#مسابقه_کتابخوانی #متن_سوال_چهاردهم 👈 #شیوه_دریافت_زکات حضرت علی علیه السلام در نامه بیست و پنجم نهج البلاغه دستوراتی را به دست اندر کاران دریافت زکات بیان فرموده اند که چون آن دستورات، امروز نیز برای همه کسانی که از طرف دولت اسلامی برای انجام ماموریتی به سراغ مردم می‌روند مفید است، آن نامه را نقل و تجربه می‌کنم. امید است که شما نیز در هنگام دریافت زکات بر طبق این نامه عمل نمایید و موجبات خشنودی خدا و هم خلق خدا را فراهم نمایید. ۱) انگیزه تو برای گرفتن از زکات، انجام فرمان خداوند یکتا باشد، نه امر دیگر.«انْطَلِقْ عَلَي تَقْوَي اللَّهِ وَحْدَهُ لَا شَرِيكَ لَهُ» ۲) هیچ مسلمانی را مترسان. (فکر نکن چون تو مامور حکومت هستی و باید مردم از تو حساب ببرند و تو متکبرانه و با ژست بر آنها وارد شوی)«وَ لَا تُرَوِّعَنَّ مُسْلِماً» ۳) در صورت کراهت مردم، حق نداری وارد زمین و مزرعه و باغ آنان شوی.«وَ لَا تَجْتَازَنَّ عَلَيْهِ كَارِهاً» ۴) بیش از حق خدا از آن مگیر.« وَ لَا تَأْخُذَنَّ مِنْهُ أَكْثَرَ مِنْ حَقِّ اللَّهِ فِي مَالِهِ» ۵) هرگاه بر قبیله ای وارد شدی به منزل مردم نرو بلکه در کنار چشمه آبی فرود آی.«فَإِذَا قَدِمْتَ عَلَي الْحَيِّ فَانْزِلْ بِمَائِهِمْ مِنْ غَيْرِ أَنْ تُخَالِطَ أَبْيَاتَهُمْ» (مهمان شدن کارمندان آفاتی دارد، از جمله ممکن است به خاطر پذیرایی، قلب کارمند جذب صاحبخانه شود و در گرفتن حق خدا از او سهل انگاری کند و ممکن است مردم میزبان را واسطه قرار دهند تا کمتر بگیرد و یا ممکن است میزبان در قبیله خود افتخار و از میزبانی خود استفاده کند.) ۶) با آرامش و وقار بر مردم وارد شو. (بوق و کاروان و اسکورت و هیئت همراه لازم نیست).«ثُمَّ امْضِ إِلَيْهِمْ بِالسَّكِينَةِ وَ الْوَقَارِ» ۷) تو بر مردم وارد شو و بر آنان سلام کن،(نه انتظار سلام از مردم داشته باش و نه انتظار اینکه مردم گرد تو جمع شوند).«حَتَّي تَقُومَ بَيْنَهُمْ فَتُسَلِّمَ عَلَيْهِمْ» ۸) از احترام به مردم فروگذار نکن.«وَ لَا تُخْدِجْ بِالتَّحِيَّةِ لَهُمْ» ۹) در گرفتن زکات، خدا محوری را فراموش مکن به مردم بگو: شما بنده خدا هستید«عِبَادَ اللَّهِ» و من فرستاده و مأمور خدا هستم «أَرْسَلَنِي إِلَيْكُمْ وَلِيُّ اللَّهِ وَ خَلِيفَتُهُ» و سهمی که می‌دهید حق خداست.«لِآخُذَ مِنْكُمْ حَقَّ اللَّهِ فِي أَمْوَالِكُمْ» ۱۰) در گرفتن از مردم پیش داوری نکن، بلکه از خود مردم سوال که آیا در مال شما حق خدا هست یا نه ؟ اگر هست، حق خدا را به به ولی خدا بدهید.«فَهَلْ لِلَّهِ فِي أَمْوَالِكُمْ مِنْ حَقٍّ فَتُؤَدُّوهُ إِلَي وَلِيِّهِ» ۱۱) به مردم اعتماد کن و اگر کسی گفت حق خدا در مال من نیست، گفتارش را بپذیر و دوباره به او مراجعه نکن.«فَإِنْ قَالَ قَائِلٌ لَا فَلَا تُرَاجِعْهُ» ۱۲) چون کسی که زکات می دهد به تو لطف می کند،«وَ إِنْ أَنْعَمَ لَكَ مُنْعِمٌ» همراه او حرکت کن«فَانْطَلِقْ مَعَهُ»و در مسیر راه او را مترسان، تهدید نکن و سخت نگیر.«مِنْ غَيْرِ أَنْ تُخِيفَهُ أَوْ تُوعِدَهُ أَوْ تَعْسِفَهُ أَوْ تُرْهِقَهُ» ۱۳)هر چه از طلا و نقره داد بگیر و چانه نزن،«فَخُذْ مَا أَعْطَاكَ مِنْ ذَهَبٍ أَوْ فِضَّةٍ» و اگر شتر و گوسفند دارد چون سهم او بیش از سهم زکات است، بدون اجازه او وارد بر آنها مشو.«فَإِنْ كَانَ لَهُ مَاشِيَةٌ أَوْ إِبِلٌ فَلَا تَدْخُلْهَا إِلَّا بِإِذْنِهِ فَإِنَّ أَكْثَرَهَا لَهُ» ۱۴) هنگامی که وارد آغل شدی، سخت گیری نکن و صاحبش را مرنجان.« فَإِذَا أَتَيْتَهَا فَلَا تَدْخُلْ عَلَيْهَا دُخُولَ مُتَسَلِّطٍ عَلَيْهِ وَ لَا عَنِيفٍ بِهِ وَ لَا تَسُوأَنَّ صَاحِبَهَا فِيهَا» ۱۵) حیوانات را رم نده و آرامش آنها را نگیر.«وَ لَا تُنَفِّرَنَّ بَهِيمَةً وَ لَا تُفْزِعَنَّهَا» ۱۶) در تمام مراحل حال مردم را مراعات کن. گله و دام را دو بخش کن. هر بخش را صاحبش اراده کرد، بردارد و شما بخش دیگر را انتخاب کن بار دوم بخشی که سهم توست را به دو قسمت تقسیم کن، باز هم هر قسمت را خواست بردارد آزاد است و این کار را آنقدر تکرار کن تا سهم زکات در آخرین تقسیم تو روشن شود. ۱۷) پشیمانی مردم را در انتخاب بخشی که برداشته است که پذیر .«فَإِنِ اسْتَقَالَكَ فَأَقِلْهُ» ۱۸) حیوان پیر و از کار افتاده، دست و پا شکسته و عیب دار را مگیر. «وَ لَا تَأْخُذَنَّ عَوْداً وَ لَا هَرِمَةً وَ لَا مَكْسُورَةً وَ لَا مَهْلُوسَةً وَ لَا ذَاتَ عَوَارٍ» ۱۹) سهم خدا را به کسی بسپار که به دین و دلسوزی او نسبت به مال مسلمین اطمینان داری.« وَ لَا تَأْمَنَنَّ عَلَيْهَا إِلَّا مَنْ تَثِقُ بِدِينِهِ رَافِقاً بِمَالِ الْمُسْلِمِينَ»