۳ - چگونگی شهادت دربارۀ ‌دستگیری و قتل میثم دو روایت وجود دارد: ۱۳.۱ - روایت اول به روایتی، ابن‌ زیاد از طرف یزید بن معاویه، خلیفۀ اموی (۶۰ـ ۶۴)، مأمور شد میثم را – که می‌دانست از دوستان و طرفداران جدّی حضرت علی است – به دار بیاویزد. در پی آن، میثم پس از عمره، هنگامی که از مکه به سوی کوفه بازمی‌گشت، به دست مأموران ابن‌ زیاد دستگیر شد. در زندان، میثم با مختار، که او نیز زندانی شده بود، برخورد کرد و خبر آزادی نزدیک او را پیشگویی کرد. ابن‌ زیاد ظاهراً وی را همراه صد سوار از سپاهش فرستاد و آنان میثم را در قادسیه (در پانزده فرسخی کوفه)، دستگیر کردند و به کوفه بردند و سپس به دستور ابن‌ زیاد به دار آویختند. ۱۳.۲ - روایت دوم به روایت دیگر، میثم به درخواست عده‌ای از بازاریان، برای شکایت از رفتار عامل بازار کوفه، همراه آنان نزد ابن‌ زیاد رفت تا از او بخواهد عامل را برکنار کند. میثم در آنجا سخنانی بلیغ ایراد کرد. عَمرو بن حُرَیث، امیر کوفه از طرف عبیدالله‌ ابن زیاد، که عثمانی مسلک و دشمن اهل بیت بود و در آن مجلس حضور داشت، میثم را فردی دروغگو و دوستدار دروغگو خواند، اما میثم خود را راستگو و دوستدار راستگو (حضرت علی) معرفی کرد. ابن‌ زیاد به میثم دستور داد از علی بیزاری جوید و از آن حضرت بد بگوید و به جای آن، دوستی خود را به عثمان اعلام کند و از او نیک بگوید. او میثم را تهدید کرد که اگر به این دستور عمل نکند، دست‌ها و پاهایش را قطع می‌کند و او را به دار می‌کشد. میثم اگرچه می‌توانست تقیه کند، اما شهادت را برگزید و گفت که امام علی او را آگاه کرده است که ابن‌ زیاد چنین خواهد کرد و زبانش را خواهد برید. به دنبال آن، ابن‌ زیاد که به پندار خود می‌خواست این خبر غیبی را دروغ جلوه دهد، دستور داد فقط دست‌ها و پاهای میثم را قطع کنند و او را کنار خانۀ عَمرو بن حُرَیث به دار بکشند. میثم در حالی که در خون می‌غلتید و لحظات جانکاهی را سپری می‌کرد، بالای چوبه دار با صدای بلند از مردم خواست برای شنیدن احادیث مکنون و شگفت حضرت علی نزد او جمع شوند. او دربارۀ فتنه‌های بنی اُمیّه و فضائل بنی‌هاشم سخنانی گفت. عمرو بن حریث چون افشاگری میثم و ازدحام مردم را برگرد او دید، شتابزده نزد ابن‌ زیاد رفت و ماجرا را به او اطلاع داد. ابن‌ زیاد، از بیم رسوایی، دستور داد بر دهان میثم لجام نهند. گفته شده است او نخستین فردی بود که در اسلام بر دهانش لجام نهاده به روایتی، عمرو بن حریث – که نگران تمایل مردم به سخنان میثم و شورش آنان بر ضد حکومت بود – از ابن‌ زیاد خواست دستور دهد زبان میثم را قطع کنند. ابن‌ زیاد موافقت کرد و یکی از نگهبانان را برای این کار فرستاد و میثم با یادآوری این مطلب که ابن‌ زیاد نتوانست سخن مولایش علی را در مورد بریدن زبان و دست‌ها و پاهایش، تکذیب کند، ‌لحظاتی پس از آنکه زبانش قطع شد، به شهادت رسید. به روایتی، ‌میثم سه روز پس از به دار کشیده شدنش، با خنجری که به شکم یا خاصره‌اش زدند، به سختی مجروح شد. او تکبیر گفت و در پایان آن روز، دهان و بینی‌اش خون‌ریزی کرد و به شهادت رسید، که نوشته است یک روز پس از آن‌که بر ضد بنی‌امیه و به نفع بنی‌هاشم سخن گفت و به دهانش لجام زدند، ‌دهان و بینی‌اش خون‌ریزی نمود و روز سوم از زخم آن خنجر شهید شد. ۱۴ - تاریخ شهادت و محل دفن شهادت میثم تمّار در ذیحجه ۶۰ق، ده روز پیش از ورود امام حسین (علیه‌السلام) به عراق، روی داد. ابن‌ زیاد از دفن او جلوگیری کرد، تا آنکه چند تن از خرمافروشان کوفه، شبانه، جسد وی را با چوبۀ دار ربودند و در قبری میان گودال آب در سرزمین قبیله مراد به خاک سپردند. ۱۵ - تالیفات میثم آثار و تألیفاتی داشته است. ۱۵.۱ - تفسیر یکی از آنها تفسیر بود که آن را از تعلیمات امیرالمؤمنین علی (علیه‌السلام) آموخته بود. بنابر روایتی از میثم خطاب به عبدالله‌ بن عباس، میثم تنزیل قرآن را نزد امام علی خوانده و امام تأویلش را به وی آموخته بود. از این‌رو، ‌ هنگامی که میثم به عمره رفت، به ابن‌ عباس گفت هر مطلبی دربارۀ تفسیر قرآن می‌خواهد، از وی بپرسد. ابن‌ عباس از این پیشنهاد استقبال کرد و کاغذ و دواتی خواست و آنچه را که میثم املا کرد، نوشت. چون میثم او را از شهادت خود به دستور ابن‌ زیاد خبر داد، ابن‌ عباس که گمان می‌کرد میثم این خبر را از روی کهانت به او داده است، به وی بی‌اعتماد شد و درصدد برآمد مطالبی را که از او نوشته بود، پاره کند. میثم او را از این کار بازداشت و از او خواست این تفسیر را حفظ کند و اگر آنچه وی از آن خبر داده است، به وقوع نپیوست، آن را از بین ببرد. ابن‌ عباس پذیرفت و پس از مدتی همۀ اخباری که میثم از آینده داده بود، محقق شد. ۱۵.۲ - حدیث میثم ظاهراً کتابی نیز در حدیث داشته است که فرزندانش از آن روایاتی نقل کرده‌اند و پاره‌ای از روایات آن در منابع موجود است.

