دیکتاتور کوچک
له‌له‌زنان، گشوده دهان، فحش می‌دهد
یک‌ریز بر زمین و زمان فحش می‌دهد
پایان گفت‌و‌گوست سرآغاز فحش پیر
منطق که ته کشید، جوان فحش می‌دهد
دیکتاتوری‌ست کوچک، انسان بددهن
فحش است گونه‌ای خفقان، فحش می‌دهد
هرکس که حرمتی نشناسد برای خویش
حرمت نمی‌نهد به کسان، فحش می‌دهد
اهل نماز نیست، ولی تا اذان صبح
مانند جغد نعره‌زنان فحش می‌دهد
تیرش به سنگ خورده دوباره ز بخت بد
بر هرچه تیر و سنگ و کمان فحش می‌دهد
دق می‌کند اگر ندهد فحش، لاجَرَم
تا حفظ جان کند به جهان فحش می‌دهد
با فحش فکر کرده به جایی توان رسید
ناچار با تمام توان فحش می‌دهد
خشمی گلوی هستی او را گرفته است
با خشمی از نهایت جان فحش می‌دهد
آزادی زبان، نه بیان، می‌کند طلب
تا بشکند حصار زبان فحش می‌دهد
ما راستی کجا قدمی کج نهاده‌ایم
کاین‌گونه پارة تنمان فحش می‌دهد؟!
پر کرده‌ایم سینة او را ز کینه‌ها
انبار نفرت است، از آن فحش می‌دهد
او را به یاس و نفرت و عصیان رسانده‌اند
زین‌روی آشکار و نهان فحش می‌دهد
ما را ادب نکرد زمانه، سزای ماست
هرکس به ما چنین‌وچنان فحش می‌دهد
#محمدرضا_ترکی
#محمد_رضا_ترکی
#فحش
#اخلاق_اجتماعی
#اخلاق_سیاسی
#نفرت_پراکنی
#امنیت_روانی_جامعه
#دهه_هشتادی_ها