اِنِّی لَاَدعوُا لِمُومِنٍ یُذکَرَ مُصِیبَهِ جَدِّی اَلشَّهِید ثُمَّ یَدعُو لِیَ بِتَعجِیلِ الفَرَجِ وَالتَّاءیِیدِ آندم بریدم از زندگی دل کامد به مسلخ شمر سیه دل او می دوید و من می دویدم او سوی مقتل من سوی قاتل او می نشست و من می نشستم او روی سینه من در مقابل او می کشید و من می کشیدم او از کمر تیغ من آه باطن او می برید و من می بریدم او از حسین سر من غیر از او دل &&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&

کلیم اگر دعــاکند ، بى تو روا نمى شود مسیح اگر دوا دهد ، بى تو شفــا نمى ‏شود اگر جدایى اوفتد میان جسم و جـان من قسم به جان تودلم ، از تو جدا نمى ‏شود گریه اگر کنم همى ، بهر تو گریه مى ‏کنم ورنه زدیده ‏ام عبث ، اشک رها نمى ‏شود گِرد حرم دویده ‏ام، صفا و مروه دیده ‏ام هیچ کجا براى من کرب و بلا نمى ‏شود کسى که گشت گرد تو، گرد گنه نمى ‏رود پیرو خط کربلا، اهل خطا نمى‏ شود عمر گذشت و وا نشد ، راه زیارتت به من حاجت این شکسته دل، چرا روا نمى شود جز سر غرقه خون تو، که شد چراغ قافـله رأس بریده برکسى ، راهنما نمى‏ شود اى بدن تو غرقه خون،وى سروروت لاله گون با چه خضاب کرده ‏اى، خون که حنا نمی شود کرببلا و کوفه شد، سخت به عترتت ولى هیچ کجا به سختى، شام بلا نمى‏ شود چوب بدست قاتلت سوخت و گفت اینسخن جاى سر بریده در، طشت طلا نمى‏ شود سوز درون میثمت، بوده شرارى ازغمت ورنه ز شعرش این چنین،شوربه پانمى ‏شود شعر از : حاج غلامرضا سازگار &&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&

مِهر تو را،به عالم امکان نمی دهم این گنج پر بهاست من ارزان نمی دهم گرانتخاب جنّت وکویت بمن دهند کوی تو را به جنّت و رضوان نمی دهم نام تو را ، به نزد اجانب نمی برم چون اسم اعظم است به دیوان نمی دهم جان میدهم بشوق وصال تویاحسین تا بر سرم قدم ننهی جان نمی دهم ای خاک کربلای تو ، مُهرِ نمازِ من آن مُهر را به مُلک سلیمان نمی دهم مارا غــــلامی تو بود تاجِ افتـخار این تاج را به افسر شاهان نمی دهم دل جایگاه عشق توباشدنه غیرتو این خانه خداست به شیطان نمی دهم گرجرعه ای زآب فراتت شودنصیب آن جرعه رابه چشمه حیوان نمی دهم تا سر نهاده ام چو مؤیِّد بدرگهت تن ، زیــر بـار منّت دونان نمی دهم (سیدرضامویّد)

بی‌تو درون سینه‌ام ، ناله شرر نمی‌شود گریه صفا نمی‌دهد، اشک، گهر نمی‌شود سوز دل، آتش تبم، روز، سیه‌تر از شبم این شب تیره تا ابد، بی‌تو سحر نمی‌شود ای یم اشک‌ها کمت تا که نسوزم از غمت رزق حلال دیده‌ام، خون جگر نمی‌شود نیزه خصم چون قلم کرده به سینه‌ات رقم که پیش تیر، عاشقی چون تو سپر نمی‌شود از بدن تو بیشتر شد جگر تو ریش‌تر زخم زبان که مرهم داغ پسر نمی‌شود روی تو آفتاب دین، سنگ ستاره جبین خون که نقاب بر روی قرص قمر نمی‌شود غیر سر تو بر سنان، سری نگشته ساربان یتیم را که سایه‌بان، راس پدر نمی‌شود آتش خیمه بود بس، از چه نگفت هیچکس شـعله که بال طایر سوخته پر نمی‌شود ای شـرر تو آب من ، اشک غمت گلاب من محشر من، حساب من، بی‌تو به سر نمی‌شود درد غمت دوای من، خاک درت شفای تن شفای درد «میثمت» خاک دگر نمی‌شود شاعر:غلامرضا سازگار