برخی از این روایات دربارۀ این موضوعات است: حب و بغض نسبت به اهل بیت‌ (علیهم‌السلام)، برتری مسجد کوفه بر بیت‌المقدس، بغض و کینۀ منافق و فاسق به علی و بغض علی نسبت به آنان، چهار بار اقرار به زنای محصنه و حدّ آن، و اینکه حضرت علی (علیه‌السلام) قاتل جوانی اعرابی را برای بازماندگان او معلوم کرد. ۱۶ - خصوصیات میثم حاضر جواب و خطیبی توانا و شجاع بود. هنگامی که به نمایندگیِ معترضان بازار کوفه، در دربار ابن‌ زیاد سخن گفت، ‌ابن‌ زیاد از منطق و سخنوری و فصاحت و بلاغت او در شگفت ماند. خطابه‌های بلیغ او بر ضد حکومت امویان، وی را شخصیتی بارز در میان دشمنان این حکومت ساخت. ۱۷ - فرزندان و نوه‌ها صالح، شُعَیب، عِمران و حمزه از جمله فرزندان میثم تمّار بودند که با ولایت و مصاحبت اهل بیت و روایت از آنان نشو و نما یافتند. فرزندان آنان نیز از اصحاب و راویان ائمه شیعه بودند. از آن جمله علی‌ بن اسماعیل‌ بن شعیب‌ بن میثم از بزرگ‌ترین متکلمان شیعه امامیه و از نخستین مؤلفان کتاب‌های کلامی بود.

