هر که از رفقای نهضت که به دمشق میآمد میخواست تا بیروت هم برود، به زیارت عماد مغنیه. هر بار اما در آن سالها تنها به مدفن متروک علی شریعتی در گورستان دیوار به دیوار زینبیه رفتم. نهضت اسلامی راهش را یافته بود...
روی جادهی ابریشم اگر ساکنید، مشهد، سمنان، طهران، قم، اراک، همدان، کرمانشان، بغداد، گام اول پیاده از خانه به عتبه رفتن برای شما آن است که موسم اربعین بعد از آخرین ایستگاه، بغداد، پیاده به کربلاء بروید، تا سال به سال عقبتر بیایید و یک سال از در خانه پیادهروی را شروع کنید...
زر و انصرف؛ پیادهروی موسم اربعین را از حرم کاظمین بغداد شروع کنید و سهچهار روزه به حرم حسینی کربلاء بروید و از آن جا دوسه روزه پیاده تا حرم علوی نجف بروید؛ میشود: پنج تا هفت روز. از حرم فاطمی قم یا حرم رضوی مشهد اگر مسیر بیاده را شروع کنید میشود: بیست تا چهل روز...
تبلیغ در اربعین عیانترین تبلیغی است که میشناسیم. این که ما در مسیرهای این موسم روزاروز تبلیغمان رایانتر میشود، دلیل سادهاش همگام نبودن گویندهی ایستاده و شنوندهی رونده است...
کمترین تأثیر تعریف بغداد و حرم کاظمین به عنوان دومین مبدأ میانی پیادهروی اربعین ایرانیها، هماین خروج موکبهای تبلیغی ما از این هیأت بیآبانی و عشائری و بازتعریف آنها در بافت فرهنگی پایتخت عراق و شهرهای دیگر این مسیر است...
مسیر پیادهروی اربعین از مبدأ حرم کاظمین از مرکز شهر بغداد عبور میکند تا به دروازهی جنوبی شهر و ابتدای جادهی کربلاء برسد. این همآن جایی است که موکبهای فرهنگی مدعی ایرانی باید تعارف را کنار بگزارند، و در یک قلم تواناییشان برای ترویج حجاب در محلهیی چون المنصور را رو کنند...
یک هفته راه، از پشت مرز خسروی در خانقین تا مقدادیه (شهربان) تا بعقوبه تا بغداد تا جرفالصخر در شمال کربلاء، عبور زائران پیادهی ایرانی در این پهنهی مخلوط و ملتهب شیعی-سنی به تقویت امامیهایی منجر میشود که تا اکنون سایهی تکفیریهای بدخیمی از سنخ داعش را پشت سر خود دارند...
برخورد شیعههای شهربان، مقدادیه، با پیادههای ایرانی همآن برخورد شیعههای نبل و الزهراء با رزمندههای ایرانی بود؛ اقلیت شیعهی در محاصرهی اکثریت سنی و سلفیهای ناسره که تا پای نسلکشی رفته بودند، و ایران و رهبر و ارتش آن را ناجی خود میدانستند...
عصبیت عربی عراقیها را دیدهییم؛ در مقدادیه اما شیعهها به نام پارسی آن، شهربان، افتخار میکردند. روایتی را میگفتند که امیرالمؤمنین این شهر را به نام پارسیش خطاب کرده است...
گرانش داعش؛ به روایت محمد مهدی فاطمی صدر. نشست هفتهیی مدیران گروههای تبلیغی طلاب. چهارشنبه، ۳۱ خرداد ۱۴۰۲؛ تشکل فراگیر تبلیغ گروهی طلاب حوزههای علمیه...
بیاده در صبح اربعین در کربلاء تمام نمیشود. تنها رنگ بیرق آن عوض میشود؛ از سیاه مرثیه به سرخ حماسه. به که جا میرود؟ پیاده به غرب، به رطبه و طربیل، مرز عراق-اردن، و از آن جا به زرقا و امان و رود اردن و مرز فلسطین، و از آن جا به بیتالمقدس و مسجدالاقصی و قبةالصخرة...
آماج راهپیمایی بازگشت، احیای سنت ابراهیمی زیارت بیادهی بیتالمقدس و مسجدالاقصی است...
آرمان قدس این سالها در موکبهای مقاومت در مسیر کویر نجف تا کربلاء بروز کرده است. گام بعد بروز آن در پیادهروی به طرف فلسطین است: از عتبهی حسینی تا میدان الزهراء تا حرم حر تا جادهی الانبار تا طربیل تا رود اردن و تا دروازهی شرقی بیتالمقدس و مسجدالاقصی؛ تا هر جا که میشود...
سیاست کلان ما در توسعهی مناسک بیاده و اربعین باید بردن و آوردن جادههای پیادهروی تا کرانهی باختری رود اردن باشد...
شریانهای جهانی بیاده به عتبات عراق و شام و حجاز انضمام جغرافیایی محور مقاومت است...
قدس با موکبداری مقاومت در عراق آزاد نمیشود اگر با پیادهروی مقاومت تا شام نرویم...
عالمانی که پیادهروی به عتبات کربلاء را احیا کردند، مسیرشان را از نجف شروع میکردند، چه خانهشان در نجف بود. امتداد حرکت تاریخی آنها برای ما شاید این باشد که ما هم پیادهرویمان به عتبات عراق را از خانهمان در ایران شروع کنیم؛ پیاده از خانه...
راهبرد سرزمینی ما در صورتبندی مجدد نسبت ملت و امت در رهیافت اربعینی پیاده از خانه چه است؟ کسر الحدود...
در کویر نجف تا کربلاء که خبری نیست و خودمانیم. پیاده از خانه اما اگر به اربعین عتبه برویم دیگر روستا به روستا و شهر به شهر و کشور به کشور باید با مسائل مسیر و آدمهای آن درگیر شد و نمیتوان پروازی رد شد و شریانها را ندید گرفت...
آماج دعوت در موکبداری در جادهی نجف تا کربلاء زائرانی است که از کشورها و شهرها و روستاها خود را به آن جا رساندهاند. پیادهروی در مسیر خانه تا عتبه اما کسانی را آماج دعوت مینهد که گاه حتا باور به زیارت ندارند، چه رسد به این که پایشان به جادههای عتبات عراق رسیده باشد...
نقطهی چاووش، آستانهیی در لبهی بیرونی شهر و روستا و ابتدای جادهی عتبات است که زائر پیادهی قاصر تا آن جا با زائر پیادهی کامل همگام است و در آن نقطه او را بدرقه میکند و به خانه بر میگردد؛ و زائر کامل از آن جا پیاده به عتبه میرود...