امیرمومنان علی: در گفتن عیب کسی شتاب نکن شاید خدا او را بخشیده باشد نهج‌البلاغه خطبه۱۴۰

امام على عليه السلام: ما أسرَعَ السّاعاتِ فِي اليَومِ، و أسرَعَ الأيّامَ فِي الشَّهرِ، و أسرَعَ الشُّهورَ فِي السَّنَةِ، و أسرَعَ السّنينَ (السَّنَةَ) فِي العُمرِ! چه زود می‌گذرد ساعات روز و روزهای ماه و ماه‌های سال و سالهای عمر! خطبه ۱۸۸ نهج البلاغه

(سخن گفتن فیل‌ها با امام علی علیه السلام) ابن شهر آشوب با استناد از عمار بن یاسر روایت کرده است: وقتی رسول خدا صلی الله علیه و اله امام علی علیه السلام را برای جنگ با جلندی کرکر دنبال عمار یاسر فرستادند، بین لشکر اسلام و مشرکین جنگ سختی رخ داد. جلندی غلامش (کندی) را صدا زد و به او گفت: ای کندی! برو به جنگ شخصی که عمامه سیاه و اسب شهباء دارد. وقتی او را دیدی با او جنگ کن. اگر او را اسیر کردی یا به قتل رساندی، دخترم را به عقد تو در می‌آورم. دختری که به پسر پادشاهان جهان نداده ام. کندی که فیل‌های زیادی داشت، بر فیل سفیدی سوار شد و سی فیل نیز با خود همراه کرد، آن گاه با فیل هایش به طرف لشکر اسلام حمله ور شد. وقتی امام علی علیه السلام این صحنه را مشاهده کردند، از اسب شان پایین آمدند و عمّامه خود را درآوردند و بر اسب سوار شدند و نزدیک فیل‌ها رفتند و با فیل‌ها حرف زدند، با سخنی که هیچ کس معنای آن را نمی دانست. یکباره بیست و نه فیل از آن سی فیل به طرف لشکر مشرکین حمله ور شدند و آن‌ها را به درک واصل کردند. سپس برگشتند و با زبان فصیح عربی با امام علی علیه السلام حرف زدند، طوری که هیچ کس معنای آن را نمی دانست. آن‌ها گفتند: ای علی علیه السلام ما حضرت محمد صلی الله علیه و اله را می‌شناسیم و به پروردگارش ایمان آورده ایم، به جز این فیل سفید که محمّد و آل محمّد را نمی شناسد. پس امام علی علیه السلام پیشانی بند شان را که فقط در لحظه‌هایی که خشمگین هستند استفاده می‌کنند، بر پیشانی شان بستند و به آن فیل سفید رو کردند و با ذوالفقار یک ضربه به آن فیل سفید زدند و سر از تنش جدا کردند و فیل مانند کوه روی زمین افتاد و کندی را از روی آن فیل برد و خواست به هلاکت برساند، یکباره به رسول خدا صلی الله علیه و اله وحی شد و جبرئیل به ایشان خبر دادند. ناگهان صدای رسول خدا صلی الله علیه و اله از مدینه تا عمان به گوش امام علی علیه السلام رسید که فرمود: ای علی! او را نکش؛ زیرا او اسیر تو است. کندی به امام علی علیه السلام عرض کرد: ای علی علیه السلام! این کیست که به شما چنین می‌گوید؟ حضرت به او فرمودند: وای بر تو ای کندی! نگاه کن، یکباره خدای تبارک و تعالی و حجاب را برداشت و رسول خدا صلی الله علیه و اله را در مدینه، به کندی و اصحابش که در عمان بودند، نشان داد. سپس کندی عرض کرد: یا ابالحسن علیه السلام این کیست؟ حضرت فرمودند: این سرور ما و همه عالم، رسول خدا صلی الله علیه و اله است. فرمودند: چهل روز راه است. عرض کرد: ای ابالحسن علیه السلام! همانا خدای شما عظیم و والا است و پیامبرتان پیامبر عظیم الشأن و کریمی است. پس دستت را دراز کن تا ایمان بیاورم، پس گفت: ﴿أَشْهَدُ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّه مُحَمَّدٍ رَسُولِ اللَّهِ وَ اَنَّکَ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ حجت الله و وصیّ رَسولَ اللّهِ و ابْنِ عَمِّهِ وَ اخيهِ ﴾ شهادت می‌دهم که خدایی جز الله نیست و محمّد فرستاده او است و همانا تو سرور مؤمنان و حجّت خدا و وصیّ و پسر عمو و برادر رسول خدا صلی الله علیه و اله هستی. آن گاه امام على علیه السلام به طرف قلعه جلندی رهسپار شدند و آن قلعه را فتح کردند و بعضی‌ها را به درک واصل کردند و بقیه آن‌ها ایمان آوردند و جلندی را نیز به هلاکت رساندند و دخترش را به او دادند و قلعه را نیز به کندی دادند و آن قلعه به مسلمانان تعلق گرفت و همیشه به آن جا می‌رفتند. ---------- |مدینة المعاجز، ص۴۱، معجزه ۸۳

