...فرافکر... عشق می‌ورزم و امید که این فَن شریف چون هنرهایِ دگر موجب حِرمان نشود می شود گفت که جناب حافظ ره در بیت بالا هنر واقعی را معادل عشق گرفته اند. و چون مال از جنس داشتن است و عشق از جنس بودن. در نتیجه هنرمندی که راه و رسم عاشقی بلد باشد از حرمان و نامرادی بدور است. زیرا که حرمان در داشته ها، نتیجه نگاه داشتنی در جهان داشته های بینهایت است. (عاقلان نقطه پرگار وجودند ولیک عشق داند که در این دایره سرگردانند) و چون این نگاه بجای استفاده و بودن با چیزی که در پی داشتن ان است، در پی داشتنی دیگر است، در ادای مفهوم داشتن هم به حرمان و نامرادی می رسد. _ملای رومی ره نیز در این خصوص حکایت عاشقی را نقل میکنند که نگاه داشتنی دارد و در هنگام وصال و داشتن معشوق و مقصودش نیز، بهره ای از ان ندارد و در پی داشتن حالات خوشی است که در هنگام فراق داشته است، و در هنگام وصال، نه معشوق را دارد و نه ان حالات را؛ و این امر همان حرمان و نامرادی است که جناب حافظ ره گفته اند. [عاشق حالی، نه عاشق بر منی بر امید حال بر من می تنی] در حکایت بالا عاشق معشوق را دارد اما ندارد. مطلب میشود داشت ولی نبود بیان گر همین ماجرا است. #فرافکر #فراهنر #مبانی #حافظ(ره) #ملای_رومی (ره) #حکمت_شعری #کنستانتین_ماچولسکی | فرافکر ایتا | فرافکر تلگرام |