پیشینه به نقل برخی تاریخ‌نویسان، صافی‌صفا محل عبادت پیامبرانی چون موسی(ع) بوده است. همچنین گفته شده این مکان بخشی از کوه طور سیناء و جودی است که کشتی نوح(ع) بر آن قرار گرفته است. بر اساس اشعار منقّش بر سنگ‌نگاشته‌های قدیمی محراب این بارگاه، این مکان را محل اقامت و عبادت امام علی(ع)و اولین مسجدی که وی آن را به جهت عبادت بناکرد لقب داده‌اند. همچنین گفته می‌شود که اُثیب یمانی در سال ۳۸ قمری توسط امام علی(ع) در این مکان دفن گردید

نقل واقعه تاریخی در کتاب ارشاد القلوب نقل شده است که‌ روزی امام علی(ع) برای عبادت به خارج از کوفه (صحرای نجف)‌ رفته بود و ناگاه فردی سوار بر شتر، در حالی که جنازه‌ای را حمل می‌کرد به امام نزدیک شد و خود را از اهالی یمن و آن جنازه را جسد پدرش معرفی کرد. وی گفت: «پدرم چنین وصیت کرده تا او را در اینجا دفن کنیم؛ چرا که مردی در اینجا دفن خواهد شد که به شفاعت او به تعداد ربیعه و مُضر (دو قبیله بزرگ عرب) آمرزیده می‌شوند». امام علی(ع) فرمود: «آن مرد را می‌شناسی؟ به خدا آن مرد منم. حال برخیز و پدرت را به خاک بسپار». گفته می‌شود قبری که در مقبره صافی‌صفا است، قبر اُثیب یمانی است. به گفته برخی، اُثیب یمانی همان شخصیتی است که در زمان خلافت علی(ع) به کوفه رفت و امام علی(ع) به او دعایی آموخت که به حرز یمانی معروف است. او را شخصیتی نیکوکار، ثروتمند،‌ و از یاران علی(ع) دانسته‌اند

مقام صافی‌صفا - ویکی شیعه https://fa.wikishia.net/view/%D9%85%D9%82%D8%A7%D9%85_%D8%B5%D8%A7%D9%81%DB%8C%E2%80%8C%D8%B5%D9%81%D8%A7

▬📝 ﷽▬ 💐🍃🌿🌸🍃🌾🌼 🍃🌺🍂 🍂🍃 🌸 ✅ چند مساله در #مساجد و #مشاهد_مشرفه_معصومين علیهم السلام حرام است‏. 1⃣👈 #نجس ‏كردن حرم‏ امامان علیهم السلام حرام است و اگر يكى از آنها نجس شود، تطهير آن واجب است. 2⃣👈 ورود #جنب و #حائض و #نفساء به حرم پيامبر صلّی الله علیه و آله و سلّم و توقف در حرم ائمه معصومين علیهم السلام جايز نيست. 3⃣👈 #نماز_خواندن 🤲 جلوتر از قبور امامان علیهم السلام اگر هتك حرمت حساب شود، باطل است. 4⃣👈 #سجده كردن براى امامان معصوم علیهم السلام حرام است ولى اگر براى #خدا سجده نمايد اشكال ندارد. 📗 #منابع: ۱.توضيح المسائل مراجع م ۹۰۴ ۲.توضيح المسائل مراجع ج ۱ ص ۵۱۷ ۳.تحريرالوسيله ج ۱ ص ۳۸ ۴. توضيح المسائل مراجع ج ۱ ص ۴۹۴ . ✍فهرست مطالب کانال عتبات https://eitaa.com/fatemi414/117 •┈┈••✾❀🕊💓🕊❀✾••┈┈•

باسمه تعالی ثواب زیارت متغیر؛ ۱_بسته به میزان معرفت داره. ۲_و اتصاف به صفات امام در پایان خطبه قاصعه حضرت ۱۴ ویژگی برای شیعه می‌فرماید . ۱_لایخافون فی الله لایم خدا باوری و ثبات جزخدا ندیدن و نخواستن. تمام زندگی رنگ خدایی داشته باشد رجال لا تلهییم تجاره ولا بیع عن ذکرالله. انسان کامل در کتاب شهید مطهری ؛هر لحظه کار خدایی بکند. لحظه ای از خدا جدا نشود. ملا حسینقلی همدانی استاد میرزا علی قاضی ؛آفتابه بدست از دسشویی اومد و یکی گفت پدرم فوت کرده. گفت همین وضو هدیه به او. شب خواب پدر خوشحال از هدیه اون وضو. مؤمن همه چی خدایی هست. ۲_سیماهم سیماه صدیقین