انقلاب نهضت است. سنت کردن انقلاب یعنی بیرون آوردن آن از معنای نهضت و بی‌معنا کردنش. این فحوای تلاش آن‌هایی است که همه را در قطار انقلاب سوار می‌خواهند...

شاهد آن که امت‌باورها قومیت را انکار نمی‌کنند هم‌این شرافت سادات در نزد آن‌ها است و شاهد آن که ملیت را انکار نمی‌کنند استخوان‌های شهیدان آن‌ها است که هنوز از مرزهای ام‌القرای ایران تفحص می‌شود.‌ به باور آن‌ها اما صرف سید بودن یا ایرانی بودن برای کسی بر دیگری برتری نمی‌آورد...

الگوی تبلیغ محرم حرکت مخاطب به مسجد و تکیه‌ها پای منبر مبلغ است. الگوی تبلیغ صفر حرکت مبلغ به جاده و خانه‌ها سر سفره‌ی مخاطب است. هر چند در سال‌های منع و متروک شدن پیاده‌روی کامل از خانه به عتبه، الگوی تبلیغ صفر در ایران در الگوی تبلیغ محرم گم شده است...

همیشه به طلبه‌ها توصیه می‌‌کنم: شده یک بار در عمر پیاده از خانه تا عتبه‌ی کربلاء بروید و در مسیر پیاده‌روی موسم اربعین روستا به روستا و شهر به شهر تبلیغ شریانی کنید. دست کمش آن است که در می‌یابید ایران همه‌اش قم یا طهران نیست و عراق همه‌اش نجف یا بغ‌داد نیست‌...

فهم عرفی ولی فقیه عاقبت به‌تری از فهم عرفی وصی و نبی ندارد؛ تفسیر به رأی ولی امر مسلمین...

برای پیاده‌روی اربعین طلبه‌های مدرسه‌ی ازگل مسیر را بررسی می‌کرد. گفتم: از مسیر بغ‌داد بروید و سال به سال عقب بیایید تا از مرز خس‌روی و از تنگه‌ی مرصاد شروع کنید تا به شروع از خانه در طهران برسید. ام‌روز حاج رحیم از شیخ حسن و تبلیغ طلبه‌هاش بر جاده‌ی بغ‌داد به کربلاء نوشته بود...

ساده‌ترین راه رفع طمع جوراب‌قرمزها نسبت به شریان‌های پیاده‌روی اربعین هم‌بود کردن پیاده‌روی به مقصد کربلاء و به مقصد قدس روی آن‌ها است. راه قدس از کربلاء می‌گذرد؛ پیاده‌روی به کربلاء هم‌آن پیاده‌روی به قدس است...

مؤمنین عرفی، مسلمان‌های متوسط، مذهبی‌های صورتی به متشرع و متعبد و متدین چه می‌گویند؟ متعصب، متصلب، متحجر...

مذهبی صورتی، مذهبی سرخ را متحجر خطاب می‌کند؛ سنگ‌سان؛ چه باورهای سرخش به نرخ باورهای صورتی او شل و لزج و ژله‌یی نیست...

تشیع صهیونی اگر برائتی و رافضی بود که با طاغوت‌های عبری و یانکی هم‌دلی نمی‌کرد...

تشیع صهیونی روی دیگر تسنن صهیونی است. مخرج مشترک هر دو هم‌دلی با کیان موقت اسرائیل است...

جوراب‌قرمز‌ها خوش دارند خود را برائتی بخوانند اما با نفی اربعین برائت، بلند کردن پرچم مظلومان فلسطین در بین‌الحرمین را بدعت می‌خوانند...

تشیع صهیونی عنوان روزآمد آن چیزی است که طی سال‌ها اسلام امریکایی و شیعه‌ی انگلیسی می‌خوانده‌ییم...

با تجزیه‌طلب‌های محیط رایان با هم‌آن زبانی صحبت باید کرد که با تجزیه طلب‌های محیط عیان...

حضرت روح‌الله در منشور روحانیت چه کسانی را متحجر می‌خواند؟ هم‌آن انج‌من هزارپای حجتیه که جد سکولارهای شرمنده و پدر مذهبی‌های صورتی بوده است...

آن‌هایی که در محیط داخلی می‌گفتند: شاه شیعه است، امتدادشان در محیط خارجی می‌گفت: فلسطینی‌ ناصبی است. حضرت روح‌الله از مارهای خوش خط و خالی خون دل می‌خورد که کف خیابان شعار نه غزه، نه لبنان می‌دادند و اکنون پی بازگشایی لانه‌شان در خیابان طالقانیند...

این فصل جدایش معتقدان به نظام است؛ آن‌ها که در مشترک لفظی نظام، نظام را نظام شریعت می‌دانند و آن‌ها که در مشترک لفظی نظام، نظام را نظام قدرت می‌دانند...

آن چه پیش روی ما است سویه‌ی ریشو|چادری جنبش فواحش است...

وحدت و و وفاق بر سنت حسنه‌ی مشترک است و نه بر بدعت سیئه‌ی مستفرنگ...

بابی‌گری با ولی وصی را در تاریخ خوانده‌ییم؛ نوبابی‌گری با ولی فقیه اما نزدیک‌تر از آنی است که می‌پن‌داریم...

مصالحه‌ی موسمی ابطال‌طلب‌های سکولار ایرانی با حکومت اسلامی وفاق نیست، نفاق است...

وحدت درون بیت شیعی میان تشیع مصطفوی و تشیع صفوی است. ما با تشیع صهیونی وحدتی نداریم...

موج نخست پیاده‌روی قاصر اربعین، پیاده از خانه به عتبه، از دارالمؤمنین یزد به نقطه‌ی چاووش شهر، مزار شهدای گم‌نام بوستان کوهستان، در ابتدای جاده‌ی عتبات عراق و حجاز و شام. نوزدهم صفر ۱۴۰۳...

موج نخست پیاده‌روی قاصر اربعین، پیاده از خانه به عتبه، از دارالمؤمنین یزد به نقطه‌ی چاووش شهر، مزار شهدای گم‌نام بوستان کوهستان، در ابتدای جاده‌ی عتبات عراق و حجاز و شام. نوزدهم صفر ۱۴۰۳...

پیاده‌روی اربعین مسیر و مقصدش کربلاء است. این یعنی آن‌ها که از پیاده‌روی کامل اربعین جامانده‌اند در پیاده‌روی قاصر هم روی جاده‌ی عتبه‌ی حسینیه باید بروند...