فضاسازی دانشکده به مناسب اعیاد دهه ولایت👇

پذیرایی مختصر موعد امتحانات 👇

با سلام امروز دوشنبه تا ساعت ۲۱ ؛ آخرین فرصت شرکت در طرح‌ اطعام غدیر جهت تعدادی از محرومین در شهر شیراز.

چرا فقدان #شهید_رئیسی جبران‌ناپذیر است؟ 🔺️۴۰ دقیقه ▪️باید بدانیم آدمها در میدان سیاست و تاریخ کجا ایستاده‌اند. شناخت ویژگی‌های اخلاقی به‌تنهایی چندان اهمیتی ندارد. ▪️سیری در آیات سوره حشر و شناخت نقش آفرینی مؤمنین در تاریخ دینی ▪️مقام تابعین که میراث‌دار اسلام‌اند مقام استغفار و مراقبه از الفت میان مؤمنین است و این کانون تولید قدرت در جامعه اخوانی است. ▪️نشانه سیاست برآمده از عقل قدسی، الفت و وحدت است و نشانه سیاست برآمده از وهم، تفرقه و کین‌توزی است. ▪️#شهید_رئیسی جلوه‌ای از این عقل قدسی بود. نشانه‌اش الفت در جبهه انقلاب بود. طلوع عقل قدسی طلوع رحمت و وحدت است. ▪️تاثر ملّی و داغ ملّی ما به خاطر ارتباط فطری و قلبی ملت ما با عقل قدسی و جلوات آن است و دوست داشتن کسانی چون #شهید_رئیسی مربوط به عالم اراده و ذهن نیست. ➕️ @yaminpour

#روشنفکران | #بازیابی_هویت | #بازگشت_به_خویشتن ❖ مردم و روشنفکران • • • سید عطاءالله مهاجرانی • • ༺ مدرسه علوم انسانی اسلامی آیه ༻ https://eitaa.com/joinchat/2315124922C2faae9826b

• با توجه به تجربه‌ام در سفر یک ماهه به نجف اشرف و عراق، در مقاله‌ای به این نکته اشاره کردم که می‌توان میان دنیای مجازی به معنای همین فضای توییتر و اینستاگرام و... و دنیای حقیقی تفاوت قائل شد؛ اجتماعات میلیونی مردم ایران در سوگ و فقدان شهیدان خدمت، شاهدی بود که از راه رسید و این دوگانگی و تفاوت را بیشتر نشان داد. • در فضای مجازی گفته می‌شد که مردم ایران از فقدان ابراهیم رییسی و همراهان در فاجعه‌ی سقوط بالگرد نه تنها متأسف نیستند، بلکه خوشحالند. نشانه‌هایی از خوشحالی مانند رقص و پایکوبی و برهنگی که البته معلوم نبود کی و کجاست، منتشر کردند. اما در دنیای حقیقی در تبریز و قم و تهران و مشهد، حکایت دیگری جاری بود. دریایی از مردم در خیابان‌ها و میدان‌ها جاری شده بود. خوشبختانه نمایندگان رسانه‌های جهانی که هوشمندانه دعوت شده بودند، گوشه‌هایی از واقعیت دنیای حقیقی را منتشر کردند. • می‌خواهم به تجربه‌ی بسیار مهم داستایفسکی در«دفتر یادداشت روزانه یک نویسنده» اشاره کنم. این کتاب با ترجمه‌ی«ابراهیم یونسی» و در سه جلد و 1500 صفحه به زبان فارسی ترجمه شده است. کتاب بی مانندی است و در تاریخ ادبیات و فرهنگ بی‌نظیر، داستایفسکی درست در نیمه‌ی دوم دهه‌ی پنجاه سالگی خود، در اوج آفرینندگی و کمال شخصیتی، در سال‌های 1876 تا 1880، یادداشت روزانه را نوشته و به بررسی و تحلیل مهم‌ترین مسائل آن روزگار روسیه پرداخته است. در تمام یادداشت‌ها، موضوع دوگانگی مردم روسیه و روشنفکران یا نخبگان سیاسی و فرهنگی و اجتماعی تکرار می شود. وقتی نوشته‌ی داستایفسکی را با دقت می‌خوانیم، می‌بینیم، گویی ما در ایران امروز با چنان دوگانه‌ای رویارو هستیم. • روشنفکرانی که حال و هوا و ارزش‌ها و زبانِ‌شان با مردم متفاوت است. مردم را دست کم می‌گیرند و بلکه تحقیر می‌کنند. نگاهِ‌شان به ارزش‌های آن سوی مرزهاست. سکولار از دهان شان نمی‌افتد! باورهای دینی و اخلاقی مردم را طرد می‌کنند. امر مقدس نداریم! به توانایی ملی باور ندارند. اما در مواجهه با واقعیت مردم سرگشته می‌شوند. البته این شهامت و صراحت را ندارند که اقرار کنند مردم را درست نشناخته بودند. برعکس وقتی با واکنش مردم رویارو می‌شوند، به تحریف واقعیت می‌پردازند. مردم را ناآگاه تلقی می‌کنند. • روشنفکران روسی خود را در برابر اروپا به معنی آلمان و انگلستان و فرانسه ناچیز و بلکه زبون احساس می‌کردند، رمان‌های تولستوی، آینه‌ی این استحاله به ویژه در تشبث روشنفکران و نخبگان به فرانسه دانی و فرانسه پرانی است. داستایفسکی نوشته است:«می‌گفتند(روشنفکران) که ما کشوری ناچیز و فقیر و بی اهمیت هستیم. با تمسخر به همه اطمینان می‌دادند که ما چیزی به نام«روح ملی» نداریم، زیرا ملت و مردمی نداریم و بین رهبری سیاسی و مردم وحدتی نیست. نیهیلیسم همه چیز را جویده است و سربازان تفنگ‌های شان را زمین می‌اندازند و مثل گله گوسفند فرار می‌کنند و مهمات و تدارکات نداریم و خودمان خوب می‌دانیم که توپ می‌زنیم! و پا را زیادتر از حدمان دراز کرده‌ایم.» • ببینید چقدر این حرف‌ها آشناست! گفتند آمریکا ظرف یک ساعت می‌تواند تمام توان دفاعی ایران را نابود کند. عین‌الاسد اتفاق افتاد. گفتند ایران جرأت مقابله با اسراییل را ندارد، «وعده‌ی صادق» اتفاق افتاد. گفتند مردم علیه نظام هستند و نظام 8 درصد بیشتر طرفدار ندارد. دریای جمعیت مردم به تکاپو درآمد. گفتند رهبری کاریزمایش با خاک یکسان شده است! دیدند با یک جمله آیت‌الله خامنه‌ای و آرامشی که در کلام ایشان بود، ملت و کشوری که نه مجلس داشت و نه رییس جمهور، مثل سرو ایستاد و قامت خم نکرد و کمترین اختلالی در اداره کشور پیش نیامد و عمق اقتدار ملت و کشور و نظام بیشتر شد.همسایگان و دیگر کشورها پررنگ‌تر از همیشه، با حضور در مراسم فقدان شهدای خدمت اشتیاق خود را برای توسعه روابط یا بازسازی روابط با ایران نشان دادند. • • • ༺ مدرسه علوم انسانی اسلامی آیه ༻ https://eitaa.com/joinchat/2315124922C2faae9826b