میثم تمار https://eitaa.com/fatemi414/205

در حال تکمیل انشالله

✍اثیب یمانی معروف به صافی صفا یمانی 🔹در گذشته منطقه "صفا" مکانی بوده برای استراحت کاروان ها. گفته می شود حضرت علی (ع) وقتی برای زیارت وادی السلام از کوفه به نجف می آمدند در منطقه صفا توقف می کردند و به راز و نیاز می پرداختند. ظاهرا این محل چون محل زیارت حضرت موسی بوده است، حضرت علی (ع) آن را به عنوان جایگاه نیایش خود انتخاب کرده بودند. اکنون در این محل بنایی ساخته شده است (در حال ساخت است) که با تکمیل صحن حضرت زهرا (س) در قسمت غربی حرم امیرالمومنین (ع)، این بنا به عنوان نقطه انتهایی صحن حضرت زهرا (س) و جزئی از حرم حضرت علی (ع) می شود. این مکان علاوه بر اینکه محل نیایش های حضرت علی(ع) بوده است، مرقد "اثیب یمانی" یکی از یاران نزدیک امیرالمومنین (ع) و از بزرگان و ثروتمندان یمن نیز می باشد. "یمانی" در ایام خلافت حضرت علی(ع) به کوفه آمد و امام به او دعایی آموخت که به عنوان دعای یمانی معروف است و برای پیروزی و غلبه بر دشمنان استفاده می شود. پیکر یمانی به دست حضرت علی (ع) در این مکان به خاک سپرده شده است. نقل کرده اند که روزی حضرت علی (ع) در حالیکه در این منطقه نشسته بودند فردی به همراه شتری که جنازه ای روی آن قرار داشته است به این منطقه می رسند. حضرت از او می پرسند: از کجا می آیی و این جنازه کیست؟ آن فرد جواب می دهد: از یمن می آیم و این جنازه پدرم است که طبق وصیت او آورده ام تا در این سرزمین دفنش کنم. حضرت می پرسند: وصیت او چه بوده است؟ فرد جواب می دهد: پدرم وصیت کرده است که مرا به سرزمین نجف برده و در آنجا دفن کن زیرا مردی در آن جا مدفون خواهد شد که اگر تمام بندگان را در روز قیامت شفاعت کند، شفاعتش پذیرفته می شود. حضرت می پرسند: آیا می دانی آن مرد کیست؟ آن فرد جواب می دهد: خیر حضرت می گویند: به خدا سوگند آن مرد من هستم و این سخن را سه بار تکرار می کنند و سپس آن جنازه را در این محل به خاک می سپارند. سپس امام از او پرسید: پدرت در زندگی اش چه می کرد؟ مرد گفت: ای امیر مؤمنان به خداوند قسم که او همیشه تو ار به یاد می آورد می کند. و دائماَ او را می شنیدم که به نام تو از خداوند متعال نجات می کرد و در نماز شب بسیار فراوان این را از خداوند می خواست. دقیقا در کنار مقام صافی صفا، مقام امام زین العابدین (ع) قرار دارد که محل توقف و راز و نیاز امام سجاد (ع) در زمان هایی بوده است که برای زیارت حضرت علی (ع) به نجف می آمدند. امام باقر (ع) نقل می کنند که امام سجاد (ع) محلی را در نزدیکی حرم حضرت علی (ع) و خارج از آن برای نماز و عبادت انتخاب کرده بودند که از ازدحام مردم در این زمان ها دوری کنند و دیگران متوجه زیارت ایشان نشوند ✍فهرست مطالب کانال عتبات https://eitaa.com/fatemi414/117

