#شام_غریبان_زمینه #زمینه۲۱ بند اول «گوشه کنار قتلگاه صدای مادرم میاد» «از زیر تیر و نیزه ها بوی برادرم میاد» پیدات نمیکنم چرا؟...کجایی یاحسین‌ کجا... پاشو داداش ببین که داره چی سر حرم میاد چقدر سنگ و تیر و نیزه و سنان افتاده بین مقتلت حسین من می‌شنوی صدای خسته‌ی منو؟! نشسته ام مقابلت حسین من ای تن غرق خون در برم حسینم صدایم کن که من خواهرم حسینم بند دوم «ای زینت دوش نبی روی زمین جای تو نیست» «این خار و خاشاک زمین منزل و مأوای تو نیست» از حال من برادرم ، خبر بده بر پدرم با خبر از حال حرم اگر که بابای تو نیست... بلند شو ز جا و حالِ حرمُ ببین و گریه کن برای خواهرت من یه زن وحیدم و این همه مرد... بگو بیاد به یاری من پدرت... بگو قاتلِ تو... شکسته سرم رو گرفته حرامی دور این حرم رو بند سوم نشسته‌ام برابرت ، بلند گریه می‌کنم به پاره‌های پیکرت ، بلند گریه می‌کنم وای از سرت وای از تنت ، از قطعه قطعه بدنت کجاست اون پیرهنت ، بلند گریه می‌کنم کی برده از تنت لباس کهنه رو؟ عمامه ‌ات کجاست ای تاج سرم بمیره خواهرت چرا بدست تو نیست عقیق یمنی برادرم...؟ کی انگشت تو رو بریده بی امان الهی بشکنه دستای ساربان #محمدعلی_انصاری

یاابالفضل:سینه زنی محمد اسماعیل فضل الهی

ای اهل حرم میروعلمدارونیامد محمد اسماعیل فضل الهی

#امام_حسین_ع_عصر_عاشورا #ذوالجناح آمد ولی با خود سوارش را نداشت بی قرار بی قرار آمد، قرارش را نداشت سال‌ها پا در رکاب حضرت خورشید بود بر رکاب اما سوار کهنه‌کارش را نداشت بر رکاب خود نگینِ سرخِ خاتم را ندید بر رکاب خود نگین شاهوارش را نداشت خوب یادش بود وقتی رهسپار جنگ شد دشت تاب گام‌های استوارش را نداشت لحظه‌هایی را که بی او از سفر برگشته بود لحظه‌هایی را که اصلاً انتظارش را نداشت یال‌هایش گیسوانی غوطه‌ور در خاک و خون چشم‌هایش چشمه‌ای که اختیارش را نداشت اسب بی صاحب، شبیه کشتی بی ناخداست صاحبش را، هستی‌اش را، اعتبارش را نداشت پیکر خود را به خونِ آسمان آغشته کرد طاقت دل کندن از دار و ندارش را نداشت اسب‌ها در قتله‌گاه، آسیمه سر می‌تاختند کاش شرم دیدن ایل و تبارش را نداشت پیکری صدپاره از آوردگاه آورده بود که حساب زخم‌های بی شمارش را نداشت کاش دُلدُل بود و دِل دِل کردنش را می‌شنید لحظه‌ای که حیدر بی ذوالفقارش را نداشت بال‌هایش را همان جا باز کرد و جان سپرد آرزویی غیر مردن در کنارش را نداشت ✍ #احمد_علوی https://eitaa.com/fazlll دیوان اشعار محمد اسماعیل فضل الهی

آجرک الله یا صاحب الزمان #شام_غریبان #اسارت غروب بود و تنی چاک چاک در صحرا غروب یود و تنی روی خاک در صحرا غروب بود و روان خون پاک در صحرا غروب بود و شبی ترسناک در صحرا غروب بود و زمان هجوم و غارت بود غروب بود و شب اول اسارت بود بیا به روضه ی قبل از غروب برگردیم که زیر سُم نشده لاله کوب ، برگردیم نبود روی تنش سنگ و چوب ، برگردیم نداشت زخم و تنش بود خوب برگردیم نوشته اند مقاتل ، دروغ باشد کاش برید خنجر قاتل ، دروغ باشد کاش گمان کنیم که او هم زره به تن دارد گمان کنیم که یک کهنه پیرهن دارد که جای سالم و بی زخم در بدن دارد گمان کنیم که این کشته هم کفن دارد گمان کنیم که هرقدر غصه و غم هست کنار زینب کبری هنوز محرم هست چقدر روضه ی جانکاه کربلا دارد چقدر داغ جگرسوز نینوا دارد رسیده دشمن و چشمش مگر حیا دارد برای روضه ی زینب بمیر ، جا دارد غروب بود و مقاتل که روضه خوان بودند و محرمان علی بین ناکسان بودند امام ظهر به نی بود و آیه بر لب داشت امام عصر دهم بین خیمه ها تب داشت اگرچه دختر حیدر غمی معذّب داشت هوای معجر خود را همیشه زینب داشت تمام دخترکان را سوار محمل کرد برای رفتن خود گریه کرد و دل دل کرد نداشت محرمی و مثل شمع سوسو زد به نیزه ی سر عباس خواهری رو زد گمان کنیم که چون دست را به پهلو زد برای خواهر ارباب ناقه زانو زد گذشت کرببلا ، روضه ها نگشته تمام هنوز مانده مصیبت ، امان ، امان از شام #محسن_ناصحی https://eitaa.com/fazlll دیوان اشعار محمد اسماعیل فضل الهی

