📚 #کتاب_باید_هلو_باشد 🍑 📗 #وریا ✨ 🕊 #قسمت_دوازدهم ┄┄┅━🍃🌸🍃━┅┄┄ کتابخانه کوچکی با پنج قفسه‌ی کتاب، همان گوشه‌ی سمت چپ هست که می توانی از تویش کتاب برداری. کتاب هایش بیشتر کهنه و دست دوم است و بیشتر کتاب‌هایی است که کسی از کتابخانه‌اش اهدا کرده است. کاربرد این کتابخانه این است که موقعی که تنها به کافه می آیی، می توانید آن ها را بخوانی تا حوصله از دیدن آن همه صحنه های عاشقانه دراماتیک اطراف سر نرود. ولی خب، در آخر و موقع رفتن باید کتاب ها را سر جایش بگذاری. روی شیشه های پنجره ای که کافه را از محیط داخلی کتابفروشی جدا می‌کند،کلی بر چسب های رنگی یادداشت هست که هرکسی بر حسب حال و احوالش چیزی روی آنها نوشته است. مثلاً یک زوج عاشق پیشه روی برچسب نارنجی که تاریخش برمی‌گردد به شهریور، نوشته‌اند:((تا آخر دنیا با همیم؛ همین مدلی خوشحالی، همین مدلی عاشق.)) دستخط‌شان به خاطر تابش نور خورشید کم رنگ شده است. انگار یکی از همون دو عاشق پیشه، دقیقا توی مهرماه زیر همان نوشته رنگ و رو رفته با خودکار قرمز و با خطی که نشان می‌دهد نویسنده‌اش خیلی عصبی و کلافه بوده، نوشته است:(( آنقدر احمق بود که رفت!)) از جمله اش خنده ام می گیرد و از این که تا آخر دنیا ایشان بیشتر از یک ماه دوام نیاورد! وقتی می‌آیم اینجا یکی از سرگرمی هایم این است که این یادداشت ها را بخوانم. نوشته ها را جوری با دقت می خوانم که چه کسی، چه چیز نوشته که انگار می خواهم از روی این یادداشت‌ها یک مقاله‌ی خوب پدر و مادر دار اجتماعی بنویسم، که البته ایده‌ی پُر بیراهی هم نیست. واقعاً یک وقت هایی که بهشان خوب دقت می کنم، میبینم که از روی همین یادداشت های به ظاهر ساده می شود احساسات جوانان و نوجوانان این مملکت را بررسی کرد و فهمید دقیقاً پس ذهن شان چه می گذرد. ولی جامعه شناس ها هیچ وقت هیچکدام از این یادداشت‌ها را نمی خوانند و ترجیح می‌دهند پشت میزهای بزرگشان بشینند سیگار دود کنند و نظریه هایی بدهند که عقل جن هم بهشان نمی رسد 🌀ادامه دارد... ┄┄┅━🍃🌸🍃━┅┄┄ [•🌺•] @darozzekr_com [•📖•] @fatemehbentolhosain