گفتار، رفتار و اعتقاد صداقت دارد. صدیق غیر صادق هست. ۳/سخنشان سخن ابرار ۱۸ ویژگی ذر قرآن برای ابرار آمده. قولوا قولاسدیدا ۴_عمار اللیل شب تجدیدقوای روحی علاوه بر جسم. کمک سیر الی الله هست. آن الناشیه اللیل محکم می‌کند پای تو را و من الیل فتهجد شب زنده داری در متن زندگی باشد. شب به گناه و خواب بگذرد مدیریت خواب خواستند مرحوم بهجت. گناه روز شب رو می‌گیرد.. روز نور شب را منتشر میکند. رنگ و بوی علوی لازمه هست به اندازه ظرفیت دریافت میکنی. استاد رضایی تهرانی امروز در نجف ۱۹تیر۱۴۰۲

✋مسجد سهله مسجد سهله یکی از مشهورترین مساجد اسلامی است که در قرن اول هجری توسط قبایل عرب در کوفه در سمت شمال غربی مسجد جامع کوفه به فاصله حدود دو کیلومتر ساخته‌ شده‌ است. این مسجد یکی از کهن‌ترین مساجد منتسب به حجت بن الحسن، امام دوازدهم، شیعیان است. نمایی از مسجد سهله فهرست مندرجات ۱ - معرفی اجمالی ۲ - منزل مهدی در دوران ظهور ۳ - فضائل ۴ - ساختمان مسجد ۵ - مقام‌های مسجد سهله‌ ۵.۱ - مقام ابراهیم ۵.۲ - مقام ادریس ۵.۳ - مقام خضر ۵.۴ - مقام صالحین‌ ۵.۵ - مقام امام زین‌العابدین ۵.۶ - مقام امام جعفر صادق ۵.۷ - مقام حضرت مهدی ۱ - معرفی اجمالی مسجد سهله یکی از مساجد قدیمی کوفه است که قدمت آن، به قرن اول هجری باز می‌گردد؛ چنان‌که گفته شده است، قبیله بنی‌ظفر، این مسجد را در نیمه نخست قرن اول هجری، ساختند و مسجد نیز به نام همین قبیله شناخته می‌شد. بر اساس روایتی از امام باقر و امام صادق (علیهما‌السّلام)، مسجد بنی‌ظفر یکی از چهار مسجد متبرک کوفه و همان مسجد سهله است. ۲ - منزل مهدی در دوران ظهور دربارۀ محل زندگی حضرت مهدی (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف) و حکومت آن حضرت در عصر ظهور، روایات فراوانی وجود دارد. در این روایات، به طور عمده مسجد سهله را منزل آن حضرت و شهر کوفه را پایگاه حکومتی آن حضرت معرفی کرده‌اند. با توجه به روایاتی که مسجد سهله را خانه امام زمان (عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف) در آخرالزمان بیان کرده است، این مسجد با حضرت مهدی (عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف) ارتباط یافته و نام آن، با نام آن حضرت، قرین شده است و امروزه نیز، داخل مسجد مقامی برای ایشان وجود دارد. در برخی کتاب‌های شیعه، گزارش‌هایی از تشرف به محضر امام عصر (عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف) و ملاقات با آن حضرت در مسجد سهله، گزارش شده است؛ از جمله، از علامه سیدمهدی بحرالعلوم نقل شده است که در این مسجد، حضرت مهدی (عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف) را در حال مناجات با پروردگار خود، زیارت کرده است. در همین کتاب] گزارش تشرّف یک عالم دیگر در مسجد سهله، نقل شده است. از حدود نیمه اول قرن سیزدهم هجری، عالم بزرگ شیعه، شیخ محمدحسن صاحب جواهر (متوفای ۱۲۶۶ ه. ق) این سنت را پایه‌گذاری کرد که مردم به مدت چهل شب پی در پی، شب‌های چهارشنبه، به مسجد سهله بروند و به نیت تشرف به محضر امام زمان (عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف)، آداب خاص آنجا را به‌جای آورند.