✨✨✨✨ ✨فَمِنَ النَّاسِ مَنْ يَقُولُ رَبَّنَا آتِنَا فِي الدُّنْيَا وَمَا لَهُ فِي الْآخِرَةِ مِنْ خَلَاقٍ ﴿۲۰۰ 💠پس گروهی از مردم می گویند: پروردگارا! به ما در دنیا [کالای زندگی] عطا کن. ✨و آنان را در آخرت هیچ بهره ای نیست. ✨وَمِنْهُمْ مَنْ يَقُولُ رَبَّنَا آتِنَا فِي الدُّنْيَا حَسَنَةً وَفِي الْآخِرَةِ حَسَنَةً وَقِنَا عَذَابَ النَّارِ ﴿۲۰۱﴾ 💠و گروهی از آنان می گویند: پروردگارا! به ما در دنیا نیکی و در آخرت هم نیکی عطا کن، و ما را از عذاب آتش نگاه دار. ✨أُولَئِكَ لَهُمْ نَصِيبٌ مِمَّا كَسَبُوا وَاللَّهُ سَرِيعُ الْحِسَابِ ﴿۲۰۲﴾ 💠اینانند که از آنچه به دست آورده اند، نصیب و بهره فراوانی دارند، و خدا حسابرسی سریع است. ✨✨✨✨✨✨ 💠سوره بقره ✨بخشی از آیه 200 و آیات 201 و 202💠 @fatemi5

🔴بدعت ، ویرانی اسلام ... ♦️رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند : هر گاه بدعت ها در میان امت من آشکار شود، عالم باید علم خویش را آشكار كند ، ( و بدعت زدایی نماید )و هر كه چنین نكند ، لعنت خدا بر او خواهد بود . و كسى كه نزد بدعت گذارى رود و بزرگش بدارد ،قطعا در ویرانی اسلام كوشیده است. ♦️قالَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه وآله : إِذَا ظَهَرَتِ الْبِدَعُ فِی أُمَّتِی ، فَلْیُظْهِرِ الْعَالِمُ عِلْمَهُ ، فَمَنْ لَمْ یَفْعَلْ ، فَعَلَیْهِ لَعْنَةُ اللَّهِ . مَنْ أَتَى ذَا بِدْعَةٍ فَعَظَّمَهُ ، فَإِنَّمَا یَسْعَى فِی هَدْمِ الْإِسْلَامِ . 📚 کتاب #اصول_کافی/ جلد۱ @fatemi5

🌺🌺 شبیه ترین انسانها به پیامبر (ص) 🌺پيامبر اکرم صلّي الله عليه و آله فرمودند: ألا اُخْبِرُكُمْ بِاَشبَهِكُم بى؟ قَالوا: بَلى يا رَسولَ اللّه. قالَ: اَحسَنُكُم خُلقا وَ اَليَنُكُم كَنَفا وَ اَبَرُّكُم بِقَرَابَتِهِ وَ اَشَدُّكُم حُبّا لاِِخوانِهِ فى دينِهِ وَ اَصبَرُكُم عَلَى الحَقِّ وَ اَكظَمُكُم لِلغَيظِ وَ اَحسَنُكُم عَفْوا وَ اَشَدُّكُم مِن نَفْسِهِ اِنْصافا فِى الرِّضا وَ الْغَضَبِ. 🌹آيا شما را از شبيه ترينتان به خودم با خبر نسازم؟ گفتند: بله اى رسول خدا! فرمودند: ✅ هر كس خوش اخلاق تر ✅ نرم خوتر ✅ به خويشانش نيكوكارتر ✅ نسبت به برادران دينى اش دوست دارتر ✅ بر حق شكيباتر ✅ خشم را فروخورنده تر ✅ و با گذشت تر ✅ و در خرسندى و خشم با انصاف تر باشد. 📚 كافى، ج 2، ص 240، ح 35 @fatemi222