(اطاعت کردن اجنه از امام علی علیه السلام) صاحب ثاقب مناقب با استناد از امام صادق علیه السلام از پدران شان روایت کرده است: روزی امیر المؤمنین وارد کوفه شدند و چند روز ماندند، ایشان دور کوفه را می‌گشتند تا این که روزی به مردی یهودی برخورد کردند که دست هایش را بر سرش گذاشته بود و داد می‌زد و می‌گفت: ای مردم! آیا به حکم جاهلیت قضاوت می‌کنید و با آن می‌برید و گره می‌زنید؟ چرا راه‌های کوفه را از دست سارقان محافظت نمی کنید؟ امام علی علیه السلام آن مرد یهودی را صدا زدند و به او فرمودند: ای برادر یهودی! چه اتفاقی افتاده است که بر سر و صورت خود می‌زنی؟ آن مرد گفت: ای امیر المؤمنین! من تاجری از مدائن هستم و برای تجارت آمده بودم، در حالی که شصت الاغ وسایل تجارتم را حمل می‌کردند. وقتی به فلان جا رسیدم، شخصی آمد و تمام دارایی‌ام را برد، بدون این که آن شخص را ببینم، نمی دانم او با آن‌ها چه کار کرده است؟ ..

امیر المؤمنین علیه السلام به او فرمودند: هیچ چیزی از تو به سرقت نرفته است. سپس به قنبر رو کردند و فرمودند: ای قنبر! اسبم را آماده کن. قنبر نیز اسب حضرت را آماده کردند. حضرت سوار اسب شدند و به قنبر و اصبغ فرمودند: شما دو نفر دست این یهودی را بگیرید و جلوی من حرکت کنید و من پشت سر شما می‌آیم. قنبر و اصبغ، دست او را گرفتند و جلوی حضرت حرکت کردند تا به آن محل رسیدند. امام علی علیه السلام از اسب شان پایین آمدند و با شلاق شان یک دایره درست کردند و به آن‌ها گفتند: وارد این دایره شوید تا اجنّه شما را اذیت نکنند، سپس با شلاقشان به پشت اسبش زدند و اسب به طرف صحرا فرار کرد، آن گاه فرمودند: ای اجنّه! ای فرزندان حارث پسر ابلیس لعین! اگر الاغ‌های این مرد را به او پس ندهید عهد و پیمانی که با هم داشتیم باطل می‌شود و با شمشیرم به شما حمله ور شده و شما را به درک واصل می‌کنم. ناگهان صدای پای اسب‌ها و طبل آن‌ها به گوش شان رسید و جماعتی می‌گفتند: اطاعت مخصوص خدا و رسولش و وصیّ رسولش است، یکباره زمین شکافت و ریسمان شصت الاغ با بار‌هایی که داشتند بدون کم و کسری در صحرا رها شد و آن‌ها را به یهودی دادند. وقتی به کوفه رسیدند، مرد یهودی از امام علی علیه السلام پرسیدند: اسم پسر عمویت محمّد مصطفى صلی الله علیه و اله و اسم تو و دو فرزندت در تورات چیست؟ ایشان به او فرمودند: اسم پسر عمویم در تورات (طاب) و اسم من (الیا) و اسم دو فرزندم (شبر) و (شبیر) است. آن گاه مرد یهودی با گریه عرض کرد: یا امیر المؤمنین! دست مبارکتان را دراز کنید تا اسلام بیاورم: ﴿أَشْهَدُ أَنْ لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللَّهُ وَحْدَهُ لاَ شَرِیکَ لَهُ وَ أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ وَ إِنَّكَ وصيّه من بعده وَ انَّ ما جاءَ وَ جنّتَ به حقُّ﴾ همانا خدایی جز الله نیست و شهادت می‌دهم محمّد علیه السلام بنده و فرستاده او است و تو وصیّ و جانشین بعد از او هستی و آن چه را که او آورد و تو می‌آوری، حق است. ------------ | مدینة المعاجز ج۱