[۴] شاید مبنای این اعمال، قول سید بن طاووس در «مصباح الزائر» است که می‌گوید: «اگر خواستی به مسجد سهله بروی، بین مغرب و عشای شب چهارشنبه برو که از اوقات دیگر بهتر است».[۵] به هر حال، مشابه این عمل، در مسجد جمکران نیز صورت می‌گیرد. ۳ - فضائل مسجد سهله از مساجد مقدس شیعه، به‌شمار می‌آید و در فضیلت و آداب آن، روایات متعددی وارد شده است که در اینجا، به تعدادی از این روایات اشاره می‌کنیم: ۱. در روایت مفصلی از امام صادق (علیه‌السّلام) نقل شده است: در این مسجد، منزل حضرت ابراهیم (علیه‌السّلام) که از آن به جنگ عمالقه می‌رفت و خانه حضرت ادریس (علیه‌السّلام) که در آن به خیاطی اشتغال داشت، قرار دارد. همچنین در آن، سنگ سبزرنگی است که صورت و شمایل همه پیامبران، بر آن نقش بسته است. زیر این سنگ، گِلی است که خداوند، پیامبران را از آن آفرید. دمیدن صور، در همین‌جا واقع می‌شود و از اینجا، به محشر راه دارد و هفتاد هزار نفر از اینجا، بدون حساب و کتاب، به بهشت وارد می‌شوند. ۲. در روایت مشابه دیگری، به نقل از امام صادق (علیه‌السّلام)، آمده است: این مسجد، خانه ادریس پیامبر (علیه‌السّلام) است که در آن خیاطی می‌کرد و از اینجا، ابراهیم (علیه‌السّلام) به جنگ با عمالقه و داوود (علیه‌السّلام)، به جنگ با جالوت رفت و در آن، سنگ سبزرنگی است که صورت و شمایل همه پیامبران، بر آن نقش بسته است. ۳. در روایت دیگری از امام صادق (علیه‌السّلام)، چنین نقل شده است: در کوفه، مسجدی است به نام مسجد سهله که اگر عموی من زید، در آنجا نماز می‌خواند و به خدا پناه می‌برد، خداوند او را به مدت بیست سال، پناه می‌داد. و در آنجا، پایگاه سواره (خضر (علیه‌السّلام)) و خانه ادریس قرار دارد. شیخ صدوق نیز روایتی را که محتوای آن نزدیک به این روایت و روایت قبلی است، نقل کرده است. ۴. در روایت دیگری از امام صادق (علیه‌السّلام) آمده است: «خداوند هیچ پیامبری را مبعوث نفرموده؛ مگر آنکه در مسجد سهله، نماز گزارده است».

۵. در روایت دیگری، از همان امام نقل شده است: «هیچ انسان محزونی نیست که در این مسجد، دو رکعت نماز بین نماز مغرب و عشا بخواند و خدا را دعا کند؛ مگر آنکه خداوند‌ اندوه او را برطرف می‌کند». ۶. براساس روایتی از امام زین‌العابدین (علیه‌السّلام)، هرکس در مسجد سهله، دو رکعت نماز بگزارد، خداوند عمر او را سال‌ها طولانی می‌کند. ۷. در روایت دیگری، امام صادق (علیه‌السّلام) فرموده است: «مسجد سهله، منزل صاحب ما (حضرت صاحب ‌الامر (عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف)) است؛ پس از اینکه با اهل خود قیام کند». ۸. همچنین ابوبصیر از امام صادق (علیه‌السّلام) روایت کرده است که حضرت فرمود: «گویا فرود آمدن قائم (عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف) را با خانواده‌اش در مسجد سهله می‌بینم».