موضوع: #راهکار_مبارزه_با_تفرقه بسم الله الرحمن الرحیم- با تبریک هفته وحدت داوند در قرآن می فرماید: وَلَا تَسُبُّوا الَّذِینَ یَدْعُونَ مِن دُونِ اللَّـهِ فَیَسُبُّوا اللَّـهَ عَدْوًا بِغَیْرِ عِلْمٍ» (انعام، ۱۰۸) و آنهایی که جز خدا را میخوانند، دشنام مدهید که آنان (نیز) از روی دشمنی و به نادانی، خدا را #دشنام خواهند داد. بعضی از اعمال، موجب تفرقه و ضعیف شدن وحدت می شود که باید ترک شود : 1. جلوگیری از #تحریک احساسات و عدم توهین به مقدسات از مهمترین عوامل وحدت بخش ، توهین نکردن به مقدسات صاحبان مذاهب و فرقه های مختلف و رعایت ادب در گفتار نسبت به آنهاست. این یک اصل دینی و عقلانی در میان ما امت اسلامی است که میگوییم: «آنچه را برای خود نمیپسندی برای دیگران مپسند». بر این اساس همانگونه که ما نمیخواهیم به بزرگان، ما بی ادبی و بی احترامی شود، دیگران نیز اینگونه اند و اسائه #ادب به بزرگان و مقدسات خویش را برنمیتابند. این اصل و قاعده در مورد همگان عمومیت دارد و هیچ فرقه و حزبی از آن مستثنا نشده و لذا خداوند، طبق آیه ای که تلاوت شد، فرموده است حتی به بتهای کفار توهین نکنید. 2. پرهیز از تکفیر صاحبان #فرقه های اسلامی در طول تاریخ و به ویژه در عصر حاضر یکی از مهمترین عوامل تفرقه و نبرد و قتال میان مذاهب و فرق گوناگون بحث «تکفیر» بوده است. طبیعی است که هر فردی نظرات خود را حق و صحیح دانسته و سایر مذاهب و اندیشه ها را باطل یا ناصواب بداند؛ اما باید دانست که دیگران نیز درباره عقیده خود چنین فکر و ایدهای دارند و اگر قرار باشد، هر مذهبی مذهب دیگر را #تکفیر کند؛ در آن صورت به #کینه توزی، جنگ و نبرد و برادرکشی خواهد انجامید و این به نفع هیچ مذهبی نیست که با این روش با مخالفان خود برخورد کند. قرآن این روش،را مورد مذمت قرار داده و فرموده است: لَا تَقُولُوا لِمَنْ أَلْقَى إِلَیْکُمُ السَّلَامَ لَسْتَ مُؤْمِنًا» (نساء، ۹۴) به کسی که نزد شما اظهار اسلام میکند مگویید تو مؤمن نیستی. 3. پرهیز از بی اخلاقی و عمل به دستورات اخلاقی قرآن این که قرآن همواره بر احسان، نیکوکاری، انفاق و دیگر #رفتارهای پسندیده و معروف تأکید میکند و انسانها را به رعایت اصول اخلاقی مانند غیبت نکردن، عدم سوءظن و پرهیز از تجسس در کار دیگران و عیبجویی نکردن و غیره فرا میخواند به نوبه خود تأثیر بسزایی در ایجاد وحدت و انسجام امت دارد و موجبات زدودن اختلاف و نزاع را میان مردم فراهم میکند. قرآن کریم در این مورد میفرماید: یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لَا یَسْخَرْ قَوْمٌ مِّن قَوْمٍ عَسَى أَن یَکُونُوا خَیْرًا مِّنْهُمْ (حجرات، 11 ) @fatemi5

✳️ پاورپوینت سیره پیامبر اعظم صلی الله علیه‌وآله @fatemi5 @bankpowerpoint ✳️برای دوستان خودفورواردکنید.

