حالا ربطی نداره‌ها😂 فقط خواستم تبلیغات مطالب پیشین رو بکنم و بگم از این پس یه سلسله مطلب بامزه دیگه داریم. #ماجراهای_رستم

#ماجراهای_رستم ١ رستم و پری مجازی روزی روزگاری در روزگاران نه خیلی دور، پهلوانی بود به نام رستم. یعنی راستش پهلوان مال زمان‌های خیلی دور بود اما به دلیل استقبال مردمی از کتابی که نقش اول آن بود، یک نوک‌پا آمده بود زمان‌های نه خیلی دور سری بزند و «شاهنامه» را با امضای شخصیت اصلی به دست مخاطبان و علاقه‌مندان ادبیات برساند. راست راستش مخاطبان خیلی تلاش کردند نویسنده کتاب یعنی حکیم ابوالقاسم فردوسی را به زمان نه خیلی دور بیاورند ولی حکیم زیر بار چنین خفتی نرفت و گفت:«بسی رنج بردم در این سال سی، که شما سلفی بگیرید؟!» باری، فریادهای حکیم به جایی نرسید و رستم که اسیر این صحنه‌آرایی خطرناک شده بود، سلفی‌های متعدد گرفت و... ادامه‌ش رو اینجا نخونید، برید اینجا بخونید! منتظر نظرتون هم هستم.😁

از مقداد پرسیدند هنگام حمله به خانه حضرت زهرا و امیرالمؤمنین چه کار کردی؟ گفت: ما مامور به سکوت بودیم ولی دست به قبضهٔ شمشیر و چشم در چشم علی منتظر اشاره بودیم. ما هم همینیم؟ بعید می‌دانم. ما یا جلوتر از امامیم و یا عقب‌تر. ادعای ولایت‌مداری‌مان، گوش فلک را کر کرده؛ ولی حوصلهٔ صبوری نداریم. اگر رهبر، همانی است که این چهار دهه نه تنها ایران جغرافیایی که ایرانی فرهنگی را رهبری کرده و مرزها را از ایران فرهنگی هم فراتر برده است، بلد است که چه زمانی باید تصمیم بگیرد و چه تصمیمی بگیرد. هنر ما در «آی که چه نظامیان ترسو و بزدلی اطراف سید ما را گرفته‌اند» و «هیهات که امام می‌گوید بزنید و ماموم سرپیچی می‌کند» و «آه که چه بی یار و یاور است سید»، گفتن نیست. ما هنر کنیم، بتوانیم دست به قبضه باشیم و آماده. تصمیم‌گیری با ما نیست. تصمیم‌سازی هم! ما سربازیم. یاد بگیریم که قدوقوارهٔ خودمان را بشناسیم. سرباز، می‌گوید چشم. همین. پانوشت: این حرف‌ها هفته‌هاست که درونم قُل می‌زدند. دیگر نتوانستم نگه‌شان دارم. @hornou هُرنو | روزنِ نورگیرِ سقف

اصلا شما بیان رو ببین، کوه انگیزه‌س.🔥