─‌┅═‎‌‌‌‌‌‌═‎‌‌‌‌‌‌༅࿇༅ ❃﷽ ❃ ༅࿇༅═‎‌‌‌‌‌‌═‎‌‌‌‌‌‌┅─‌ به نام خدا مسمط_تضمینی اسارت_حضرت_زینب_سلام_الله_علیها تضمین ازشعر شیخ اجلّ ، سعدی شیرازی 𖠇࿐ྀུ༅࿇༅═‎‌‌‌‌‌‌═‎‌‌‌‌‌‌═‎‌‌‌‌‌‌┅─‌ می بینمـش بالای نِی ، جــانِ جــــهانم می رود سیلاب غـــم در غــــربتش از  دیدگانم می رود با دیدن ســـرهـا به نِــی ،تاب و تـوانم  می رود ((ای سـاربان آهــسته ران ،کارام جانم می رود وان دل که با خودداشتم بادل ستانم می رود)) 𖠇࿐ྀུ༅࿇༅═‎‌‌‌‌‌‌═‎‌‌‌‌‌‌═‎‌‌‌‌‌‌┅─‌ مانده به صـحراپیـکرش،اماسرش شـد دور از او می تابد از  بالای نــی ، بـر آســــمـانها  نور از  او افتاده در جان جـــهان در اشـتیاقـش شور از او ((من مانده ام مهجوراز او،درمانده ورنجور ازاو گویی که نیشی دور ازاو دراستخوانم می رود)) 𖠇࿐ྀུ༅࿇༅═‎‌‌‌‌‌‌═‎‌‌‌‌‌‌═‎‌‌‌‌‌‌┅─‌ از بـس جســارت دیده ام از دشمن خوار و زبون از کـوفه تا شــــام بلا دردم  شــــده از حد فزون بر چشمه اشـکم شده ، جاری زِ  دل ، دریای خون ((گفتم به نیرنگ و فـسون،پنهان کنم ریش درون پنهان نمی ماند که خــــون بر آســتانم می رود)) 𖠇࿐ྀུ༅࿇༅═‎‌‌‌‌‌‌═‎‌‌‌‌‌‌═‎‌‌‌‌‌‌┅─‌ منزل به منـــزل می روم ، تا مقصدی بی آشیان دیگــر نمانده  طاقتـــی بر جسم و جان کودکان بر حال  زار مــا  چرا ، رحــــمی ندارد  ساربان؟ ((محمل بدار ای ساربان ! تندی مکن با کاروان کز عشق آن سرو روان ، گویی روانم می رود)) 𖠇࿐ྀུ༅࿇༅═‎‌‌‌‌‌‌═‎‌‌‌‌‌‌═‎‌‌‌‌‌‌┅─‌ در گلشن زینب دگــــر از گل نمــــانده یک نشان با رفتن گلها  شــــده ، باغ و  بهـــار او ،  خــزان هستم به دنبال ســری ، افتان وخیزان،نیمه جان ((او می رود دامن کشان ،من زهر تنهایی چشان دیگر مپرس از من نشان ،کز دل نشانم می رود)) 𖠇࿐ྀུ༅࿇༅═‎‌‌‌‌‌‌═‎‌‌‌‌‌‌═‎‌‌‌‌‌‌┅─‌ دیدم به صحرای جنون،هر دَم،مصیبات و مِـحَن گشتم اسیـر موجِ غم ، در غـــربتی دور از وطن وقت وداعِ پیـکــرت ، دیگــــر درآمــد جان زِ تن ((در رفـتن جـان از بدن گویند  هر نوعی سـخن من خودبه چشم خویشتن دیدم که جانم می رود)) 𖠇࿐ྀུ༅࿇༅═‎‌‌‌‌‌‌═‎‌‌‌‌‌‌═‎‌‌‌‌‌‌┅─‌ این  روزهــا بر هـــر زبان  افــــتاده  نام  کـــربلا آنجــا که دارد تربــتــش ، بر دردهـا حکــــم شِفا دستــم به دامــــــان تو و دریای لــطفت ، زینبا! برگ بـــرات کـــــربلا ، روزی نمــــا بر "کیمـــــیا" هــــر دَم به یاد کـــــربلا ، آه از نـهانـــم می رود ✍شعر:رقیه سعیدی(کیمیا) https://eitaa.com/fazlll دیوان اشعار محمد اسماعیل فضل الهی