✳️ پاورپوینت کامل درمورد پیامبر خدا صلی الله علیه وآله @bankpowerpoint @fatemi5

🔖منبر کامل 🔖 #استاد_رفیعی شیوه های تبلیغی پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله🔴 🔴زحمات زیاد پیامبر گرامی اسلام هدایتگری های رسول مکرم اسلام #پیامبر_اکرم صلی الله علیه و آله ┈••✾•🌿🌺🌿•✾••┈┈ ╭┅─────────┅╮ @mediamenbar @fatemi5

🔖منبر کامل 🔖 #استاد_رفیعی 🔸موضوع: چهارده نکته کلیدی درباره پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله #پیامبر_اکرم صلی الله علیه و آله 🔸حجم: 8.3 مگابایت 🕌 حرم حضرت معصومه سلام الله علیها ┈••✾•🌿🌺🌿•✾••┈┈ ╭┅─────────┅╮ @mediamenbar @fatemi5

بمناسبت هفته وحدت👇 ⬅️ پاورپوینت سیره پیامبر اعظم صلی الله علیه‌وآله ✅شیوه های تبلیغی پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله ⬅️زحمات زیاد پیامبر گرامی اسلام ✅هدایتگری های رسول مکرم اسلام ⬅️#پیامبر_اکرم صلی الله علیه و آله ✅چهارده نکته کلیدی درباره پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله در کانال👇👇 @fatemi5

(5) يكى ديگر از موارد تواضع و فروتنى حضرت اين بود كه هر وقت‏ وارد مجلس مى‏‌شد، هر جا كه جاى خالى بود مى‏‌نشست. مانند ما خودخواهان يا نادانان نبود كه دنبال صدر مجلس هستيم، و خيال ‏مى‌‏كنيم كه بايد بالا و بالاتر نشست. اصلاً آن‌جا كه انسان والا مى‌‏نشيند، والا است، نه آن‌كه انسان والا بايد در جاى والا نشيند. عزيزانم! قطعاً اين از تواضع است كه انسان در جايى كه خالى ‏است ‏بنشيند و هرگز منتظر نباشد كه ديگران در برابرش قد علم ‏كنند و برخيزند تا آن جناب را در صدر مجلس بنشانند. اين حالت‏، بدون ترديد برخاسته از هواى نفس است و تكبّر كه بايد زدوده شود و گاهى، بلكه بيشتر به خاطر عقده‏‌هاى درونى و محروميت‌‏هاى ديرينه ‏است كه شخص مى‏‌خواهد از اين راه خودى نشان دهد!! (6) پيامبر آرام و آهسته سخن مى‌‏گفت و هيچ‌گاه فرياد نمى‌‏زد و صدا را بلند نمى‌‏كرد. مجلس آن حضرت نيز از چنان آرامشى ‏برخوردار بود كه عين ادب و تواضع است و كسى در مجلس پيامبر بلند سخن نمى‌‏گفت؛ «و اغضض من صوتك‏» (لقمان، آیه 19) و دستور هم همين بود كه ‏كسى صدايش را بالاتر از صداى رسول الله نكند «لاترفعوا اصواتكم‏فوق صوت النبى‏» (حجرات، آیه 2) و چون خود حضرت آهسته و آرام سخن مى‏‌گفت، لذا مجلسش بسيار آرام و باوقار بود كه حتى صداى به هم زدن بال ‏پرنده به گوش مى‏‌رسيد. منبع: ماهنامه «پاسدار اسلام»، شماره 222.

