🌙 یکی از لوازم مهم نوشتن، دقت به جزییات است. این دقت فقط با خوب دیدن و خوب شنیدن به دست می‌آید. مولانا چند بیتی دارد درباره گندم و نان و نانپز که هروقت شاطر نانوایی سنگگی را می‌بینم، یاد این ابیات می‌افتم: ز خاک من اگر گندم برآید از آن گر نان پزی مستی فزاید خمیر و نانبا دیوانه گردند تنورش بیت مستانه سراید به کفش‌های نانپز خیره می‌شوم که چطور پاهایش را عقب و جلو و چپ و راست می‌برد، به انگشت‌هایش که خمیر را روی پارو پهن و نوک انگشت‌هایش را توی خمیر فرو می‌کند و آخر سر با کف دو دستش، ضربه نهایی را می‌زند. حس می‌کنم این مستی فقط به نانپز سنگگی راه یافته و نه دیگر شاطر نان‌های دیگر. امروز عصر که رفتم نانوایی، جغله پنج‌ساله ام، حسن، طبق معمول که همه جا را رصد می‌کند، گفت: مامان تو چرا اون طرفو نگاه می‌کنی؟ - کدوم طرف؟ نگاهش را پایین انداخت و با لبخندی معنادار که یعنی خودت می‌دونی و چرا می‌پرسی، گفت: طرف مردا رو. *پ.ن: آقا برا بچه‌هاتون کتاب نخونید😅 چیزی یادشون ندید.😁 دیگه نمی‌ذارن به خمیر سنگگی هم نگاه کنیم و دو خط درباره نون و نونوایی و شاطر بنویسیم. #مولانا @fatemehrajabi_beheshtabad

🌙 در اگر بر تو ببندد، مرو و صبر کن آنجا ز پس صبر، تو را او به سرِ صدر نشاند و اگر بر تو ببندد همه ره‌ها و گذرها ره پنهان بنماید که کس آن راه نداند #مولانا @fatemehrajabi_beheshtabad