راوی نوشته است غروبی غریب بود سرها به نیزه رفت، طلوعی عجیب بود راوی نوشته است که آتش زبانه زد در خیمه گاه گشت و، فقط تازیانه زد زن ها و بچه ها که گناهی نداشتند جز بوته های خار، پناهی نداشتند هر کس دوید از طرفی بین خار و خس خاکستری ز خیمه به جا مانده بود و بس پیچیده بود در دلِ آن دشت، آهشان آتش شبیه شمر شد و بست، راهشان آتش شبیه دست، سوی گوشواره رفت آنگاه سمت غارتِ یک گاهواره رفت اگر گهواره را پس داده بودند دلش خوش بود با طفلِ خیالی... راوی نوشته است که آن جسمِ چاک چاک در آفتاب ماند دو روزی به رویِ خاک #دکتر محمدمهدی سیار https://eitaa.com/fazlll دیوان اشعار محمد اسماعیل فضل الهی

"تیرباران پیکرت دور گودال ازدحامی شد معرکه غرق در حرامی شد تکیه داده به نیزه ای آقا خاطرش محو خیمه ها می شد لشگر کوفه دوره اش کردند سنگ و تیرش زدند، تا می شد آنقدر نیزه خورد بر جسمش نیزه بر روی نیزه جا می شد زخمی و ناتوان به خاک افتاد داشت روح از تنش جدا می شد تا می آمد دوباره برخیزد استخوان شکسته تا می شد لشگر آن دم که بر سرش می ریخت همه آفاق نینوا می شد پیکرش را که پشت و رو کردند زخمها تازه خوب وا می شد لگد شمر، با غرور و غضب بر سر و صورتش رها می شد شمر وقتی که روی سینه نشست کربلا تازه کربلا می شد سینه سنگین و حنجره پر خون نفسش سخت و با صدا می شد از گلو خنجرش نشد ببرد ولی افسوس، از قفا می شد کاش می شد که زینبش نرسد یا که از روی سینه پا می شد کاش زینب به خیمه بر می گشت عرش مبهوت این عزا می شد آه، ناموس حق در آن غوغا صید صد چشم بی حیا می شد ناله مادرش شنیده که شد راز گودال برملا می شد صبح فردا و نعل تازه و اسب بدنش مثل بوریا می شد رضا فراهانی" https://eitaa.com/fazlll

روضهٔ بسیار جانسوزوکوتاه قتلگاه: محمد اسماعیل فضل الهی

خواهران وبرادران بزرگوار خواهشن ولطفا این پیام رو تو هر گروه وکانال که هستین بفرستین . خیلی خیلی حضور مهم. اولین دسته عزاداران زنان زینبی درکشور وعلمدار اون مشهد میخواد اتفاق بیافته! https://eitaa.com/fazlll محمد اسماعیل فضل الهی

#شام_غریبان او می‌دوید و من می‌دویدم او سوی خیمه من سوی دختر او می‌رسید و من می‌رسیدم او دارد آتش  من دست بر سر او می‌کشید و من می‌کشیدم او موی طفلان  من آه یکسر او شعله‌ مارا  من دستِ دختر او گوشواره  من وای مادر او می‌کشانَد  طفلِ تو بر خار من می‌کشاندم  خود را مکرر او می‌نشانَد سر را به نیزه من می‌نشاندم  بوسه به حنجر او می‌زند باز  من می‌زدم باز او خیزران را  من دادِ دیگر او حرفِ غارت  من آه عباس او خنده بر ما  من وای معجر او مانده آنجا  من ماندم اینجا او با لباست  من بی برادر او رفت آخر  من رفتم آخر او پشت خیمه  من سمت پیکر در هول آتش سمت رُباب است بر روی نیزه  چشمان اصغر #حسن_لطفی https://eitaa.com/fazlll دیوان اشعار مذهبی محمد اسماعیل فضل الهی