گوشه‌‏اى از #اخلاق عظيم پيامبر صلی الله علیه و آله و سلم روزهاي بس شيرين و به ‏ياد ماندنى و تاريخ‌ساز پيامبر صلی الله علیه و آله و سلم را نمى‏‌توان با الفاظ و سخنان ناقص انسان‌هاى ناقص ‏توصيف و تعريف كرد. او هرگز در اين واژه‌‏ها نمى‌‏گنجد و فراتر از آن است. انسان‏ كاملى كه تمام افلاك و موجودات را خدا به خاطر او آفريد و اگر او نبود، هيچ چيز نبود. «لولاك لما خلقت الافلاك‏» و الّا انسانى كه تا قاب قوسين او ادنى بالا رفت و به جايى رسيد كه ‏جبرئيل، آن ملك مقرب و واسطه‌ی وحى الهى به آن‌جا هرگز نرسد و با صراحت‏ به او عرض كرد: «اگر يك مو بالاتر روم، به نور تجلى‏ بسوزد پرم». ولى رسول‌الله صلی الله علیه و آله و سلم رفت و به جايى رفت كه نه در خرد آيد و نه بر ورق نگاشته شود و نه حتى در وهم و خيال! اوست كسى كه‏ خدايش درباره‌‏اش فرمود: «و انك لعلى خلق عظيم‏». پس ما به جاى ‏اين‌كه حرفى بزنيم كه نه آغازش و نه انجامش ما را به جايى‏ مى‏‌رساند، چرا كه جز آفريده‌‏اش و برادرش كسى او را نخواهد شناخت؛ ‏«يا على! ما عرف الله الّا أنا و أنت و ما عرفنى الا الله و أنت و ما عرفك الا الله و أنا». پس روا است كه لب فرو بنديم و سخن كمتر گوئيم. بيائيم در اين سخن ربّانى كه پيامبر صلی الله علیه و آله و سلم را داراى منشى سترگ و اخلاقى عظيم معرفى مى‏‌كند بيانديشيم و از زبان روايت، نمى از اين ‏اقيانوس پرفيض برگيريم. شايد برخى عزيزان به كار بندند و از رسول‌الله صلی الله علیه و آله و سلم الگوى زندگى بگيرند كه قرآن فرمود: «و لكم فى رسول‏الله اسوة حسنه‏». جمله‌‏هايى كوتاه در منش و روش زندگى حضرت بيان مى‏‌شود كه هم ‏بركت است و پر مايه بركتى است و هم برنامه به زيستى و خداپسندانه: (1) آن‌قدر حضرت #متواضع و فروتن بود كه متن روايت او را «خاضع الطرف‏» مى‌‏نامد. يعنى به زمين نگاه مى‏‌كرد و سر را كمتر بالا مى‏‌برد. اين چنين باوقار و متين... باادب و فروتن. چنان ‏در برابر خالقش خاضع و خاشع بود كه بيشتر سر فرود مى‌‏آورد و كمتر سر را بلند مى‌‏كرد. چرا که پيوسته خدا را حاضر و ناظر مى‏‌ديد و لحظه‌‏اى‏، بلكه كمتر از لحظه‌‏اى هم از ياد و ذكر خدا غافل نبود. (2) يكى ديگر از نشانه‌‏هاى بارز تواضع و خوى نيكويش اين بود كه ‏به هركه مى‌‏رسيد، پيش‌قدم در #سلام