زمزمه ی ورود به نجف الاشرف وصل تو درمانم علی مدح تو میخوانم علی آمده ام زیارتت با چشم گریانم علی جانم علی جانم علی... من زائر کوی تو ام دلداده ی روی تو ام عشق تو ایمانم علی جانم علی جانم علی میشوم از لطف شما مُحرم ایوان طلا خورشید تابانم علی جنّت و رضوانم علی جانم علی جانم علی عشق تو سرنوشت من ایوان تو بهشت من جانم علی جانم علی...

نجف و نماز و گریه زیر ایوون طلا نجفی که هر کی دیده شده بدجور مبتلا . نجفه جایی که چیزی کم نداره از بهشت اربعین میام نجف پیاده میرم کربلا . تو خیلی آقایی عشق دل مایی تو یا من اسمه دوایی . ای دعای صاحب الزمان ای قبله ی اهل آسمان یا علی علی علی علی جان . مولا علی مولا مولا علی مولا . چه کنم چاره ندارم کار من صبوریه هرچی می کشم خدایا مال درد دوریه . همه آرزوم اینه ببینم قبل مردنم حرم رقیّه و زینبو توی سوریه . ای بانوی احساس تو مادرت زهراس یا زینب ای ناموس عباس

اي نجف اي باغ دلها السلام اي نجف اي شهر مولا السلام اي نجف داري تو انوار جلي اي نجف اي شهر مولايم علي خسته و غمگين و مهجور آمدم اي نجف من از ره دور آمدم من اگرخوبم وگركه من بدم اي نجف من سرخود اينحا نامدم حضرت مولا مرا دعوت نمود زين عنايت غرق در خجلت نمود ==== آمدم بر درگهت با چشم گريان يا علي تو كريم عالمي من برتومهمان ياعلي گرچه سر تاپا گناهم زائر قبر توام روي لطف و مرحمت ازمن مگردان ياعلي بود عمري آرزوي من كه در شهر نجف آيم و بوسم ضريحت ازدل و جان ياعلي هركه را درديست من بيمارم از درد گناه نيست بردردم بجز لطف تو درمان ياعلي آمدم چون كعبه قبرت را بگيرم در بغل با تو بندم بار ديگرعهد و پيمان ياعلي آمدم تا از تو پرسم از چه بعد قرنها مانده قبر همسرت ازديده پنهان ياعلي آمدم تا با تو گويم سائلم درمانده ام باز كن بر من زرحمت باب احسان ياعلي آمدم تا با تو گويم مرغ جانم را بگير از كرم دور ضريح خود بگردان ياعلي آمدم تا با تو گويم آخر اي چشم خدا يك نگه كن بر كن آلوده دامان ياعلي آمدم تا با تو گويم با همه جرم و خطا هركه هستم دوستت دارم به قرآن ياعلي ايكه ميدادي غذاي خويش را بر قاتلت لطف كن بر من كه هستم ازمحبان ياعلي آمدم تا با تو گويم ياعلي دستم بگير پيش از آنكه عمر من آيد به پايان ياعلي -- گرچه همتا و شريكي خالق اعظم ندارد يك علي دارد كه مانندش دراين عالم ندارد من نميگويم چه دارد اين علي آنقد گويم از خدا چيزي بعالم جز خدائي كم ندارد ---