پیامبــــر خدا صلی الله علیه و آله به ابوذر غفاری فرمود: ای ابوذر، اگر علی نبود، حق از باطل، و مؤمن از کافر شناخته نمی‌شد و کسی خداوند را عبادت نمی‌کرد، زیرا علی سر مشرکان را با شمشیر زد تا مردم اسلام آوردند و خدا را عبادت کـردند. اگر این کار علی نبود، نه پاداش و ثوابی در کار بود و نه کیفــــر و جزایی بحارالانوار، ج 40، ص 55، حدیث 90

قضاوت امام علی علیه السلام بر اساس سنت پیامبر امام صادق علیه السلام فرمود: همه قضاوت‌های علی علیه السلام ریشه در سنت پیامبر داشت و او پیوسته می‌فرمود: اگر دو نفر برای قضاوت نزد من آیند و میان آنها حکمی کنم و آن‌گاه پس از مدتی طولانی دوباره برای همان موضوع نزد من بیایند، دوباره همان حکم را خواهم کرد. زیرا قضاوت، تحول‌پذیر و زایل شدنی نیست بحارالانوار، ج40، ص 242، حدیث 19

‌امیرالمومنین: دنيا بدن‌ها را فرسوده، و آرزوها را تازه مى‌كند، مرگ را نزديک و خواسته‌ها را دور و دراز مى‌سازد، كسى كه به آن دست يافت خسته مى‌شود، و آن كه به دنيا نرسيد رنج مى‌برد! نهج‌البلاغه حکمت۷۲ ‌@amir_nahl 🌿

🌱 روایت علوی حضرت مَولَی المُوَحِّدین مولانا امیرالمؤمنین(صلوات الله علیه) فرمودند: جز ما با کسی #رفاقت مکن و به کسی دل نبند؛ دوست و رفیق شفیق می‌خواهی فقط ما ؛ همه تو را رها می‌کنند ولی ما اهل بیت (صلوات‌الله علیهم أجمعین) از شما غافل نیستیم. 📓سفینةالبحار، ج3، ص260 #نعم‌الرفیق 📍پایگاه فضائل امیرالمومنین (ع) 👇 https://eitaa.com/fazaeel110

اَلسَّلامُ عَلَیکَ یا عَدیلَ الخَیر اللهمَّ کُن لولیَّک الحُجةِ بنِ الحَسَنِ صَلَواتُکَ عَلَیهِ و عَلی ابائهِ فی هذهِ السّاعةِ، و فی کُلّ ساعَة وَلیّا و حافظاً و قائِداً وَ ناصِراً وَ دَلیلاً وَ عَیناً حَتّی تُسکِنَهُ اَرضَکَ طَوعاً و تُمَتّعَهُ فیها طَویلاً بِرَحمَتِکَ یا اَرحَمَ الرٰحِمین