كردن بر او بود. سلام كه خود تحيّت اسلامى است و پيامبر صلی الله علیه و آله و سلم آن را به ما ياد داده، خود نيز بيش از همه و پيش از همه به آن عمل مى‏‌كرد و قبل از آن‌كه ديگرى بر او سلام كند، او خود سلام مى‌‏كرد. هرگز پيامبر صلی الله علیه و آله و سلم ملاحظه نمى‌‏كرد كه آن‏ فرد بزرگ است ‏يا كوچك، دانشمند است‏ يا بى‌‏سواد، ثروتمند است‏ يا فقير. آرى، حضرت آن‌قدر عظمت داشت كه بر همه افراد بدون ملاحظه‌‏هاى ‏ايسمى، شغلى، خطّى، مسئوليتى، مالى و... سلام مى‌‏كرد و او با اين‌كه بزرگ‌ترين از هر نظر بود، بر كوچك‌ترين انسان‌ها از هر نظر سلام مى‌‏كرد و بيشتر براى اين‌كه ما را به اين سنّت ‏حسنه ‏تشويق كند، مى‌‏فرمود: «سلام را نود و نه حسنه است و جوابش يك حسنه.» (3) پيامبر صلی الله علیه و آله و سلم هرگز بدون جهت ‏#سخن نمى‌‏گفت و اگر سخنى مى‌‏گفت ‏بيشتر جنبه‌ی موعظه و پند داشت. يا مطلبى را مى‏‌آموخت و يا به معروف و خيرى امر مى‌‏كرد و يا از شرّ و منكرى مردم را باز مى‌‏داشت. تمام ‏سخنانش سودمند و يك كلمه، نه بلكه يك حرف، پوچ و بى‌‏ارزش نبود، زيرا خوب مى‏‌دانست كه: «و ما يلفظ من قول الا لديه رقيب عتيد». وانگهى پيامبر صلی الله علیه و آله و سلم اسوه است و الگو و اوست انسان كامل. پيامبر صلی الله علیه و آله و سلم كسى ‏است كه نخستين آفريده‌ی پروردگار، نور مباركش است: «اول ما خلق‏ الله نورى‏». (سیره حلبیه، ج 1، ص 159) پس، از اين نور كامل چيزى تراوش نمى‏‌كند جز نور و هر چه مى‏‌گويد گفته‌ی خدا است؛ «و ما ينطق عن الهوى ان هو الا وحى‏يوحى‏». (نجم، آیه 3 و 4) (4) پيامبر هرگز از ذكر خدا غافل نمى‌‏شد. در روايت است: «و لايجلس و لايقوم الا على ذكر»؛ او نمى‌‏نشست و برنمى‌‏خاست جز با ذكر و ياد خدا. پيامبر در هر آن قرين و هم‌نشين ذكر خدا بود، چه بر زبان آورد و چه در دل گويد. او خود ذكر خدا را كفاره مجلس ‏مى‌‏دانست و اعلام مى‌‏داشت كه اگر در مجلسى ياد خدا نباشد، يا ذكرى‏ از اهل‌بيت علیهم‌السلام كه آن نيز ياد خدا است، پس آن مجلس بر اهلش وزر و وبال است و نحس است و شوم. اگر حضرت مى‌‏خنديد از تبسّم تجاوز نمى‌‏كرد؛ «جل ضحكه التبسم‏»، زيرا قهقهه و خنده‌ی با صدا، با شئون ‏انسان مؤدّب منافات دارد، چه رسد به انسان كامل و چه رسد به اشرف ‏مخلوقات.