عمري بود كه دل شده ام ياعلي مدد از راه دور آمده ام ياعلي مدد باور نداشتم كه تو دعوت كني مرا ديدار بارگاه خود قسمت كني مرا هرچند بد ولي زبد خويش تائبم من آن سگم كه آمده ام پيش صاحبم دل كجا و خانه دلبر كجا من كجا و زائر حيدر كجا اي گل دنيا و دين خارم مكن خواب اگر ميبينم بيدارم مكن ياعلي من از ره دور آمدم خسته و غمگين و مهجور آمدم آمدم تا فارغ از هستم كني ساقي كوثر تو سرمستم كني سيدي مولاي من بر ما امير پايم از ره خسته شد دستم بگير بنده ام من بنده مولايم توئی خوش بحال منكه آقايم توئي بردرت با خسته حالي آمدم من گدايم دست خالي آمدم == يا علي عبد شرمسار توام هركه ام زائر مزار توام آنچه يك عمر آرزو كردم در حريمت بدست آوردم جنت من ديار توست علي كعبه من مزار توست علي گرنهند آفتاب را به كفم نيست مانند سايه نجفم سالها در زديدگان سفتم همه عمر ياعلي گفتم سنگ بودم كه گوهرم كردند زائر قبر حيدرم كردند ياعلي ياعلي گنه كارم روز محشر فقط تورا دارم توحيات من و ممات مني حج من صوم من صلاه مني جنتم خاك تربت توست اشك چشمم نثار غربت توست به تجلاي تو درخشيدم با ولاي تو شير نوشيدم شير من كوثر ولاي تو بود ذكر لالائيم ثناي تو بود تازبان را به حرف بگشادم مادرم داد ياعلي يادم تاكه طفلي2ساله گرديدم تاب برخاستن به خود ديدم شاد بابا زنوشخندم كرد ياعلي گفت تا بلندم كرد

در ميخانه واشده حاجت مستان رواشده زلطف ساقي پياله اي به جهان سهم ماشده غم تو تا هستي ما شد غم دنيا پستي ما شد مي ما و مستي ماشد زولاي تو ياعلی علی مولا یا علی مولا به ولاي تو زنده ام به پاي تو سر فكنده ام خداي عشقي و من ترا به خداي تو بنده ام چه كنم من ايده ام اين است كه ولاي تو اصل دين است همه بندگي همين است به خداي تو ياعلی علی مولا یا علی مولا به گدائي من آمدم چه فرق اگر خوب اگر بدم تو شاهي من ترا گدا چه كنم گر كني ردم چو اميري تو بر دوعالم به توام بسته در دو عالم كه رسد خير هردوعالم به گداي تو ياعلی علی مولا یا علی مولا

شير خدا و لنگر عرش خدا علي مرآت حق و آئينه حق نما علي در روز حشر شافع امت محمد است باب النجاه سلسله انبيا علي اي ماوراي حد تصور مقام تو مريم كنيز و عيسي مريم غلام تو تو روشني روي خدائي و چون خداست بالاي ماوراي ثصور مقام تو دست خدا و چشم خدا و صورت خدا تو بر خداي قائم و ما بر قوام تو -- هركه دارد علي خدا دارد روي سر سايه هما دارد هركه داردعلي خدا با اوست با علي داشتن خدا دارد به علي هركه شد ارادتمند دلي آكنده از صفا دارد آشناي علي كسي باشد كه نشاني زآشنا دارد منكه نام تو بر زبان دارم نام پاك تو حرز جان دارم با تولاي تو به ذات خدا شرف و عز جاودان دارم سرناقابلم فداي تو باد جان چه باشد كه ارمغان دارم تا نهادم جبين به خاك درت سر فراتر زآسمان دارم ترسي از روز محشرم نبود چون تو مولاي مهربان دارم منكه دارم زتو حسين ترا كي نظر سوي اين و آن دارم ياحسين ياحسين ميگويم بر تن خسته تا كه جان دارم