جغرافیایی بارگاه صافی‌صفا در خیابان کمربندی در جنوب نجف، ۵۰۰ متری غرب حرم امام علی(ع) و در قسمت انتهایی صحن حضرت زهرا(س) واقع شده است، این مکان مُشرف به بحر نجف بوده و در سمت جنوبی آن مقام زین‌العابدین(ع) واقع شده است.[

پیشینه به نقل برخی تاریخ‌نویسان، صافی‌صفا محل عبادت پیامبرانی چون موسی(ع) بوده است. همچنین گفته شده این مکان بخشی از کوه طور سیناء و جودی است که کشتی نوح(ع) بر آن قرار گرفته است. بر اساس اشعار منقّش بر سنگ‌نگاشته‌های قدیمی محراب این بارگاه، این مکان را محل اقامت و عبادت امام علی(ع)و اولین مسجدی که وی آن را به جهت عبادت بناکرد لقب داده‌اند. همچنین گفته می‌شود که اُثیب یمانی در سال ۳۸ قمری توسط امام علی(ع) در این مکان دفن گردید

نقل واقعه تاریخی در کتاب ارشاد القلوب نقل شده است که‌ روزی امام علی(ع) برای عبادت به خارج از کوفه (صحرای نجف)‌ رفته بود و ناگاه فردی سوار بر شتر، در حالی که جنازه‌ای را حمل می‌کرد به امام نزدیک شد و خود را از اهالی یمن و آن جنازه را جسد پدرش معرفی کرد. وی گفت: «پدرم چنین وصیت کرده تا او را در اینجا دفن کنیم؛ چرا که مردی در اینجا دفن خواهد شد که به شفاعت او به تعداد ربیعه و مُضر (دو قبیله بزرگ عرب) آمرزیده می‌شوند». امام علی(ع) فرمود: «آن مرد را می‌شناسی؟ به خدا آن مرد منم. حال برخیز و پدرت را به خاک بسپار». گفته می‌شود قبری که در مقبره صافی‌صفا است، قبر اُثیب یمانی است. به گفته برخی، اُثیب یمانی همان شخصیتی است که در زمان خلافت علی(ع) به کوفه رفت و امام علی(ع) به او دعایی آموخت که به حرز یمانی معروف است. او را شخصیتی نیکوکار، ثروتمند،‌ و از یاران علی(ع) دانسته‌اند

مقام صافی‌صفا - ویکی شیعه https://fa.wikishia.net/view/%D9%85%D9%82%D8%A7%D9%85_%D8%B5%D8%A7%D9%81%DB%8C%E2%80%8C%D8%B5%D9%81%D8%A7

▬📝 ﷽▬ 💐🍃🌿🌸🍃🌾🌼 🍃🌺🍂 🍂🍃 🌸 ✅ چند مساله در #مساجد و #مشاهد_مشرفه_معصومين علیهم السلام حرام است‏. 1⃣👈 #نجس ‏كردن حرم‏ امامان علیهم السلام حرام است و اگر يكى از آنها نجس شود، تطهير آن واجب است. 2⃣👈 ورود #جنب و #حائض و #نفساء به حرم پيامبر صلّی الله علیه و آله و سلّم و توقف در حرم ائمه معصومين علیهم السلام جايز نيست. 3⃣👈 #نماز_خواندن 🤲 جلوتر از قبور امامان علیهم السلام اگر هتك حرمت حساب شود، باطل است. 4⃣👈 #سجده كردن براى امامان معصوم علیهم السلام حرام است ولى اگر براى #خدا سجده نمايد اشكال ندارد. 📗 #منابع: ۱.توضيح المسائل مراجع م ۹۰۴ ۲.توضيح المسائل مراجع ج ۱ ص ۵۱۷ ۳.تحريرالوسيله ج ۱ ص ۳۸ ۴. توضيح المسائل مراجع ج ۱ ص ۴۹۴ . ✍فهرست مطالب کانال عتبات https://eitaa.com/fatemi414/117 •┈┈••✾❀🕊💓🕊❀✾••┈┈•