[۱۸](این روایت، دارای دنباله مفصّلی مشابه روایت اول است.) ۹. امیرمؤمنان، علی (علیه‌السلام) هنگام ترسیم خط سیر حضرت ولی عصر (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف) در آستانۀ ظهور، فرمود: گویی او را با چشم خود می‌بینم که از وادی السلام عبور کرده، بر فراز اسبی که سپیدی پاها و پیشانی‌اش همی درخشد، به سوی مسجد سهله در حرکت است و زیر لب زمزمه دارد و خدا را این‌گونه می‌خواند: لا اله الا اللّه حقا حقا... . ۱۰. امام صادق (علیه‌السلام) خطاب به یار با وفایش ابوبصیر فرمود: «ای ابامحمد! گویی فرود آمدن قائم (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف) را با اهل و عیالش در مسجد سهله، با چشم خود می‌بینم.» ابوبصیر عرض کرد: «آیا محل اقامت دائمی آن حضرت، در مسجد سهله خواهد بود؟» حضرت فرمود: «آری». سپس فرمود: مسجد سهله، اقامتگاه حضرت ادریس (علیه‌السلام) بود. مسجد سهله اقامتگاه حضرت ابراهیم (علیه‌السلام) بود. خداوند سبحانه و تعالی، پیامبری را برنینگیخت، جز این‌که در مسجد سهله نماز گزارده است. مسجد سهله، پایگاه حضرت خضر (علیه‌السلام) است. کسی که در مسجد سهله اقامت کند، همانند کسی است که در خیمۀ رسول اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) اقامت کند. مرد و زن باایمانی یافت نمی‌شود، جز این‌که دلش به سوی مسجد سهله پر می‌زند... . ۴ - ساختمان مسجد نمای مسجد سهله، به شکل مستطیلی است به ابعاد ۱۳۰• ۱۶۰ متر. ارتفاع دیوارهای مسجد از سطح زمین‌های مجاور آن، حدود بیست متر است که برج‌های نیم‌ دایره‌ای، این دیوارها را از بیرون استحکام بخشیده است. در گذشته، ورودی‌های مسجد، در ضلع شمالی آن بوده که امروزه با آجر، مسدود شده است. ورودی فعلی مسجد نیز میان ضلع شرقی آن، واقع شده است. مسجد سهله، دارای صحن وسیع و شبستان کم ‌عرضی در جنوب آن است. گرداگرد صحن، رواق‌های سرپوشیده‌ای با نماهای آجری وجود دارد. در ضلع غربی صحن اصلی، صحن کوچک‌تری، به شکل مستطیل (شمال به جنوب) وجود دارد که برای ورود به صحن اصلی، از میان آن باید گذشت. کنار ورودی صحن کوچک به صحن اصلی مسجد، مناره دایره‌ای به‌چشم می‌خورد. ۵ - مقام‌های مسجد سهله‌ داخل شبستان، رواق‌ها و صحن اصلی مسجد سهله، مقام‌های متعددی منسوب به پیامبران و امامان (علیه‌السّلام) وجود دارد که هریک، آداب و ادعیه مخصوصی دارد که در کتب ادعیه، از جمله مفاتیح الجنان، نقل شده است. ۵.۱ - مقام ابراهیم این مقام، در گوشه شمال غربی مسجد قرار دارد و به باور شیعیان، محل خانه حضرت ابراهیم (علیه‌السّلام) بوده که بر اساس روایات، از اینجا به جنگ با عَمالقه می‌رفته است. ۵.۲ - مقام ادریس این مقام، در گوشه جنوب غربی مسجد، بین دو ضلع جنوبی و شرقی قرار دارد و به باور شیعیان، محل خانه حضرت ادریس پیامبر (علیه‌السّلام) است که در روایت امام صادق (علیه‌السّلام) نیز به آن اشاره شده است. ۵.۳ - مقام خضر این مقام، در گوشه جنوب شرقی مسجد، بین دو ضلع جنوب و غربی قرار دارد. براساس باور عموم مسلمانان، حضرت خضر (علیه‌السّلام)، زنده و حاضر است و مقام‌های دیگری نیز در عراق و سایر کشورها، به وی منسوب است. ۵.