خدا حافظی زائران کربلا خداحافظ ای برادر زینب،خدا حافظ یار بی سر زینب،خدا حافظ خاک کرببلا حسین جانم ای حسین جانم،حسین جانم ای حسین جانم، حسین جانم ای حسین جانم ________________________ خدا حافظ ای خاک کرببلا،خدا حافظ ای محفل شهدا،خدا حافظ ای بارگاه حسین حسین جانم ای.... _____________ خدا حافظ ای یابن ام بنین،خدا حافظ ای خاک خوب زمین،خداحافظ ای بین هردوحرم حسین جانم ای..... _________________ خداحافظ ای یاوران حسین، خداحافظ ای سامرا کاظمین،خداحافظ ای خاک پاک نجف حسین جانم ای... ___________________ خدایا نما قسمت من دوباره، کنم بارگاه حسینی نظاره،شبی سرکنم پیش شش گوشه اش حسین جانم ای حسین جانم،حسی

زمزمه ی ورود به نجف الاشرف وصل تو درمانم علی مدح تو میخوانم علی آمده ام زیارتت با چشم گریانم علی جانم علی جانم علی... من زائر کوی تو ام دلداده ی روی تو ام عشق تو ایمانم علی جانم علی جانم علی جانم علی جانم علی... میشوم از لطف شما مُحرم ایوان طلا خورشید تابانم علی جانم علی جانم علی

آمدم بر درگهت با چشم گریان یا علی تو کریمی عالمی من بر تو مهمان یا علی گرچه سر تا پا گناهم زائر قبر توام روی لطف و مرحمت از من مگردان یاعلی بوده عمری آرزوی من که در شهر نجف آیم و بوسم ضریحت از دل و جان یا علی آمدم چون کعبه قبرت را بگیرم در بغل با تو بندم بار دیگر عهد و پیمان یا علی آمدم تا از تو پرسم از چه بعد از قرن ها مانده قبر همسرت از دیده پنهان یا علی آمدم تا با تو گویم سائلم در مانده ام باز کن بر من ز رحمت باب احسان یا علی آمدم تا با تو گویم مرغ جانم را بگیر از کرم دور ضریح خود بگردان یا علی آمدم تا با تو گویم آخر ای چشم خدا یک نگه کن بر من آلوده دامان یا علی آمدم تا با تو گویم با همه جرم و خطا هر که هستم دوستت دارم به قرآن یا علی ای که می دادی غذای خویش را بر قاتلت لطف کن بر من که هستم از محبان یا علی نخل 3 ص 120 90/4/1

ای ولی خدا سلام علی حجت کبریا سلام علی خاک ذریه ی بتولم کن روسیاهم،بدم، قبولم کن زائر درگه شما هستم زائر ار نیستم گدا هستم تو کریمی من کدات علی به امیدی زدم صدات علی عشق مولی الموالیم باشد هستیم دست خالیم باشد دست خالی و بار سنگین است کل سرمایه ی گدا این است تو که در هر دلی بود حرمت تو که قاتل خجل شد از کرمت کی زنی دست رد به سینه ی ما ای تولای تو سفینه ی ما کیست جان رسول غیر از تو کیست زوج بتول غیر از تو کیست غیر از تو جان پیغمبر کیست جز تو کننده ی خیبر کیست مقصودِ کعبه غیر از تو کیست مولود کعبه غیر از تو به نماز و دعای نیمه شبت به مناجات و اشک و تاب و تبت به اذان شب شهادت تو به خلوص تو و عبادت تو به نوای دل شکسته ی تو به جبین به خون نشسته ی تو به صدای دعا و زمزمه ات به حسین و حسن به فاطمه ات حال کز مرحمت رهم دادی جای در پرتو مهم دادی وقت مردن بیا به دیدارم به خدا من فقط تو را دارم نخل 4 ص 129 90/4/1 http://www.mahmel.ir/pages/atabat-najaf3.htm

