🔍| #تحلیل #ریشه_مشکلات ۱ ┄┄┅••=✧؛🌼؛✧=••┅┄┄ جان گرفتن آرزوهای بلند در دل مردم و نخبگان و سامان‌خواهی جدی یکی از نعمتهای بزرگ برای جامعۀ مستعدی مثل جامعۀ ما است. وقتی این شور تعالی و پیشرفت هست، دیدن دسته‌ای آشفتگی‌ها و عقب‌ماندگیها و حل نشدن نارسائیها دلسوزان و متفکران جامعه را به تحلیل این موضوع می‌پردازد که چرا هر چه زمان می‌گذرد برخی مشکلات اساسی همچنان باقی است و باعث احساس عجز ما می‌شود. دیدن نارسائیهای اساسی و در کنار آن رسیدن به تحلیلهای نافذ و درست از ریشه‌های آنها جزء واجبات فکری امروز ما است. به همین جهت باید از تحلیلها استقبال کرد و همه را به خوبی کاوید و اندیشۀ راهگشایی را برای خود رقم زد. یکی از این تحلیلها را در تاریخ ۲ شهریور ۱۳۹۷ از جناب دکتر محمود سریع‌القلم شنیدیم. دکتر سریع القلم(م ۱۳۳۸)، پژوهشگر حوزه توسعه، علوم سیاسی و تاریخ معاصر ایران و عضو هیئت علمی و استاد تمام گروه علوم سیاسی دانشگاه شهید بهشتی است. ایشان تحصیل‌کرده آمریکا است. ایشان در این تحلیل به یکی از ریشه‌های جدی مشکلات امروز اشاره کرده است. این بحث را با دقت باید خواند. اگر کسانی معتقدند که راه حل امثال ایشان همواره در کشور ما و کشورهای شبیه به ما شکست خورده است، در برابر می‌توان گفت این متن از آن جهت قابل استفاده است که به نظر می‌رسد مشکل بزرگی را خوب توصیف کرده است. ┄┅••؛••┅┄ ▫️آیا ما انسجام فکری داریم؟ #محمود_سریع_القلم به‌هم‌ریختگی عمل، ریشه در به‌هم‌ریختگی فکری دارد. وقتی اجزاء فکر یکدیگر را نقض کنند، عمل به آنها نیز مجموعه‌ای از تناقضات را به وجود می‌آورند. بالاخره مشخص نیست که: • بخش خصوصی را قبول داریم یا نداریم؟ در بیان می گوییم قبول داریم ولی حاضر نیستیم به او مسؤولیت دهیم، تفویض کنیم و در حکمرانی با او شریک شویم؛ • بالاخره معلوم نیست این نظام بین‌الملل را قبول داریم یا نداریم؟ در بیان، قبول نداریم ولی تمام فن‌آوریها، محصولات، اعتبارات و تحقیقات آنها را می‌خواهیم. فلسفه وجودی آنها را قبول نداریم ولی بسیاری از محصولات آنها را می‌خواهیم؛ • بالاخره دنیا جای خوبی است یا باید با مظاهر آن مبارزه کرد؟ در بیان، دنیا را مذمت می‌کنیم ولی برای پول و مقام تقریباً هر کاری می‌کنیم؛ • بالاخره معلوم نیست تخصص را قبول داریم یا نه؟ البته که در بیان همه قبول دارند ولی دریاچه اورمیه، نرخ تورم، بانکداری، نظام آموزش عالی، محیط زیست، صنعت خودروسازی و سیاست خارجی معرف اینست که امور، تخصصی تصمیم‌سازی نشده‌اند؛ • بالاخره می‌خواهیم با مسلمان‌ها روابط خوبی داشته باشیم یا با غربی‌ها، یا با آسیایی‌ها یا با شمالی‌ها یا با هیچ کدام؟ بالاخره مسیر چیست؟ • بالاخره زمان مهم است و باید برای آن فکر کرد، برنامه‌ریزی کرد، آینده‌نگری کرد و در اندیشه 50 سال آینده بود یا زمان تعطیل است و باید دم را غنیمت شمرد؟ • بالاخره سرمایه‌داری را قبول داریم یا نه؟ چپ هستیم؟ سوسیالیست هستیم؟ از نوع چینی هستیم؟ مالزی هستیم؟ هند هستیم؟ ترکیه هستیم؟ صدها لایه و پرده تو در تو هستیم؟ چه هستیم؟ • بالاخره می‌خواهیم با کیفیت زندگی کنیم؟ همه با کیفیت زندگی کنند؟ در دنیا به واسطه آنچه ساخته‌ایم اعتبار و احترام کسب کنیم؟ سازکار چنین مقصودی چیست؟ اصولاً کیفیت اهمیتی دارد یا خیر؟ • بالاخره می‌خواهیم چکار کنیم؛ بقا، رشد، پیشرفت، تقابل، تعامل سازنده؟ کدامیک؟ با کدام ترکیب؟ تقسیم‌بندی درصدها به چه صورت است؟ • و بالاخره «افکاری که افق‌های ما را تعیین می‌کنند» کدامند؟ می‌دانیم؟ افرادی می‌دانند؟ اتاق فکری که به این امور توجه می‌کند کجاست؟ آیا سیستمی داریم که کل مسایل کشور را یکجا ببیند و به صورت تسلسلی و سیستماتیک برای آنها طراحی کند؟ شاید علت العلل مسایل ما، وضعیت اندیشه‌ای و فکری ماست. مجمع‌الجزایری از افکار به صورت معلّق در فضا بدون آنکه نقطه مماسی داشته باشند در مدارهای خودخواسته حرکت می‌کنند. تا اندیشه منطقی و منسجم نشود، عملکرد اصلاح نمی‌شود. دلیل اینکه در نروژ و دانمارک آرامش و ثبات وجود دارد به خاطر این است که پاسخ سؤالات فوق را دهه‌ها پیش در میان خود حل کرده‌اند. شاید با همین استدلال، فلسفه در غرب و در آسیا فعلاً جایگاهی ندارد، ولی در میان خاورمیانه این سؤالات مهم فلسفی بی‌پاسخ مانده‌اند و تعدد و حجم بحرانها، مجال پاسخگویی را نمی‌دهد. ادامه دارد ... 🔻

#ریشه_مشکلات ۲ ┄┄┅••=✧؛🌼؛✧=••┅┄┄ دستگاه مغزی ما محتاج انسجام درونی است تا سیستمی به پا شود. نمی‌توان همه چیز را با هم و هم‌زمان خواست. زندگی با کیفیت محتاج اولویت‌بندی، سیستم، هرم، زمان‌بندی، آینده‌نگری و واقع‌بینی است. بدون داشتن *Consistency نمی‌توان در انتظار جواب نشست. به درجه‌ای که میان بیان و عمل یک فرد، یا کشور یا بنگاه فاصله باشد، به همان میزان کیفیت، اعتبار و کارآمدی آن کاهش می‌یابد. شفافیت و قاعده‌مندی دو اصل ثابت و جهان شمول پیشرفت هستند. فکری انسجام دارد که شفاف و قاعده‌مند باشد. از سطح تناقضات یک اندیشه کاسته می‌شود وقتی شفاف باشد. سالها پیش، به شخصی که یک ساعت و ۴۵ دقیقه به جلسه‌ای با تأخیر آمده بود مؤدبانه و خصوصی گله کردم. او در پاسخ، نکته‌ای گفت که سطح یادگیری از آن در حد یک دوره فوق لیسانس بود. او گفت: اینقدر صحبت از نظم و سیستم و عقلانیت و زمان و کارآمدی و آینده‌نگری و انسجام و دقّت و مدیریت و قانون‌گرایی ... نکن. من و تو را آخر در قبر خواهند گذاشت. مسؤولیت دست‌یابی به انسجام فکری با خودمان است. در این نظام بین الملل، همه کشورها تنها هستند و صرفاً به فکر منافع خود. با توجه به مثلث در حال ظهور مجدد چین، روسیه و آمریکا، این ویژگی نظم جهانی عمیق‌تر نیز خواهد شد. اگر با دانش و تخصص به انسجام فکری نرسیم، هم چنان مانند ۱۷۰ سال گذشته سینوسی سیر خواهیم کرد. مخالفان قدرتمند شدن کشور چه در منطقه و چه خارج از منطقه متوجه هستند که ما در انبوهی از تناقضات زندگی می‌کنیم. نباید گذاشت آنها به آنچه ناپلئون گفت برسند. ناپلئون گفت: «وقتی دشمن شما در حال اشتباه کردن است، مزاحم او نشوید.» مسئولیت ایجاد انسجام فکری بین ما و در درون ماست. —؛——؛——؛——؛— پ.ن : * توافق و تناسب (اجزا با یکدیگر). ┄┄┅••؛••┅┄┄ در یادداشت بعدی تحلیل بلکه نوعی آینده‌نگری استاد شهید آیت الله بهشتی ره را در همین راستا تقدیم خواهیم نمود. ┄┄┅••=✧؛🌸؛✧=••┅┄┄ ✿ شاخه گل صلوات، هدیه به ارواح عزیز و بالندۀ همۀ سعادت‌اندیشان تاریخ بشری. ☘️@faslefarhang