وقتی میگن با ماشین‌های تک سرنشین آلودگی هوا ایجاد نکنید و از وسایل نقلیه عمومی استفاده کنید. وسایل نقلیه عمومی:

دوستانی که فکر می‌کنن باخت یعنی اینکه کسی که بهش رای دادی انتخاب نشده باشه، لطفاً توپشونو بردارن و برن تو کوچه خودشون بازی کنن، چون ما اینجا داریم کارهای بزرگونه می‌کنیم، براشون خوب نیس.

همیشه می‌خواستم تو زندگیم شبیه شبکه تماشا باشم. اینجا یه عده دارن همدیگرو تیکه پاره می‌کنن، یه عده ای استرس غش کردن، یه عده دارن راهکار راهبردی میدن، اونوقت تماشا داره برای 81313 بار یانگوم پخش می‌کنه. خوبه والا.

وضعیت: آنلاک کردن موقعیتی که قبلاً فکرش رو هم نمی‌کردی تنهایی از پسش بر بیای😎

ولی خودمونیما، منطق نام‌گذاری خیابونای تهران یه چیزی فراتر از ماتریکسه. آخه پاتریس لولومبا؟ گاندی؟ توانیر مگه مال وزارت نیرو نبود؟! کردستان وسط تهران چیکار می‌کنه؟ من کی اومدم آفریقا ؟! بعد چرا آفریقا و آرژانتین تو یه اقلیم گنجیدن؟!

نلسون ماندلا هیچوقت فکر نمی‌کرد اسمش با میرداماد توی یک تابلو باشه🤦🏻‍♀️

ای بی‌خبر ز لذت شرب مدام ما :)

کم بدبختی داریم،شما هم مدام دلبری کن، عزیزم!

[لذت خستگی شیرین]

پرواز شش صبح، فقط وقت خواب است. با همین استدلال، می‌خواهم از سکوت و نور خوب استفاده کنم و کتاب بخوانم. یک رمان نوجوان سبک برداشتم و طبق برنامه، می‌توانم تا آخر شب بخوانمش. یک سوم کتاب را خواندم که بغل دستی‌ام شروع می‌کند به حرف زدن، مغزم تا لحظه رسیدن تلیت شده! توی تاکسی نمی‌توانم کتاب بخوانم. گرمای هوا اعصابم را خرد کرده. خانه دوستم هم که وقت کتاب خواندن نیست، بعد عمری دور هم جمع شدیم. عصر مراسم رونمایی است و کتاب اصلا جایگاهی ندارد. بعد مراسم اسنپ می‌گیرم برای فرودگاه و توی تاریکی سردرد می‌شوم اگر کتاب بخوانم. توی فرودگاه، فرصت نماز و شام فقط می‌ماند و توی پرواز جانی برای کتاب خواندن نمی‌ماند. به خانه که می‌رسم تا ظهر فردا بیهوشم. نهار باید بروم خانه مامان چون مهمان دارد و وقت کتاب خواندن نیست. کتاب‌های جدیدم رسیدند و حتی نمی‌شود ورقشان زد. عصر که می‌خواهم کتاب بخوانم، دلم چای می‌خواهد. کتاب را می‌گذارم کنار و می‌روم چای دم کنم. ظرف های نشسته توی سینک‌اند. تا ظرف‌ها را بشورم و چای دم بکشد، اذان شده. نماز می‌خوانم و دوروبرم را جمع و جور می‌کنم. خداراشکر شام داریم و لازم نیست فکرش را بکنم. کتاب را که دستم می‌گیرم، جیغ لباسشویی بلند می‌شود. کتاب را می‌گذارم کنار و لباس‌ها را روی جالباسی پهن می‌کنم. کتاب را که بر می‌دارم، یادم نیست داستان چی بود. حوصله‌ام سر می‌رود، کتاب را می‌گذارم کنار، بر می‌گردم به اینستاگرام. همیشه برنامه آن‌جور که می‌خواهم پیش نمی‌رود. خرداد فقط دو کتاب خواندم. تیر دارد نصفه می‌شود و هنوز یک کتاب هم نخواندم. گاهی وقت نشستن هم پیدا نمی‌شود چه برسد به نوشتن معرفی کتاب. ولی من شیفته همین دلتنگی برای کتاب‌هام. برای لحظاتی که در دنیای داستان غرق بشوم. این لحظات را که گیر آوردید، ولشان نکنید. به جای همه کسانی که دلتنگ کتاب خواندن هستند، یک دل سیر کتاب بخوانید! #کتاب

در انتظار تو بنشستم و سرآمد عمر، صاحب من...

از بین الحرمین دویده بودم روی پله‌های ورودی حرم شما. حرم حضرت عباس را سیر زیارت کرده بودم، نماز خوانده بودم و حالا فقط می‌خواستم زل بزنم به آن قسمت گنبد طلایی که از پنجره‌های بالای سقف دیده می‌شد. نشستم روی پله‌ها. اضطراب‌ها، استرس‌ها و همه دل‌مشغولی‌های دنیا را گذاشته بودم پیش سقای کربلا و سیراب رسیده بودم جلوی شما. هوای حرم را می‌کشیدم توی ریه و زمزمه می‌کردم «خرجم کن آقا توی روضه‌هات...»

همیشه دوست داشتم یک اتفاق را از جنبه‌های مختلف ببینم. دیدم را باز می‌کند. جهانم بزرگتر می‌شود. امروز سالگرد انهدام هواپیمای ایرباس توسط ناو امریکایی‌ست. به مقصد آسمان که جستاری است در درباره کشتن به قلم نسیم مرعشی ما را با روی دیگری از این اتفاق آشنا می‌کند. @faaash

با #قلم می‌گویم: ای همزاد، ای همراه، ای هم‌سرنوشت! هر دومان حیران بازی‌‌های این دوران‌ زشت. شعرهایم را نوشتی دست‌خوش اشک‌هایم را کجا خواهی نوشت؟ ‌ فریدون مشیری برای روز قلم!

همه آمده بودند! الهی لا تُسَلّط عَلینا مَن لا یَرحَمُنا و لا تَجعَل مُصیبتَنا فی دینِنا

تیم محبوبت حذف بشه و کاندید نامحبوبت در صدر باشه من دیگه nmt.

خلاصه که صبح است ساقیا، قدحی پر شراب کن شرابی که مرد افکن بود زورش واسه چهار سال پیش رو

| شما نمی‌رسید به آنچه دوست دارید، مگر به این‌که صبر کنید بر آنچه آن را کراهت دارید. حضرت عیسی علیه السلام

چی آرومم می‌کنه الان ؟ روایتِ انسان | عصر بنی‌اسرائیل !

یک ماجرای دنباله‌دار تیزر تصویری روز رونمایی اولین شمارهٔ مدام مجلهٔ مدام را از وب‌گاه مدام تهیه کنید.👇 www.modaammag.ir مدام؛ یک‌ ماجرای دنباله‌دار | @modaam_magazine

حی علی العزا🏴

در فیلمنامه و داستان‌نویسی یک مفهوم معروف داریم به نام «ساختار سه پرده‌ای». تعریف می‌گوید داستان‌های درست و حسابی و اصیل، در این ساختار جا می‌گیرند و اصولاً رمز موفقیت یک داستان، رعایت صحیح این ساختار است. تعریف می‌گوید ایستگاه‌های این ساختار هر کدام چرخ‌دنده‌ای در مسیر جلو رفتن داستان هستند و در نهایت یک کل منسجم را به مقصد مطلوب می‌رسانند. تعریف می‌گوید داستان همین است؛ کل منسجم. #حسینیه