خداحافظ ای کوفه، ای شهر غم که در کام من کرده ای زهر غم خداحافظ ای سجده گاه علی که چشم تو مانده به راه علی خداحافظ ای شهر لب دوخته خداحافظ ای خانه ی سوخته رساندی تو ای کوفه جان بر لبم مدارا کن ای کوفه با زینبم خداحافظ ای بی وفا دوستان خداحافظ ای آتش و ریسمان خداحافظ ای نان خشک و نمک خداحافظ ای ماجرای فدک خداحافظ ای آستان درم خداحافظ ای مقتل همسرم خداحافظ ای نخل ها، چاه ها دگر نشنوید از علی آه ها خداحافظ ای کوچه های خموش نیاید علی نان و خرما به دوش خداحافظ ای انتظار اجل خداحافظ ای زانوی در بغل غم و دردم آخر به پایان رسید به زهرا بگویید مهمان رسید خداحافظی می کنم با همه کشد انتظار مرا فاطمه.... 90/4/1 http://www.mahmel.ir/pages/atabat-najaf4.htm

ایوان نجف عجب صفایی دارد حیدر بنگر چه بارگاهی دارد ای کعبه به خود مناز از روی شرف جایت بنشین که هر که جایی دارد

المنّتُ لله که به کوی تو مقیمم در بارگهت چون سگ اصحاب رقیمم هر دم رسد از حلقة زلف تو نسیمم ای خاک درت جنّت فردوس نعیمم --- هزار آتش اگر در پوست داری نسوزی گر علی را دوست داری اگر مهر علی در سینه ات نیست بسوزی گر هزاران پوست داری --- چون نامة اعمال مرا پیچیدند بردند به میزان عمل سنجیدند بیش از همه کس گناه ما بود ولی ما را به محبّت علی بخشیدند --- قرآن به جز از وصف علی آیه ندارد ایمان به جز از حب علی پایه ندارد گفتم بروم سایه لطفش بنشینم دیدم که علی نور بود سایه ندارد --- از آن زمان که شنیدم فمن یمت یرنی را هوای مرگ دارم و لقای روی علی را --- دل را ز علی اگر بگیرم چه کنم بی مهر علی اگر بمیرم چه کنم فردا که کسی را به کسی کاری نیست دامان علی اگر نگیرم چه کنم 90/4/1 http://www.mahmel.ir/pages/atabat-najaf7.htm

ای نجف ای باغ دلها السلام ای نجف ای شهر مولا السلام ای نجف داری تو انوار جلی ای نجف ای شهر مولایم علی خسته و غمگین و مهجور آمدم ای نجف من از ره دور آمدم من اگرخوبم وگرکه من بدم ای نجف من سرخود اینحا نامدم حضرت مولا مرا دعوت نمود زین عنایت غرق در خجلت نمود 1390/8/17

سبک (ای قلم سوزلری) ای مزارت چراغ دل ما یاد تو گرمی محفل ما مهر تو روح آب و گل ما نام تو حل هر مشکل ما سیدی یا جواد الائمه کاظمین تو دار الولایم قبر تو کعبه و کربلایم تو جواد استی و من گدایم با عنایات تو آشنایم سیدی یا جوادالائمه باب صحن تو باب المردام چهره بر آستانت نهادم دل به مهر و ولای تو دادم هر که هستم گدای جوادم سیدی یا جوادالائمه رشتة دل جز از تو گسستم از ازل دل به مهر تو بستم زیر کوه معاصی شکستم کس نگیرد به غیر از تو دستم سیدی یا جوادالائمه یابن زهرا ببین روسیاهم هستیم گشته بار گناهم خاری افتاده در خاک راهم جان زهرا بکن یک نگاهم سیدی یا جوادالائمه قدّم از بار عصیان خمیده رنگم از شرمساری پریده کس چو من روسیاهی ندیده قاصد مرگم از ره رسیده سیدی یا جوادالائمه خون دل ریزد از هر دو عینم گریه از بهرتان گشته دینم عاشقم عاشق کاظمینم هر نفس شد به دل یا حسینم سیدی یا جوادالائمه ای نگاه تو اذن دخولم از گنه شرمسار و ملولم میثم اهلبیت رسولم جان زهرا قسم کن قبولم سیدی یا جوادالائمه 90/4/1