۴ - مقام صالحین‌ این مقام، در گوشه شمال شرقی مسجد واقع است و به مقام هود و صالح (علیهماالسّلام) نیز شناخته می‌شود. برای این دو پیامبر، قبری نیز در قبرستان وادی ‌السلام نجف وجود دارد که بدان اشاره شد. مقام امام سجاد در مسجد سهله ۵.۵ - مقام امام زین‌العابدین این مقام، داخل صحن مسجد، نزدیک به سمت جنوب شرقی آن واقع است. روی مقام، سقف و سایبان ساده‌ای نیز بنا شده است. ۵.۶ - مقام امام جعفر صادق این مقام نیز وسط مسجد، داخل صحن قرار دارد. براساس روایات تاریخی، حضرت امام صادق (علیه‌السّلام)، مدتی در اینجا توقف نموده و دعا و عبادت به‌جای آورده است. ✍فهرست مطالب کانال عتبات https://eitaa.com/fatemi414/117

مقام حضرت مهدی در مسجد سهله ۵.۷ - مقام حضرت مهدی این مقام، در جنوب صحن مسجد، متصل به شبستان مسجد واقع است و روی آن، ساختمان و گنبد کاشی‌کاری، بنا شده است. ساختمان و گنبد این مقام، به دستور سیدمهدی بحرالعلوم ساخته شده است. شاید ایشان، این مقام را در همان محل دیدار با امام زمان (عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف) ساخته است. روی مقام حضرت مهدی (عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف)، یک پنجره مشبک مسی وجود داشت که پیش‌از این، در محل محراب شهادت امیرمؤمنان (علیه‌السّلام) در مسجد کوفه قرار داشت که گویا شیعیان هند، آن را هدیه کرده بودند. اما در حال حاضر، با ضریح (پنجره) طلا و نقره‌کوب جدیدی، تعویض گشته است. ساختمان و گنبد مقام نیز به شیوه معماری جدیدی، در حال بازسازی است. ✍فهرست مطالب کانال عتبات https://eitaa.com/fatemi414/117

✍مسجد سهله چه مي دانيم؟ مسجد سهله يکي از مساجد قديمي و مورد احترام است که قبلاً به مسجد جامع بني ظفر معروف بوده است. ✅فضيلتها 1. منزل حضرت مهدي(عليه السلام) امام صادق به ابوبصير مي گويد: «ابو بصير! گويا مي بينم که قائم در مسجد سهله با عيالش نزول مي کند. گفتم: منزلش قرار مي دهد؟ فرمود: آري همچنانکه منزل ادريس بود.» 2. خانه حضرت ادريس(عليه السلام) امام صادق در اين باره مي فرمايد: «مَسْجِدُ السَّهْلَةِ مَوْضِعُ بَيْتُ إِدْرِيسَ النَّبِيِّ الَّذِي کَانَ يَخِيطُ فِيهِ». 3. منزل حضرت ابراهيم(عليه السلام) آن حضرت از همين مکان به جنگ با عمالقه به سرزمين يمن رفت. 4. حضرت داوود(عليه السلام) از همين مکان بود که آن پيامبر گرامي به جنگ جالوت رفت. 5. مانند خيمه رسول... هر کس در اين مسجد باشد، مانند کسي است که در خيمه رسول خدا اقامت دارد. 6. از اين مسجد هفتاد هزار نفر به بهشت مي روند از کنار اين مکان هفتاد هزار نفر محشور مي شوند که بدون حساب وارد بهشت مي شوند. 7. اقامتگاه حضرت خضر امام صارق(عليه السلام) در حديثي مي فرمايد: «مَسْجِدُ السَّهْلَةِ مُنَاخُ الرَّاکِبِ، قِيلَ: وَ مَنِ الرَّاکِبُ؟ قَالَ: الْخَضِرُ(عليه السلام) ». ✅مسجد سهله از نگاه اهل بيت(عليهم السلام) 1. گشايش کار «مَا مِنْ مَکْرُوب يَأْتِي مَسْجِدَ السَّهْلَةِ، فَيُصَلِّي فِيهِ رَکْعَتَيْنِ بَيْنَ الْعِشَاءَيْنِ وَ يَدْعُو اللَّهَ تَعَالَي إِلاَّ فَرَّجَ اللَّهُ کَرْبَهُ». «هيچ غمزده اي به اين مسجد نمي آيد و دو رکعت نماز ميان نماز مغرب و عشا نمي خواند و از خداوند کمک نمي خواهد، مگر اينکه خداوند اندوهش را بر طرف مي سازد.» 2. مصلاّي پيامبران قَالَ الصَّادِقُ(عليه السلام) : «وَ مَا بَعَثَ اللَّهُ نَبِيّاً إِلاَّ وَ قَدْ صَلَّي فِيهِ». «خداوند هيچ پيامبري مبعوث نکرده، مگر اينکه در اين مسجد نماز خوانده است.» 3. سجدگاه ملائک امام صادق(عليه السلام) مي فرمايد: روز و شبي نيست مگر اينکه ملائکه به اين مسجد(سهله) مي آيند و در آن عبادت مي کنند. 4. افزايش عمر هنگامي که زيد بن علي به شهادت رسيد، امام صادق(عليه السلام) فرمود: اگر عمويم زيد، زماني که از کوفه خارج شد، به مسجد سهله مي رفت و نماز مي خواند و به خدا پناه مي برد، بيست سال به عمرش اضافه مي شد. همچنين در اين باره امام سجّاد(عليه السلام)مي فرمايد: «مَنْ صَلَّي فِي مَسْجِدِ السَّهْلَةِ رَکْعَتَيْنِ، زَادَ اللَّهُ فِي عُمُرِهِ سَنَتَيْنِ». «هر کس دور کعت نماز در مسجد سهله بخواند، دو سال به عمرش افزوده مي شود.» 5. درجه رفيع قَالَ الصَّادِقُ(عليه السلام) : «مَنْ دَعَا اللَّهَ فِيهِ بِمَا أَحَبَّ، قَضَي لَهُ حَوَائِجَهُ، وَ رَفَعَهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ مَکَاناً عَلِيّاً إِلَي دَرَجَةِ إِدْرِيسَ وَ أَجَارَهُ مِنْ مَکْرُوهِ الدُّنْيَا وَ مَکَايِدِ أَعْدَائِهِ». «امام صادق(عليه السلام) فرمود: هر کس خداي را در آن بخواند، درباره هر چه خواهد، حوائج او روا گردد و به مقام بلندي در روز قيامت دست يابد و خداوند تا جايگاه ادريس خدا او را بالا برد و از ناراحتي دنيا و مکر دشمنانش در پناه پرودرگار قرار گيرد.» امام صادق(عليه السلام) در مسجد سهله اهميت مسجد سهله به قدري است که اهل بيت(عليهم السلام) براي رفع گرفتاري از شيعيان، به اين مسجد مي آمدند و دعا مي کردند. بشّار مُکاري نقل مي کند: «روزي براي ديدن امام صادق(عليه السلام) به منزلشان در کوفه رفتم، طبقي از خرما نزدش بود و از آن تناول مي کرد. به من فرمود: بشّار نزديک بيا و بخور. گفتم از موضوعي ناراحتم و نمي توانم چيزي بخورم. امام فرمود: به حقّ من، نزديک بيا و بخور. امر ايشان را اجابت کردم. هنگامي که شروع به خوردن نمودم، امام به من فرمود: موضوع را بگو. گفتم سربازان حکومتي را ديدم که زني را مي زدند و او را کشان کشان به طرف زندان مي بردند. او با صداي بلند فريادرس و کمک مي خواست، ولي کسي به حرفش توجه نکرد. امام فرمود: چرا اين برخورد را با او کردند؟ گفتم از مردم شنيدم که او بر زمين افتاده و در هنگام افتادن گفته است: لعن الله ظالميکِ يا فاطمة. وقتي سخنم به اينجا رسيد، امام به شدّت گريست؛ به طوري که نتوانست خرما بخورد و به قدري گريه کرد که ريش مبارکش و روي سينه اش پر از اشک شد. سپس گفت: بشار! بلند شو با هم به مسجد سهله برويم و از خدا بخواهيم اين زن آزاد شود. هردو به طرف مسجد سهله حرکت کرديم، در آنجا هر کدام دو رکعت نماز خوانديم پس از نماز امام دستها را به سوي آسمان بلند کرد و دعاي مفصلي خواند و سپس به سجده رفت و پس از مدتي سر از سجده برداشت و فرمود: بلند شو، زن آزاد شد.»

