چرا شهادت سید مقاومت جوشش مد نظر را در جامعه نداشته است؟ 🔰حضرت امام(ره) در کتاب اربعین حدیث در توضیح حدیث هفتم و بیان قوه غضبیه بیان می دارند که :«حد تفریط و نقص این قوه از حال اعتدال نیز از مذامّ اخلاق و نقایص ملکات شمرده شود که بر آن مفاسدی بسیار و معایبی بیشمار مترتب گردد، از قبیل ترس و ضعف و سستی و تنبلی و طمع و کم صبری و قلّت ثبات- در مواردی که لازم است- و راحت طلبی و خمودی و زیر بار رفتن و انظلام و رضای به رذایل و فضایح که پیش آید برای خود یا عایله اش و بی غیرتی و کم همتی» ⚪️به طور کلی در علم تربیت نفس، انسان بر تربیت نفس خود باید روی به اعتدال قوای نفسانی خود بیاورد و از افراط و تفریط در موضوع هر قوه پرهیز داشته باشد. از آن جا که در نگاه حضرت امام و علمای معاصر انقلاب اسلامی، جامعه نیز خود یک حقیقتی مستقل را دارد لذا هر کدام از این قوا و خاصتا این قوه را برای یک جامعه نیز میتوان مطرح کرد. اگر یک جامعه در هر کدام از قوای خود از حد اعتدال خارج شود دچار، امراض متناسب با افراط و تفریط در آن قوه خواهد شد. 🟢همانطور که در ابتدای متن اشاره شد تفریط در قوه غضبیه منجر به بیماری‌هایی از قبیل ترس، ضعف، سستی و تنبلی خواهد شد. اگر بر جامعه‌ای مدتی ظلم شود و پاسخ آن جامعه سکوت و کناره‌گیری باشد، به طور خودکار این امر منجر به تضعیف قوه غصبیه خواهد شد و در نتیجه مردم آن جامعه دیگر نسبت به مسائل مهمی همچون ظلم،امور مهم سیاسی، اجرای حدود دینی بی تفاوت خواهند شد. 🔵راه درمان هر تفریطی حدی از افراط می‌باشد به طوری که حضرت امام (ره) در همین رابطه به نقل از برخی عرفا بیان می‌دارند که آن‌ها برای درمان قوه غضبیه و بیماری ترس و سستی در امور خود را به ورطه اتفاقات هولناک میانداختند تا از ضعف و سستی نجات یابند. شاهد مثال این مسئله در تاریخ ما و برخی جوامع اهل مقاومت به راحتی قابل مشاهده است. مردم غزه در جنگ با رژیم صهیونیستی است که به این حد از عدم ترس و سستی دست پیدا کرده‌اند یا مردم یمن در یک فرایند طولانی مبارزه با دشمن و پستی و بلندی‌ها گوناگون به این رشد رسیده‌اند. کوتاه سخن آنکه نمی‌توان ابتدا برای مردم از فضائل جهاد و جنگ گفت و سپس مبارزه را آغاز کرد. تربیت مبارز و جنگجو در میان میدان و حوادث است که صورت می‌گیرد. حیات و سرزندگی جامعه ایران نیز با آغاز یک مبارزه درست و دقیق و قابل لمس است که شکل خواهد گرفت ان شا الله ——————— 🌐به کانال فرهنگ و تربیت بپیوندید @farhang_tarbiat

🔰چرا لزوما برنامه و فعالیت، مجموعه‌های تربیتی را به موفقیت نخواهد رساند؟ ادعا این نوشتار آن است که علی رغم افزایش خلاقیت و حجم فعالیت‌های تربیتی و فرهنگی در برخی از مجموعه‌ها، موفقیت مد نظر که همانا تربیت انسان است اتفاق نیفتاده است.‌ برای پاسخ به سوال این نوشتار و اثبات ادعا بیان شده، ذکر دو مقدمه لازم است. 1⃣به طور‌کلی مجموعه‌های تربیتی در میان دو سر طیف فعالیت محوری یا مربی‌محوری می‌باشند. به عبارت دیگر برخی بر برای تربیت متربیان روی بر افزایش کیفیت و کمیت فعالیت‌های تربیتی و ایجاد خلاقیت و نوآوری در آن می‌آورند و برخی دیگر بر افزایش کیفیت نیرو انسانی خود به عنوان مربی تاکید می‌کنند. در این میان باید توجه داشت که گرچه مربی‌محوری در بسیاری از مجموعه‌های تربیتی حال حاضر به ظاهر الگو عملی می‌باشد اما باید توجه داشت که بسیاری از مجموعه‌هایی که این مدعا را دارند به لوازم آن پایبند نبوده و صرفا از آنجا مجموعه خود را مربی‌محور می‌دانند که یک فرد را مسپول اجرای برنامه‌های متنوع برای عده ای از متربیان قرار داده‌اند. در صورتی که این امر خود نوعی از فعالیت‌محوری می‌باشد و مربی صرفا نقش مسئول اجرایی را در این مجموعه‌ها داراست. 