✍روایتی از حرفِ اولِ سوره مُلک... تَبارَکَ الَّذِی بِیَدِهِ المُلکُ وَ هُوَ عَلی کُلِّ شَی ءٍ قَدِیرٌ.( آیه‌ی ۱) چه زیباست که خداوند در ملک خودش، حرف آخر را همان اول می زند. تَبارَکَ الَّذِی بِیَدِهِ المُلکُ... لغت شناسان‌ در روایت ماجرا به کمک ما می آیند؛ آنجا که تبارک را از مصدر برکت می دانند و به زوال ناپذیری و ماندگاری معنا کرده اند، یعنی به تصریح حضرتِ قَدِیرٌ، فقط مُلک و حکومت خداست که زوال ناپذیر، ماندگار و بی پایان است. البته تاریخ هم این را به رخ ما کشیده است؛ آنجا که نه قوم عاد ماند نه قوم ثمود؛ نه عثمانی ماند نه صفویه، نه شوروی ماند نه بریتانیای کبیر... انگار خدا خواست به ما نهیب بزند که نکند مقهور قدرتی جز قدرت حضرت حق شوید... امروز هم قصه ادامه دارد و نوبت به سردمداران زر و زور و تزویر دوران رسیده است و مومنین اگر خوب گوش دهند، شمارش معکوس را می شنوند. از این روست که علمدار جبهه ی حق، با اطمینان از زوال تمدن غرب دم می زند و قله را نزدیک می بیند؛ صد البته که این ها همه از برکتِ مُلکی است که آن را با شعار لا اله الا الله می شناسند.‌ حکومتی که تا دست در دستِ عَلی کُلِّ شَی ءٍ قَدِیرٌ دارد، توانایی هر کاری را دارد و رنگ‌ نابودی را نمی بیند. تَبارَکَ الَّذِی بِیَدِهِ المُلکُ وَ هُوَ عَلی کُلِّ شَی ءٍ قَدِیرٌ. #روایتِ_قرآن با الهام از تفاسیر المیزان، مجمع البیان، نور کانال فتح روایت @fathe_revayat