امام زمان(عليه السلام) در مسجد سهله زين العابدين سلماسي نقل مي کند: «روزي در مجلس درس آيت الله سيد محمد مهدي بحر العلوم حضور داشتم، محقّق کامل ميرزاي قمي که براي زيارت به عتبات عاليات سفر کرده بود، وارد مجلس سيد شد. پس از درس، همه رفتند ولي من همراه سه نفر ديگر که از خواص شاگردان سيد بودند، مانديم. ميرزاي قمي به بحر العلوم گفت: شما مقامات روحاني زيادي کسب کرده ايد، اگر ممکن است خاطره اي نقل کنيد. در اين هنگام سيد فرمود: شب گذشته براي اداي نافله شب به مسجد کوفه رفتم، قصد داشتم سپيده دم به طرف نجف راهي شوم و اول وقت درس را شروع کنم، از مسجد بيرون آمدم، در دلم شوقي ايجاد شد که به مسجد سهله بروم، ولي اعتنايي نکردم; زيرا ترسيدم اول وقت به نجف نرسم ليکن شوقم زيادتر شد همچنان مردد بودم که ناگاه بادي وزيد و مرا به طرف مسجد سهله حرکت داد، پس از مدتي خود را مقابل مسجد سهله ديدم، وارد شدم، ديدم کسي در مسجد نيست و تنها آقايي مشغول عبادت است و با کلماتي با خدا مناجات مي کند که تا کنون از هيچ کس نشنيده بودم، حالم متغير و زانوهايم مرتعش شد، با قلبي منقلب و ديده اي گريان در گوشه اي از مسجد ايستادم و به صداي دلنشين مناجات گوش دادم. پس از مدتي که مناجاتش تمام شد، رو به من کرد و فرمود: مهدي! جلو بيا. ادب کرده، مقداري جلو رفتم، فرمود: جلوتر بيا. جلوتر رفتم؛ به طوري که دستم به دستش مي رسيد، آنگاه چيزي به من گفت. سيد به اينجا که رسيد، سکوت کرد...» ✅مقامات مسجد سهله 1. مقام حضرت مهدي(عليه السلام) مقامي است منسوب به امام زمان(عليه السلام) که ميان مردم معهود نبود. علامه سيد محمد مهدي بحر العلوم دستور داد قبه اي در مکان مذکور بسازند. 2. مقام حضرت خضر(عليه السلام) قَالَ الصَّادِقُ(عليه السلام) : «مَسْجِدُ السَّهْلَةِ مُنَاخُ الرَّاکِبِ، قِيلَ: وَ مَنِ الرَّاکِبُ؟ قَالَ: الْخَضِرُ(عليه السلام) ». «مسجد سهله، محل خوابيدن شتر آن سوار است. پرسيدند او کيست؟ فرمود: خضر.» 3. مقام امام صادق(عليه السلام) 4. مقام امام زين العابدين(عليه السلام) 5. مقام حضرت ادريس(عليه السلام) 6. مقام صالحَين (هود و صالح(عليهما السلام)) 7. مقام ابراهيم خليل(عليه السلام) منبع: ره توشه عتبات عاليات؛ جمعي از نويسندگان ✍فهرست مطالب کانال عتبات https://eitaa.com/fatemi414/117

آبروی نوکران هم از نگاه زینب است نور اگر داریم در دل از پگاه زینب است پارکابش ، پاسبانش اکبر لیلاست و حضرت عباس هم میر سپاه زینب است هر که می گردد حسینی زینبی هم می شود سوز هر سینه فقط از سوز آه زینب است در دلش دارد هزار و نهصد و پنجاه زخم قتلگاه شاه عریان ، قتلگاه زینب است قول داد و از حسینش یک قدم دوری نکرد کربلا تا شام چل منزل گواه زینب است بی جهت در مصر و در سوریه دنبالش نگرد کربلا ، قطع یقین آرامگاه زینب است

*طلبه فقیری که به لوسترهای حرم حضرت امیر المؤمنین عليه السلام در نجف اعتراض کرد و ثروت او از حد گذشت!!* فاضل بزرگوار سید جعفر مزارعى نقل کرده: یکى از طلبه هاى حوزه با عظمت نجف از نظر معیشت در تنگنا و دشوارى غیر قابل تحملّى بود. روزى از روى شکایت و فشار روحى کنار ضریح مطهّر حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام عرضه مىدارد: شما این لوسترهاى قیمتى و قندیل هاى بى بدیل را به چه سبب در حرم خود گذارده اید در حالى که من براى اداره امور معیشتم در تنگناى شدیدى هستم؟! شب امیرالمؤمنین علیه السلام را در خواب میبیند که آن حضرت به او مى فرماید: اگر مى خواهى در نجف مجاور من باشى، اینجا همین نان و ماست و فجل و فرش طلبگى است و اگر زندگى مادّى قابل توجّهى مى خواهى باید به هندوستان در شهر