#مسابقه_کتابخوانی #متن_سوال_بیستم 💠 قصه‌ی قارون و موضوع زکات| بخش اول • قرآن کریم در سوره قصص، داستان عبرت‌آموز شخصی با نام قارون را روایت می‌کند که عاقبت وی ختم به خیر نمی‌شود. او از قوم موسی(ع) بود اما به دلایلی بعدها علیه بنی‌اسرائیل شورش می‌کند.(آیه ۷۶: إِنَّ قَارُونَ كَانَ مِنْ قَوْمِ مُوسَى فَبَغَى عَلَيْهِمْ ... ) برخلاف فرعون که دشمن خارجی بنی‌اسرائیل به شمار می‌رفت، قارون به مثابه یک دشمن داخلی مقابل قوم موسی(ع) ایستاد. اما علت دشمنی او چه بود؟ • خداوند ثروت بسیار کلانی را به قارون عطا کرد به نحوی که قرآن کریم در این‌باره می‌فرماید: «ما آن‌قدر از گنج‌ها به او داده بودیم که حمل گنجینه‌ها برای یک گروه زورمند مشکل بود!»(آیه ۷۶: ... وَآَتَيْنَاهُ مِنَ الْكُنُوزِ مَا إِنَّ مَفَاتِحَهُ لَتَنُوءُ بِالْعُصْبَةِ أُولِي الْقُوَّةِ ... ) اما قارون به تکلیف خود در نسبت با این اموال عمل نمی‌کرد(داشتن مال را به مثابه داشتن مأموریت از جانب خدا نمی‌دانست) و رویکرد اشتباهی را برگزید. همین مسئله موجب نگرانی خواص قوم موسی(ع) شد و اعتراض‌شان را نزد او اعلام کردند. • اوّلین اعتراض این بود که چرا قارون این همه به اموالش می‌نازد گویا دستیابی به اموال را به عنوان هدف نهایی می‌پندارد و برای همین دچار سرخوشی شده! به او گفتند خداوند مُرفَّحین را دوست ندارد.(آیه ۷۶: إِذْ قَالَ لَهُ قَوْمُهُ لَا تَفْرَحْ إِنَّ اللَّهَ لَا يُحِبُّ الْفَرِحِينَ ... ) دوّمین اعتراض این بود که چرا قارون از آنچه که خدا به او داده در جهت ابتغای سرای آخرت به کار نمی‌گیرد؟(آیه ۷۷: وَابْتَغِ فِيمَا آَتَاكَ اللَّهُ الدَّارَ الْآَخِرَةَ ...) به او گفتند بهره‌ات را از دنیا فراموش نکن!(چرا قدرِ داشته‌هایت را نمی‌دانی و از آن برای طلبِ آخرت استفاده نمی‌کنی؟) و همان‌گونه که خدا به تو نیکی کرده، نیکی کن!(آیه ۷۷: ... وَلَا تَنْسَ نَصِيبَكَ مِنَ الدُّنْيَا وَأَحْسِنْ كَمَا أَحْسَنَ اللَّهُ إِلَيْكَ ... ) سوّمین اعتراض‌شان به او این بود که چرا قارون از هوای نفس خود برای تصمیم‌گیری در مورد اموالش پیروی می‌کند. به او گفتند «از خود راضی» و «غافل از یاد خدا» نباش! در زمین فساد نکن که خداوند، فسادکنندگان را دوست ندارد!(آیه ۷۷: ... وَلَا تَبْغِ الْفَسَادَ فِي الْأَرْضِ إِنَّ اللَّهَ لَا يُحِبُّ الْمُفْسِدِينَ) • اعتراضات قوم موسی(ع)، قارون را به پاسخگویی واداشت. او عقیده‌اش را چنین اظهار کرد: «آنچه بدست آورده‌ام به واسطه دانش خودم بوده است!»(آیه ۷۸: ... قَالَ إِنَّمَا أُوتِيتُهُ عَلَى عِلْمٍ عِنْدِي ... ) معنای این حرف یعنی «این اموال را مستقلاً خودم بدست آورده‌ام و الان هم متعلق به من است و هر کاری که دلم بخواهد با آن انجام می‌دهم! اینکه چه تصمیمی در مورد اموالم می‌گیرم و چه می‌کنم، غیر از خودم به هیچ‌کسِ دیگر مخصوصاً شما مربوط نیست!» از طرفی او به جای اینکه در تصدیق معترضین بگوید مال را خدا به من داده، گفت خودم [مستقلاً] آن را به دست آورده‌ام! او حتی توجه نکرد که اگر علمی دارد، از جانب خداست. قارون با این سخنش، خود را بزرگتر از آن چیزی که بود نشان داد و نسبت به خدا تکبر ورزید و خداوند جواب تکبرش را (با کنایه به علم نزد قارون!) چنین داد: «آیا او نمی‌دانست که خداوند اقوامی را پیش از او هلاک کرد که نیرومندتر و ثروتمندتر از او بودند؟! و [هنگامی که عذاب الهی فرا رسد،] مجرمان از گناهان‌شان سؤال نمی‌شوند؟»(آیه ۷۸: أَوَلَمْ يَعْلَمْ أَنَّ اللَّهَ قَدْ أَهْلَكَ مِنْ قَبْلِهِ مِنَ الْقُرُونِ مَنْ هُوَ أَشَدُّ مِنْهُ قُوَّةً وَأَكْثَرُ جَمْعًا وَلَا يُسْأَلُ عَنْ ذُنُوبِهِمُ الْمُجْرِمُونَ) 📚کتاب ره توشه عاملین زکات جشنواره ترویجی تکریمی زکات ┄┄┅✿❀🌺❀✿┅┄┄ 🌹 با ما همراه باشید 👇 #زکات_رویش_زندگی 🌐 @farhang_zakat