#رمان_مدافع_عشق_قسمت1 #هوالعشـــق: یڪے از چشمانم را میبندم و با چشم دیگر در چهارچوبڪوچڪ پشتدوربین عڪاسےامدقیق میشوم... هالهلبخندلبهایم را می پوشاند؛ سوژه امرا پیدا ڪردم. پسری با پیرهن شونیز سرمه ای ڪه یڪ چفیه مشڪے نیمے از بخش یقه و شانه اش راپوشانده. شلوار پارچهای مشڪےو یڪ ڪتاب قطور و بهظاهر سنگینڪهدردستداشت. حتم داشتم مورد مناسبـے برای صفحه اول نشریه مان با موضوع " تاثیر طالب و دانشجویان در جامعه " خواهد بود. صدا میزنم: _ قا یڪ لحظه... ببخشیدا عڪس العملـےنشان نمیدهےوهمان طور سربهزیربه جلوپیش میروی. یم ودوباره صدا میزنم با چندقدمبلندو سریعدنبالت مےا : _ ببخشیییید... ببخشید با شمام با تردید مڪث میڪنے،مےایستےو سمت من سرمیگردانی اماهنوز نگاهت به زیراست. هستهمیگویـی ا : _ بله؟؟..بفرمایید دوربین رادر دستم تنظیم میڪنم... _ یڪ لحظه به اینجا نگاه ڪنید ) و به لنز اشاره میڪنم ) نگاهتهنوز زمین را میڪاود _ ولـے....برای چهڪاری؟ _ برای ڪار فرهنگے، عڪس شما روی نشریهما میاد. _ خـچ چرا از جمع بچـه هـا نمینـدازیـد...؟ چرا انفرادی؟ با رندی جواب میدهم: _ بین جمع، شما، طلبه جذاب تری بودید... چشـــــمـهــای بــه زیـرت ـرد و چـهره ات درهم میشود. زیر هسـ ـ ـته چیزی میگویـیڪهدر لچا بین ن ا جمالت"الالله اال الله"را بخوبـی میشنوم سـر میگردانــــــے و به سـرعتدور میشـوی،من مات تا به خود بجنبم تو وارد سـ ـ ـ ـاختمان حوزه میشوی... #سوژه_عکاسی_ام_فرار_کرد باحرص شالم را مرتچ و زیرلچ زمزمه میڪنم: چقدر بـےادب بود... *** یڪبرخوردڪوتاه و تنها چیزیڪهدرذهنم از تـو #طـلـبــه_بـی_ادب مــانــد، یــڪ چهره جدی،مو و محاسن تیره بود ... #محیــــــا_ســــــــادات_هـــــــاشمے @fedayeenLeader