2⃣هر مجموعه تربیتی باید مراد و تعریف خود از کار تربیتی را بداند. ما مراد از کار تربیتی را انجام فعالیت‌های متوالی و جذاب همچون برگزاری اردو، کلاس، مسابقه و.... نمی‌دانیم و تنها به این موارد به عنوان ابزار‌هایی به جهت رسیدن به هدف مطلوب نگاه می‌کنیم. مراد از کار تربیتی در حقیقت تغییر حقیقی انسان است که اگر تغییر صورت نگیرد هزاران فعالیت تربیتی نیز جز وزر و وبال نخواهد بود. علامه طباطبایی از این مفهوم به تغییر وجودی یاد می‌کنند که توضیح بیشتر آن در این نوشتار مقدور نیست. 🔵علامه طباطبایی در باب اهمیت نقش مربی می‌فرمایند که «تربیت نیکو تنها از مربی صالح سر می زند و از تربیت مربی فاسد، تنها اثر فاسد مترتب می شود؛ گرچه تظاهر به خیر و صلاح کند و پرده های ضخیم بر روی باطن فاسدش بکشد» در این جا صحبت از فعالیت و برنامه تربیتی برای تغییر نیست بلکه اصل و محوریت با مربی می‌باشد. همچنین جمله مشهوری از رهبر انقلاب در رابطه با کار فرهنگی می‌باشد که بیان می‌دارند:«کار فرهنگی، برف انبار نمی‌شود». این مطلب نیز به طور واضح در رد فعالیت‌محوری و عدم توجه به نقش مربی می‌باشد. 🟢در محیط تعلیم و تربیت کنونی جامعه، اکثر مدارس، مساجد، کانون‌های تربیتی و... که داعیه فعالیت‌های تربیتی جدی دارند به دنبال تمرکز بر فعالیت‌های تربیتی می‌باشند. تمرکز بر فعالیت آسیب خود را در انتخاب و گزینش نیرو انسانی نمایان می‌کند. از آنجا که مجموعه فعالیت‌محور به تعداد زیادی نیرو برای اجرا یک برنامه کامل به همراه جزئیات نیازمند است تمرکز خود را بر انتخاب نیرو‌های فرمان‌پذیر، به دنبال کسب تجربه، کم هزینه و با کمیت بیشتر می‌گذارد و این امر گرچه ممکن است منجر به اجرای یک برنامه و فعالیت به نحو احسن شود اما هیچگاه به سمت تغییرات حقیقی که ذکر شد نخواهد رفت. در سر دیگر طیف مجموعه‌های اندکی تمرکز خود را بر مربی‌محوری به معنای حقیقی کلمه می‌گذارند. این دست از مجموعه‌ها با صرف هزینه مناسب برای مربیان با تجربه، تفویض اختیارات به جهت ارتباط مناسب وعمیق بسترِ مناسبی جهت رشد و تغییرات متربی ایجاد خواهند کرد.از شاخص‌ترین این مجموعه‌ها علی‌رغم تمامی انتقادات وارده به روش‌ها و مبانی اعتقادی ، مدرسه علوی و برخی مدارس منشعب از آن می‌باشد. همچنین سبک تربیتی برخی از علمای اخلاقی چند دهه گذشته نیز همچون حضرات آیات حق‌شناس، حائری شیرازی و .... نیز علی رغم افتراقات بسیار در روش و مبانی با مدرسه علوی نیز اینگونه بوده است که شرح جزئیات آن در فرصت دیگری ارائه خواهد شد. 🟣در پایان به نظر می‌رسد اولا مربی‌محوری در محیط تعلیم و تربیت جامعه به درستی هنوز درک نشده است و همچنین لوازم مربی‌محوری نیز در مجموعه‌های تربیتی مهیا و فراهم نشده است.‌ ——————— 🌐به کانال فرهنگ و تربیت بپیوندید @farhang_tarbiat

