زنان #خانواده_جنسیت #مردانگی #زنانگی 🔸 @familyevent‍‍