ای مزارت چراغ دل ما یاد تو گرمی محفل ما مهر تو روح آب و گل ما نام تو حل هر مشکل ما سیدی یا جواد الائمه کاظمین تو دار الولایم قبر تو کعبه و کربلایم تو جواد استی و من گدایم با عنایات تو آشنایم سیدی یا جوادالائمه

اینجا روان اشک خلایق از دو عین است اینجا مزار یوسف زهرا حسین است اینجا شرف بر جنت موعود دارد اینجا ملک روی غبار آلود دارد اینجا فضا بوی خدا همراه دارد اینجا صفا از خون ثارالله دارد اینجا به روی آل طاها آب بستند پیشانی فرزند زهرا را شکستند اینجا به خون فرزند زهرا دست و پا زد در زیر تیغ شمر مادر را صدا زد اینجا کلام الله را در خون کشیدند اینجا حسین ابن علی را سر بریدن اینجا زغصه جان عالم بر لب آید اینجا صدای مرکب بی صاحب آید اینجا زغم رنگ از رخ زینب پریده بگذاشت لبه را به رگهای بریده اینجا ولایت گلشنش آتش گرفته اینجا یتیم دامنش آتش گرفته اینجا خزان گردیده گلهای مدینه نیلی ز سیلی شد گل روی سکینه اینجا یتیمان سیلی از بیداد خورند از ترس، زیر خار ها لب تشنه مردند اینجا زدند آل علی را ظالمانه اینجا زدشمن خورده زینب تازیانه اینجا سر فرزند زهرا بر سنان بود دستش جدا از تیغ ظلم ساربان بود --- اینجا زمینش لاله های یاس دارد یک باغ گل از پیکر عباس دارد اینجا شرر بر قلب خیر الناس افتاد اینجا دو دست از پیکر عباس افتاد اینجا روان خون دل از چشم رباب است در گریه ی اصغر صدای آب آب است اینجا گلوی خشک اصغر را دریدند صید حرم را تشنه لب در خون کشیدن --- اینجا علی اکبر ز صدر زین فتاده اینجا پدر بر صورتش صورت نهاده غلام رضا سازگار نخل 3 ص 231 ---- نوحه ---- زهر طرف رسد صدای زمزمه صدای ناله ی علی و فاطمه حسین حسین حسین 2 ز هر طرف رسد صدای یا حسین که تشنه لب شدی چنین فداحسین حسین حسین حسین 2 به لرزه آمده زمین کربلا که شد سر حسین زپیکرش جدا حسین حسین حسین 2 --- 1389/6/15 http://www.mahmel.ir/pages/hosein-atabat-sher1.htm

حسینم وا حسینم وا حسینا بود این گلشن گلهای زهرا محل خیمه گاه آل طاها محل خیمه عباس و زینب محل سجده و قرآن و یارب محل خیمه سلطان خوبان محل خیمه شاه شهیدان محل خیمه لیلا و ا کبر رباب و طفلک ششماهه اصغر محل خیمه شهزاده قاسم محل خیمه گاه آل هاشم محل خیمه شاه شهیدان امام و سرورو ماه شهیدان حسین آن سرو رو سالار هستی حسین آن یکه تاز حق پرستی کسی که پادشاه عالمین است حسین است اوحسین است اوحسین است حسین پرورده دامان زهرا زکین زد خیمه دراین دشت و صحرا چو برپا خیمه آل عباشد در این صحرا غم و ماتم بپاشد حسین گفتا بیاران سنگراینجاست مقدس سرزمین باور اینجاست عمود خیمه را اینک بکوبید که مارا وعده گاه داور اینجاست کمر محکم ببندیدای عزیزان که جولانگاه صدها لشکر اینجاست هما نجائی که گردد آب نایاب برای عترت پیغمبر اینجاست همانجائی که بیند ام لیلا بخون آغشته جسم اکبراینجاست همنجائی که گردد نجمه مجنون زداغ قاسم فرخ فر اینجاست همانجائی که بارد برسرِما سنان و تیر و سنگ و خنجر اینجاست همانجائی که افتد از دم تیغ دودست از پیکر آب آور اینجاست همانجائی که باتیرسه شعبه شود پاره گلوی اصغر اینجاست حسینم وا حسینم وا حسینا حسینم وا حسینم وا حسینا 1389/6/27 http://www.mahmel.ir/pages/hosein-atabat-sher2.htm