چکار کنم خدا منو ببخشه| بخش اول بدونم بعضی از گناهان رو خدا نمیبخشه فعلا من زیر رو مطالعه کنید👇 ✅نابخشودنی‌ ها در میان گناهان، هستند گناهانی که بخشیدنی نیست و به هر صورتی است فرد باید #مراقب باشد که به هیچ عنوان به آنها آلوده نشود. گناهانی که #ارزش انسان را به کلی نابود کرده و او را راهی #عذاب می‌کند. آیات قرآنی این معصیت ‌ها را بیان کرده است. 1- کفر و #شرک انسانی می‌تواند امیدوار به عفو و بخشش الهی باشد که #اعتقاداتی صحیح داشته باشد. کسی که خدا را به یکتایی قبول نکرده، چگونه خدا او را ببخشد. همچنانکه خداوند متعال فرموده است: ⏪ « إِنَّ اللَّهَ لَا یَغْفِرُ أَنْ یُشْرَكَ بِهِ وَیَغْفِرُ مَا دُونَ ذَلِكَ لِمَنْ یَشَاءُ(نساء/48) مسلماً خدا اینکه به او شرک ورزیده شود نمی آمرزد، و غیر آن را برای هر کس که بخواهد می آمرزد.» پیامبر اکرم(ص) نیز فرمودند: «وَ الَّذِی بَعَثَنِی بِالْحَقِّ بَشِیراً لَا یُعَذِّبُ اللَّهُ بِالنَّارِ مُوَحِّداً أَبَداً وَ إِنَ‏ أَهْلَ‏ التَّوْحِیدِ لَیَشْفَعُونَ فَیُشَفَّعُون‏؛ قسم به خدایی که مرا امیدوار کننده‌ای بر حق مبعوث کرد؛ کسی که یکتاپرست باشد در آتش عذاب نمی‌ شود و اهل توحید شفاعت می ‌شوند و شفاعت می ‌شوند.»(امالی صدوق/ص296) 🔺پس برای بهره‌مندی از بخشش الهی و شفاعت باید #خداشناسی صحیحی داشت. البته چنین کسی تسلیم گناه نمی‌شود. زیرا خدا را حاضر و ناظر خویش می‌داند و فقط در اثر #غفلت، دچار گناه و سیاهی می‌شود که در این صورت، اعتقادات صحیح، شفیعی برای او به شمار می‌آید. 2- #دشمنی با خدا و پیامبر دشمنی با خدا و پیامبر نیز از گناهان غیر قابل بخشش در قرآن بیان شده است: «أَلَمْ یَعْلَمُوا أَنَّهُ مَنْ یُحَادِدِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ فَأَنَّ لَهُ نَارَ جَهَنَّمَ خَالِدًا فِیهَا ذَلِكَ الْخِزْیُ الْعَظِیمُ(توبه/63) آیا ندانسته اند که هر کس با خدا و رسولش دشمنی و مخالفت کند، مسلماً آتش دوزخ برای اوست که در آن جاودانه و رسوایی بزرگ است.» دشمنی گاهی شمشیر کشیدن و گاهی نافرمانی کردن است. همانگونه که امام باقر(علیه‌السلام) فرمودند: «مَنْ كَانَ لِلَّهِ مُطِیعاً فَهُوَ لَنَا وَلِیٌّ وَ مَنْ‏ كَانَ‏ لِلَّهِ‏ عَاصِیاً فَهُوَ لَنَا عَدُوٌّ وَ مَا تُنَالُ وَلَایَتُنَا إِلَّا بِالْعَمَلِ وَ الْوَرَعِ؛ هرکس اطاعت خدا را بکند، او برای ما دوست است و هرکس نافرمانی خدا را انجام دهد، او برای ما دشمن است و به دوستي ما نمی‌رسد مگر به وسیله عمل و ورع.»(الکافی، ج2، ص75) 3- #حق الناس 🔺یکی از گناهانی که بخشیده نمی‌شود. حق الناس است. البته حق الناس مفهومی گسترده است. بدهی‌های مالی، #غیبت، تهمت، بردن آبروی دیگران و قتل از آن دسته به شمار می‌آید. بخشیده نشدن حق الناس در اصل شعبه‌ای از عدالت الهی نیز هست. چرا که در حق الناس طرف حساب شخص گناهکار، خدا نیست تا او را ببخشد؛ بلکه فرد دیگری صاحب حق است. 🔻متاسفانه برخی با ضایع کردن حق دیگران، دنیای خود را آباد می‌کنند؛ خانه‌ها، ویلاها و ماشین‌های آنچنانی را به دست می‌آورند. قرآن قیامت و محاسبه اعمالشان را به تصویر کشیده و بیان کرده که آنان وقتی با عذاب الهی روبرو می‌شوند؛ پا به فرار می‎‌گذارند و به آنان گفته می‌شود: ⏪ «لَا تَرْكُضُوا وَارْجِعُوا إِلَى مَا أُتْرِفْتُمْ فِیهِ وَمَسَاكِنِكُمْ لَعَلَّكُمْ تُسْأَلُونَ قَالُوا یَا وَیْلَنَا إِنَّا كُنَّا ظَالِمِینَ(انبیاء/13و14) فرار نكنید و بازگردید به زندگی پرناز و نعمتتان، و به مسكنهای پر زرق و برقتان! تا سائلان بیایند و از شما تقاضا كنند گفتند: ای وای بر ما كه ظالم و ستمگر بودیم.» 🔻پس کسی که در آخرت، حق دیگران به گردن دارد باید صاحب حق را راضی کند و این ممکن نیست مگر آنکه از پاداش‌هایش به او ببخشد یا گناهان طرف مقابل را به عهده گیرد تا صاحب حق راضی شود. 🔺به هر حال اگر کسی در دنیا نتوانست رضایت صاحب حق را جلب کند؛ می‎‌تواند کارهایی خاص را به نیت رد #مظالم انجام داده تا چاره‌ای برای روز قیامت وی باشد.