🔰 اسم‌های سرنوشت‌ساز 1️⃣در ادبیات عرب از اسم (ریشه وسم) به نشان یا علامت از چیزی یا (ریشه سمو) به معنای بالا بودن تعبیر شده است. وسم در گذشته برای زمانی به کار گرفته می‌شده است که برده‌ای را داغ می‌گذاشتند و بر بدنش علامتی می‌ماند که با آن مشخص میشد صاحبش چه کسی است. در هر حال مراد در هر دو ریشه، نماد یک حقیقتی است. 2️⃣در داستان حضرت آدم، خداوند به او اسماء خودش که با آنان شناخته می‌شود را تعلیم داد و سپس آدم، به دستور خداوند ملائک را از وجود آن اسماء خبر داد. تفاوت میان تعلیم و خبر خود نشان دهنده آن است که اسم در واقع یک حقیقتی دارد که نیازمند تعلیم بوده است و صرفا یک لفظ نبوده است. 3️⃣در روایتی، حضرت رسول(ص) یکی از وظایف پدر را گذاشتن نام نیکو برای فرزند خود ذکر کرده‌اند که بیان‌گر وجود یک حقیقت برای اسامی است. اهمیت انتخاب اسم، در میان علما تا حدی بوده که برخی از شاگردان خود را از انتخاب اسم بدون مشورت نهی کرده‌اند. رهبر انقلاب نیز برخی اوقات در صورت درخواست والدین برای فرزند آن‌ها اسم انتخاب می‌کنند. از موارد ذکر شده می‌توان نتیجه گرفت که به صورت اقتضائی انتخاب نام در سرنوشت و برخی از مسائل زندگی افراد تاثیرات جدی دارد. با مرور خاطرات برخی از شهدا نیز مشاهده می‌کنیم بعضا بر اساس اسمی که دارند، نحوه شهادتشان نیز متفاوت بوده است. این امر به تجربه قابل اثبات خواهد بود. 🟢در خبر‌ها شنیدم سید مقاومت، پیکرش به خاطر شرایط فعلی لبنان بدون تشییع دفن خواهد شد. برخی نیز از شهادت او نه صرفا بر اساس ضربات موشک بلکه اثرات سمی موشک شلیک شده خبر داده‌اند. حقیقتا هم سید بود و هم حسن! هم مادرش و هم جدش امام حسن(ع) تشییع درستی نداشتند. اسم‌ها می‌توانند سرنوشت بسازند.... ——————— 🌐به کانال فرهنگ و تربیت بپیوندید @farhang_tarbiat

🔰چرا علوم تربیتی موجود در نظام آموزش عالی کشور مسائل تربیتی را حل نمی‌کند؟ 🟢با کمی بررسی در برنامه‌درسی و رشته‌های موجود در دانشگاه‌های مطرح کشور متوجه خواهیم شد که حداقل ده دانشگاه برتر کشور همگی چند رشته از زیر شاخه‌های علوم تربیتی را در تمامی مقاطع تحصیلی از کارشناسی تا دکتری دارا می‌باشند. 🔵سوالی که مطرح می‌شود آن است که با وجود هزاران فارغ التحصیل این رشته و ده‌ها استاد متخصص در هر دانشگاه چرا پژوهش‌های لازم و راهکار‌های مناسبی برای حل مسائل تربیتی کشور ارائه نشده است! 🟣در مقاله حاضر جناب آقای دکتر لطیفی به بررسی شش بستر‌فرهنگی تکوین علوم تربیتی مدرن پرداخته‌اند. با مطالعه این شش بستر متوجه می‌شویم که در واقع مهم‌ترین دلیل خلاصه شدن پژوهش‌های این رشته در مسائل خرد روان‌شناسی تربیتی به تکوین این رشته در بستر تمدن غربی مربوط است. به عبارت دیگر این رشته متناسب با نیاز‌های تربیتی منطقه‌ ما و بستر‌های بومی کشورمان ایجاد نشده است که حال توقع حل مسئله از آن داشته باشیم. مطالعه این مقاله را به همه پژوهشگران حوزه تعلیم و تربیت به جهت فهم بهتر از فضای رشته علوم تربیتی توصیه می‌کنم.

🔰 نهاد مسجد چه نسبتی با نظام آموزشی ما دارد؟ 🔵یکی از اقدامات ارزنده مسئولین پژوهشگاه فرهنگ،هنر و ارتباطات در دولت گذشته، تمرکز بر تولید ادبیات علمی از تراث بومی موجود بوده است. خاصتا در این امر نیز تمرکز خود را به صورت کمی و کیفی بر تولید ادبیات علمی در حوزه مسجد گذاشتند که باتوجه به محجور بودن نهاد مسجد در زیست بوم پژوهشی کشور کاری بسیار ارزنده بوده است. 🟢بنده نیز در کنار استاد عزیزم جناب آقای دکتر طباطبایی نژاد به موضوع نسبت مفهوم مسجد با کتب درسی دوره آموزش عمومی پرداختم. در مقاله حاضر با بررسی وضع موجود کتب درسی و تعیین وضع مطلوب مفهوم مسجد در کتب درسی از طریق کارشناسان و خبرگان این حوزه به ارائه پیشنهاداتی برای اصلاح وضعیت فعلی تلاش شده است. مطالعه مقاله حاضر را به فعالین حوزه مسجد و تربیت پیشنهاد می‌کنم. 🔗پیوند دریافت مقاله