حیدرآباد به خانه فلان کس مراجعه کنى، چون حلقه به در زدى و صاحب خانه در را باز کرد به او بگو: *به آسمان رود و کار آفتاب کند* پس از این خواب، دوباره به حرم مطهّر مشرف مى شود و عرضه مى دارد: زندگى من اینجا پریشان و نابسامان است، شما مرا به هندوستان حواله مى دهید!! بار دیگر حضرت را خواب مى بیند که مى فرماید: "سخن همان است که گفتم، اگر در جوار ما با این اوضاع مى توانى استقامت ورزى اقامت کن، اگر نمى توانى باید به هندوستان به همان شهر بروى و خانه فلان راجه را سراغ بگیرى و به او بگویى: به آسمان رود و کار آفتاب کند!" پس از بیدار شدن و شب را به صبح رساندن، کتاب ها و لوازم مختصرى که داشته به فروش مى رساند، و اهل خیر هم با او مساعدت مى کنند تا خود را به هندوستان مى رساند و در شهر حیدرآباد سراغ خانه آن راجه را مى گیرد. مردم از این که طلبه اى فقیر با چنان مردى ثروتمند و متمکن قصد ملاقات دارد، تعجب مى کنند!!  وقتى به در خانه آن راجه مى رسد در مى زند، چون در را باز مى کنند، مى بیند شخصى از پله هاى عمارت به زیر آمد، طلبه وقتى با او روبرو مى شود مى گوید: (به آسمان رود و کار آفتاب کند) فوراً راجه پیش خدمت هایش را صدا مى زند و مى گوید: "این طلبه را به داخل عمارت راهنمایى کنید، و پس از پذیرایى از او تا رفع خستگى اش وى را به حمام ببرید و او را با لباس هاى فاخر و گران قیمت بپوشانید." مراسم به صورتى نیکو انجام مى گیرد و طلبه در آن عمارت عالى تا فردا عصر پذیرایى مى شود. فردا دید محترمین شهر از طبقات مختلف چون اعیان و تجار و علما وارد شدند و هر کدام در آن سالن پر زینت در جاى مخصوص به خود قرار گرفتند، از شخصى که کنار دستش بود پرسید: چه خبر است؟ پاسخ شنید: مجلس جشن عقد دختر صاحب خانه است! پیش خود گفت: وقتى به این خانواده وارد شدم که وسایل عیش براى آنان آماده است. هنگامى که مجلس آراسته شد، راجه به سالن درآمد، همه به احترامش از جاى برخاستند، و او نیز پس از احترام به مهمانان در جاى ویژه خود نشست. نگاه رو به اهل مجلس کرد و گفت: آقایان من نصف ثروت خود را که بالغ بر فلان مبلغ مى شود از نقد و مِلک و منزل و باغات و اغنام و اثاثیه به این طلبه که تازه از نجف اشرف بر من وارد شده مصالحه کردم و همه مى دانید که اولاد من منحصر به دو دختر است، یکى از آنها را هم که از دیگرى زیباتر است براى او عقد مى بندم، و شما اى عالمان دین، هم اکنون صیغه عقد را جارى کنید! چون صیغه محرمیت جارى شد، طلبه که در دریایى از شگفتى و حیرت فرو رفته بود، پرسید: شرح این داستان چیست؟ راجه گفت: من چند سال قبل قصد کردم در مدح امیرالمؤمنین (علیه السلام) شعرى بگویم، یک مصراع گفتم و نتوانستم مصراع دیگر را بگویم. به شعراى فارسى زبان هندوستان مراجعه کردم، مصراع گفته شده آنها هم چندان مطلوب نبود، به شعراى ایران مراجعه کردم، مصراع آنان هم چندان چنگى به دل نمى زد، پیش خود گفتم: حتماً شعر من منظور نظر کیمیا اثر امیرالمؤمنین (علیه السلام) قرار نگرفته است، لذا با خود نذر کردم اگر کسى پیدا شود و مصراع دوم این شعر را به صورتى مطلوب بگوید، نصف دارایى ام را به او ببخشم و دختر زیباتر خود را به عقد او در آورم. شما آمدید و مصراع دوم را گفتید، دیدم از هر جهت این مصراع شما درست و کامل و تمام و با مصراع من هماهنگ است. طلبه گفت: مصراع اول چه بود؟ راجه گفت: "به ذرّه گر نظر لطف بوتراب کند" طلبه گفت: مصراع دوم از من نیست بلکه لطف خود امیرالمؤمنین (علیه السلام) است. راجه سجده شکر کرد و خواند: *به ذرّه گر نظر لطف بوتراب کند* *به آسمان رود و کار آفتاب کند* منبع: کتاب عبرت آموز تالیف استاد شیخ حسین انصاریان @abasali_fatemi