الحمد لله الذی جعلنا من المتمسکین بولایة امیرالمومنین علی ابن ابیطالب(ع)، عید امامت و ولایت بر شما وخانواده محترم مبارکباد.

کعبه از راز جهان راز خدا آگاه است راز ایجاز خدا نقطه‌ی بسم الله است کعبه افتاده به پایت سر راهت سرمست «پیرهن چاک و غزل‌خوان و صراحی در دست» کعبه وقتی که در آغوش خودش یوسف دید خود زلیخا شد و خود پیرهن صبر درید کعبه بر سینه‌ی خود نام تو ای مرد نوشت قلم خواجه‌ی شیراز کم آورد، نوشت: «ناگهان پرده برانداخته‌ای یعنی چه مست از خانه برون تاخته‌ای یعنی چه» راز خلقت همه پنهان شده در عین علی است کهکشان‌ها نخی از وصله‌ی نعلین علی است روز و شب از تو قضا از تو قدر می‌گوید «ها علیٌ بشرٌ کیفَ بَشر» می‌گوید می‌رسد دست شکوه تو به سقف ملکوت ای که فتح ملکوت است برای تو هبوط نه فقط دست زمین از تو تو را می‌خواهد سالیانی است که معراج خدا می‌خواهد- زیر پای تو به زانوی ادب بنشیند لحظه‌ای جای یتیمان عرب بنشیند دم به دم عمر تو تلمیح خدا بود علی رقص شمشیر تو تفریح خدا بود علی وای اگر تیغ دو دم را به کمر می‌بستی وای اگر پارچه‌ی زرد به سر می‌بستی در هوا تیغ دو دم نعره‌ی هو هو می‌زد نعره‌ی حیدریه «أینَ تَفرّو» می‌زد بار دیگر سپر و تیغ و علم را بردار پا در این دایره بگذار عدم را بردار بعد از آن روز که در کعبه پدیدار شدی یازده مرتبه در آینه تکرار شدی راز خلقت همه پنهان شده در عین علی است کهکشان‌ها نخی از وصله‌ی نعلین علی است روز و شب از تو قضا از تو قدر می‌گوید «ها علیٌ بشرٌ کیفَ بَشر» می‌گوید شعر از حمید رضا برقعی

بسمه تعالی با سلام و عرض ادب و تبریک اعیاد گذشته به همت و برکت های واریزی اهالی با فضیلت دانشکده الهیات و برخی بزرگواران خارج از دانشکده و همچنین جهد بلیغ کارمند خیر اندیش دانشکده سرکار خانم ملک زاده؛مبلغ دو میلیون و چهارصد هزار تومان در دو طرح بزرگ اطعام عید غدیر در محلات محروم شیراز هزینه گردید. تقبل الله منکم باحسن القبول ان شالله👏☘💐🙏👇👇👇