از تل زینبیه که زینب نظاره کرد با چشم خود به سوی مدینه اشاره کرد جدم بیا ببین که چگونه حسین را دشمن که با سیوف خودش پاره پاره کرد بر روی سینه ای شه دین شمر جلوس کرد سر از بدن جدا شد و زینب نظاره کرد آمد صدای مادری از قتلگاه به گوش نفرین بر آن کند که ستم بی شماره کرد اسبان به روی آن بدن پاره تاختند این خاک و را مدفن ماه وستاره کرد خواهر پی برادر خود بین نیزه ها با حال زار بوسه به رگهای پاره کرد این خاک را مدفن اولاد احمدست چشم دلم به سوی حریمش اشاره کرد محمد جواد قدرتی 1390/7/2 http://www.mahmel.ir/pages/hosein-atabat-sher5.htm

http://www.mahmel.ir/pages/atabat.htm اشعار عتبات https://old.aviny.com/Nohe-Shear/special/atabateh-aliat.aspx

خداحافظ ای شهر رویای من نجف تربت پاک مولای من خداحافظ ای شهر شور و شرف خداحافط ای خاک پاک نجف خدا حافظ ای کوچه های غریب خداحافظ ای عطر ناب حبیب خداحافظ ای بارگاه صفا خدا حافظ ای صحن ایوان طلا نجف مقدس‌ترین حرکت از نجف به سمت کربلا از نجف عرش خدا/می رویم کرببلا یاد شهیدان و روح خدا هستیم/زوّار مظلوم کرببلا هستیم مظلوم حسین جانم... دل پریشان می رویم/دیده گریان می رویم رویم به جایی که محشر به پا گشته/رأس حسین بن علی جدا گشته مظلوم حسین جانم... سر دهد آوای غم/فاطمه با قدّ خم آبت ندادند ای نور دو عین من/تشنه لب عطشان مظلوم حسین من مظلوم حسین جانم... آن حرم عرش خداست/قبر مصباح الهداست بُوَد به زاری و سوز دل و آوا/شبهای جمعه زهرا زائر آنجا مظلوم حسین جانم... ای ولی معبودم ، سربه درگهت سودم زائربدی بودم ، رفتم از سرکویت یاعلی خداحافظ۴ با دوچشم خونبارم من فقط تورا دارم روبه هرطرف آرم دیده ام بود سویت یاعلی خدا حافظ۴ لطف ورحمتت باید تا مرا بیاراید هرکجا روم آید برمشام جان مویت یاعلی خدا حافظ۴ با گناه سنگینم جلوه کن به بالینم وقت مرگ خود چینم لاله از گل رویت یاعلی خداحافظ۴ بانگاه احسانت کن نظربه مهمانت ای نبی ثنا خوانت ای خداثنا گویت یاعلی خدا حافظ۴ دادی ازکرم راهم حاجت ازتو میخواهم من گدای درگاهم توکرم بود خویت یاعلی ناله خیزد ازنایم این بود تمنایم تادوباره بازآیم درحریم نیکویت یاعلی