حضور ایران در سه‌راهی عراق و حجاز و شام ترس‌ناک است. این دلیل ساده‌ی آن است که وجود نیروهای امی ایرانی‌ها پشت مرز طربیل انکار می‌شود...

طوفان بلاحدود، لفتح طریق القدس؛ به روایت محمد مهدی فاطمی صدر؛ ۳۰ مهر ۱۴۰۲؛ صفر مرز عراق و اردن، نقطه‌ی چاووش طربیل...

کافی است تعامل نهادهای ایرانی کف عراق را دیده باشید تا تشتت عراقی‌ها و ناتوانی نسبی آن‌ها از کار کردن با یک‌دیگر برای‌تان عجیب نباشد...

پیرمرد بغ‌دادی می‌پرسد: وین خیمتکم؟ می‌خندم: احنا مشردین. به خیمه‌هایی که در آن پخش شده‌ییم اشاره می‌کنم: های سوریا، های اردن، های لبنان. پیش از اذان مغرب اما گویا داریم به خیمه‌‌ی ایرانی‌ها می‌رویم؛ فلسطین...

رفقای رسانه‌ی کتائب حزب‌الله می‌گویند: مؤسسه‌ی اوج هم وارد منطقه‌ی طربیل شده است. با تجربه‌یی که در ایران و سوریه از آن‌ها داریم، پیدا کردن‌شان در عراق هم چندان دش‌وار نیست؛ می‌یابیم‌شان و هم‌آنند. مسئول‌شان اما من را با حمید اشتباه می‌گیرد. می‌پرسد: مرصاد؟ می‌گویم: وتر...

پس از نماز مغرب و عشاء سوسوی سرخ‌آبی در افق غرب طربیل دیده می‌شود. اردنی‌ها انگار پشت مرزشان با عراق نیروی نظامی پیاده کرده‌اند و آرایش داده‌اند. کسرالحدود اکنون تهدید معتبر است...

فائده‌ی کشاندن نیروهای امنیتی و نظامی اردن به مرز شرقی آن با عراق در طربیل آن است که به هم‌آن میزان مرزهای غربی اردن با فلسطین اشغالی روی جاده‌ی بیت‌المقدس از این نیروها خالی می‌شود، و شکستن مرزهای اردن با کرانه‌ی باختری رود اردن آسان‌تر می‌شود...

پس از سه روز کنش کج دار و مریز، ام‌روز کتائب حزب‌الله پشت بلندگوی مراسم عصرش پشت مرز عراق و اردن به طور رسمی از حضور ایرانی‌ها در منطقه‌ی طربیل رونمایی کرد. اکنون دیگر این حرکت برای عراقی‌ها هم نه قومی و ملی که امی است...

حمید با ایده‌ی رباط پی ساختن مسجد در رطبه است و ایده‌‌ی من ساختن مسجد چاووش در طربیل است. وجود اکنونی مسجد چه در گمرک طربیل و چه در شهر رطبه اما ممکن است کار را به آن جا برساند که هم‌آن‌ها را با بازه‌یی از اردوهای جهادی امی بازسازی سازه‌یی و معنایی کنیم...

در پهنای امت، حلقه‌های میانی واقعی با حجت کار می‌کند. حلقه‌های میانی قلابی با کلید کار می‌کنند؛ کلیدشان را بزنند روشن می‌شوند و کلیدشان را بزنند خاموش می‌شوند...

تروریست خواندن امریکا و اسرائیل و اتباع ایرانی آن‌ها دیر یا زود به خودمان کمانه می‌کند. آن‌ها را چه بخوانیم؟ کفار...

کتائب حزب‌الله دی‌روز عین‌الاسد را زده است. ام‌روز تنف و رکبان را با پهپاد زده‌اند. حاج ابوطالب می‌گوید: اخباری داریم که طربیل نیز در مظان حمله‌ی هوایی است و ایرانی‌ها یک گام به طرف بغ‌داد باید عقب بروند.اصرار بی‌فائده است؛ امر نظامی است. به شرق، به جاده می‌زنیم...

جدای یک ارتباط زنده با شبکه‌ی افق کاری روی مرز طربیل نداشتم. به حاج ابوطالب گفتم: می‌خواهم به طرف عراقی مثلث تنف بروم و کسی باید مه را به خاک‌ریزهای مرزی کتائب حزب‌الله ببرد.‌ نه نمی‌گفت و نه آری، و می‌گفت: توکل علی الله. بیرون که آمدم فهمیدم صبح تنف را با پهپاد زده‌اند...

قدس سرخ‌تر از آن است که به دست صورتی‌ها آزاد شود...

ما در مرزیم؛ حرکت روی جاده‌ی قدس به طرف مرز ریحان‌لی. ۳۰ مهر ۱۴۰۲. ترکیه، استان هاتای‌، صفر مرز ترکیه و‌ سوریه...

ما در مرزیم؛ حرکت روی جاده‌ی قدس به طرف مرز ریحان‌لی. ۳۰ مهر ۱۴۰۲. ترکیه، استان هاتای‌، صفر مرز ترکیه و‌ سوریه...

سازمان اوج رسانه‌ی مسلح است...

تفاوت درشت کتائب حزب‌الله عراق با حرکت حزب‌الله لبنان برایم هم‌این بود که دست دومی‌ها کتاب می‌دیدم...

اگر کسی فکر می‌کند با روایت ملی مقاومت در عراق و در لبنان و در ایران می‌تواند در جنگ روایت امی با امریکا و با اسرائیل و با انگلیس برنده شود به‌تر است بیش‌تر فکر کند...

هفته‌ها است که حمید از قم تا بغ‌داد، در سکوت بر کسرالحدود در مرز طربیل متمرکز است؛ هر چند سال‌ها است که در مؤسسه‌ی مرصاد ممحض بر اردن است. مرز عراق و اردن برای او آن چاشنی حساس است که با ضربه خوردنش خرج سنگین مرز اردن و فلسطین تا کرانه‌ی باختری و تا قدس اشغالی عمل خواهد کرد...

راهیان قدس؛ حرکت مردمی روی جاده‌ی قدس به طرف صفر مرز خسروی، نقطه‌ی چاووش ملی ایران اسلامی؛ جمعه، ۲۸ مهر ۱۴۰۲، کرمانشان...