باسمه تعالی ثواب زیارت متغیر؛ ۱_بسته به میزان معرفت داره. ۲_و اتصاف به صفات امام در پایان خطبه قاصعه حضرت ۱۴ ویژگی برای شیعه می‌فرماید . ۱_لایخافون فی الله لایم خدا باوری و ثبات جزخدا ندیدن و نخواستن. تمام زندگی رنگ خدایی داشته باشد رجال لا تلهییم تجاره ولا بیع عن ذکرالله. انسان کامل در کتاب شهید مطهری ؛هر لحظه کار خدایی بکند. لحظه ای از خدا جدا نشود. ملا حسینقلی همدانی استاد میرزا علی قاضی ؛آفتابه بدست از دسشویی اومد و یکی گفت پدرم فوت کرده. گفت همین وضو هدیه به او. شب خواب پدر خوشحال از هدیه اون وضو. مؤمن همه چی خدایی هست. ۲_سیماهم سیماه صدیقین گفتار، رفتار و اعتقاد صداقت دارد. صدیق غیر صادق هست. ۳/سخنشان سخن ابرار ۱۸ ویژگی ذر قرآن برای ابرار آمده. قولوا قولاسدیدا ۴_عمار اللیل شب تجدیدقوای روحی علاوه بر جسم. کمک سیر الی الله هست. آن الناشیه اللیل محکم می‌کند پای تو را و من الیل فتهجد شب زنده داری در متن زندگی باشد. شب به گناه و خواب بگذرد مدیریت خواب خواستند مرحوم بهجت. گناه روز شب رو می‌گیرد.. روز نور شب را منتشر میکند. رنگ و بوی علوی لازمه هست به اندازه ظرفیت دریافت میکنی. استاد رضایی تهرانی امروز در نجف ۱۹تیر۱۴۰۲

