🗣️ *تنبیه؛ خردکننده یا اعاده‌کنندهٔ شخصیت؟* 🎯 هدف واقعیِ تربیت، شکوفا شدن انسانیت در فرد است، نه چیز دیگر. وقتی ما فلسفهٔ چیزی را بدانیم، احکام و مسائل جزئی آن را هم می‌توانیم تشخیص دهیم. درحقیقت، فلسفهٔ وجودی هر عملی به کل مسائل جهت می‌دهد. ❓ *فلسفهٔ تنبیه چیست؟* 1️⃣ *ایجاد شخصیت:* فلسفهٔ تنبیه ایجاد شخصیت است، نه سلب شخصیت. وقتی با زبان تنبیه به فرد خاطی می‌گویند تو مختار و مسئولی، در واقع به او اهمیت می‌دهند؛ اما وقتی برای فرد ارزش قائل نیستند و از خطای او می‌گذرند، از او «گذشت ترحمی» کرده‌اند که خردکنندهٔ شخصیت است؛ درحالی‌که «تنبیه احترامی»، اعاده‌کنندهٔ شخصیت است. ✴️ با نگاه دقیق‌تر می‌بینیم دین با تنبیه فرد در واقع به او می‌گوید تو بزرگ‌تر از آن هستی که فشار محیط یا اجتماع یا فرهنگ قوم یا مجموع آن‌ها بتواند تو را همراه خود ببرد. تو از همهٔ این‌ها پرتوان‌تر هستی و وزنهٔ تو از وزنهٔ همهٔ این‌ها سنگین‌تر است. 2️⃣ *بیدار شدن عقل:* وقتی در تربیت تنبیه را به کار می‌بریم، برای این است که عقل بیدار شود. هرچه عقل بیدارتر باشد، تنبیه کمتری لازم است. 3️⃣ *ایجاد مصونیت: همهٔ تنبیه‌ها از این قبیل است؛ یعنی برای اینکه بدتر نشود، کمتر را به او تزریق می‌کنند تا مصونیت پیدا کند.* 💉 تنبیه عیناً مثل واکسینه کردن فرد است؛ یک قسمت از آن رنج عظیم آتی را به او تزریق می‌کنند تا در آینده اگر ناغافل خود را در آن ورطه بیندازد، هلاک نشود؛ بلکه در او مصونیت ایجاد شده باشد و بتواند خودش را کنترل کند؛ مانند پادزهری که جلوی آبله را می‌گیرد. 📚 تربیت‌ دینی کودک 👤 آیة‌الله محی‌الدین حائری‌شیرازی #تربیت_دینی #تربیت_کودک #معرفتی_تربیتی #تربیتی #معرفتی #اهداف_تربیت 🎓 کانال معرفتی تربیتی فانوس و راه 💠 @fanoosrah 📌 فانوس و راه در شبکه‌های اجتماعی: 🌐 بله * | * ایتا