✋مسجد سهله مسجد سهله یکی از مشهورترین مساجد اسلامی است که در قرن اول هجری توسط قبایل عرب در کوفه در سمت شمال غربی مسجد جامع کوفه به فاصله حدود دو کیلومتر ساخته‌ شده‌ است. این مسجد یکی از کهن‌ترین مساجد منتسب به حجت بن الحسن، امام دوازدهم، شیعیان است. نمایی از مسجد سهله فهرست مندرجات ۱ - معرفی اجمالی ۲ - منزل مهدی در دوران ظهور ۳ - فضائل ۴ - ساختمان مسجد ۵ - مقام‌های مسجد سهله‌ ۵.۱ - مقام ابراهیم ۵.۲ - مقام ادریس ۵.۳ - مقام خضر ۵.۴ - مقام صالحین‌ ۵.۵ - مقام امام زین‌العابدین ۵.۶ - مقام امام جعفر صادق ۵.۷ - مقام حضرت مهدی ۱ - معرفی اجمالی مسجد سهله یکی از مساجد قدیمی کوفه است که قدمت آن، به قرن اول هجری باز می‌گردد؛ چنان‌که گفته شده است، قبیله بنی‌ظفر، این مسجد را در نیمه نخست قرن اول هجری، ساختند و مسجد نیز به نام همین قبیله شناخته می‌شد. بر اساس روایتی از امام باقر و امام صادق (علیهما‌السّلام)، مسجد بنی‌ظفر یکی از چهار مسجد متبرک کوفه و همان مسجد سهله است. ۲ - منزل مهدی در دوران ظهور دربارۀ محل زندگی حضرت مهدی (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف) و حکومت آن حضرت در عصر ظهور، روایات فراوانی وجود دارد. در این روایات، به طور عمده مسجد سهله را منزل آن حضرت و شهر کوفه را پایگاه حکومتی آن حضرت معرفی کرده‌اند. با توجه به روایاتی که مسجد سهله را خانه امام زمان (عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف) در آخرالزمان بیان کرده است، این مسجد با حضرت مهدی (عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف) ارتباط یافته و نام آن، با نام آن حضرت، قرین شده است و امروزه نیز، داخل مسجد مقامی برای ایشان وجود دارد. در برخی کتاب‌های شیعه، گزارش‌هایی از تشرف به محضر امام عصر (عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف) و ملاقات با آن حضرت در مسجد سهله، گزارش شده است؛ از جمله، از علامه سیدمهدی بحرالعلوم نقل شده است که در این مسجد، حضرت مهدی (عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف) را در حال مناجات با پروردگار خود، زیارت کرده است. در همین کتاب] گزارش تشرّف یک عالم دیگر در مسجد سهله، نقل شده است. از حدود نیمه اول قرن سیزدهم هجری، عالم بزرگ شیعه، شیخ محمدحسن صاحب جواهر (متوفای ۱۲۶۶ ه. ق) این سنت را پایه‌گذاری کرد که مردم به مدت چهل شب پی در پی، شب‌های چهارشنبه، به مسجد سهله بروند و به نیت تشرف به محضر امام زمان (عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف)، آداب خاص آنجا را به‌جای آورند.[۴] شاید مبنای این اعمال، قول سید بن طاووس در «مصباح الزائر» است که می‌گوید: «اگر خواستی به مسجد سهله بروی، بین مغرب و عشای شب چهارشنبه برو که از اوقات دیگر بهتر است».[۵] به هر حال، مشابه این عمل، در مسجد جمکران نیز صورت می‌گیرد. ۳ - فضائل مسجد سهله از مساجد مقدس شیعه، به‌شمار می‌آید و در فضیلت و آداب آن، روایات متعددی وارد شده است که در اینجا، به تعدادی از این روایات اشاره می‌کنیم: ۱. در روایت مفصلی از امام صادق (علیه‌السّلام) نقل شده است: در این مسجد، منزل حضرت ابراهیم (علیه‌السّلام) که از آن به جنگ عمالقه می‌رفت و خانه حضرت ادریس (علیه‌السّلام) که در آن به خیاطی اشتغال داشت، قرار دارد. همچنین در آن، سنگ سبزرنگی است که صورت و شمایل همه پیامبران، بر آن نقش بسته است. زیر این سنگ، گِلی است که خداوند، پیامبران را از آن آفرید. دمیدن صور، در همین‌جا واقع می‌شود و از اینجا، به محشر راه دارد و هفتاد هزار نفر از اینجا، بدون حساب و کتاب، به بهشت وارد می‌شوند. ۲. در روایت مشابه دیگری، به نقل از امام صادق (علیه‌السّلام)، آمده است: این مسجد، خانه ادریس پیامبر (علیه‌السّلام) است که در آن خیاطی می‌کرد و از اینجا، ابراهیم (علیه‌السّلام) به جنگ با عمالقه و داوود (علیه‌السّلام)، به جنگ با جالوت رفت و در آن، سنگ سبزرنگی است که صورت و شمایل همه پیامبران، بر آن نقش بسته است. ۳. در روایت دیگری از امام صادق (علیه‌السّلام)، چنین نقل شده است: در کوفه، مسجدی است به نام مسجد سهله که اگر عموی من زید، در آنجا نماز می‌خواند و به خدا پناه می‌برد، خداوند او را به مدت بیست سال، پناه می‌داد. و در آنجا، پایگاه سواره (خضر (علیه‌السّلام)) و خانه ادریس قرار دارد. شیخ صدوق نیز روایتی را که محتوای آن نزدیک به این روایت و روایت قبلی است، نقل کرده است. ۴. در روایت دیگری از امام صادق (علیه‌السّلام) آمده است: «خداوند هیچ پیامبری را مبعوث نفرموده؛ مگر آنکه در مسجد سهله، نماز گزارده است».