یکی از همراهان مرحوم آیت الله العظمی صافی گلپایگانی (رضوان الله علیه) در مورد علاقه‌ی ایشان به کتاب و مطالعه می‌گوید: "در سفری که برای افتتاحِ مؤسَّسات و مدارسِ دینی به هند رفته بودند به کتابخانه‌های مهمّ آنجا می‌رفتند و مشغول مطالعه می‌شدند؛ خودشان نیز می‌فرمودند: صبح به کتابخانه می‌رفتم و با این که برنامه‌هایی برای من ترتیب داده‌ بودند دوست نداشتم آنجا را ترک کنم و در کتابخانه می‌ماندم." ✴️@fegh_osoul_rafiee

✅ با تعطیلیِ سه‌ماه در تابستان و پنجشنبه‌‌ها و جمعه‌ها و ایام عید نوروز و... حساب کنید در طول ۳۶۵ روز چند روز درس می‌خوانیم؟! واقعا باید گریست...

✅ ادامه‌ی شرح و تبیینِ #فوائد_الأصول مرحوم #محقق_میرزای_نائینی 👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇

#رسائل_شیخ_انصاری #فوائد_الأصول #محقق_میرزای_نائینی #تنبيهات_برائت #رجحان_الاحتياط #استحباب_الاحتیاط #ملازمه‌ی_عقلیه ✅ مرحوم #محقق_میرزای_نائینی در #فوائد_الأصول (ج٣/ص۳۹۸) در ردِّ توهمّی که #استحباب_احتیاط را با قاعده‌ی #ملازمه‌ی_عقلیه (کلُّ ما حکَم به العقلُ حکَمَ به الشرعُ) اثبات می‌کند می‌فرماید: 🔶️ این، توهّمِ فاسدی است، زیرا موردِ #ملازمه‌ی_عقلیه جایی است که عقل، مصلحت و مفسده‌ی واقعیِ احکام -که علّتِ احکام شرعی است- را اِدراک کرده باشد؛ یعنی به عبارت دیگر، عقل تنها در جایی بین حکم عقلی و شرعی #ملازمه اِدراک می‌کند که حکمِ عقلی، اِدراکِ مصلحت یا مفسده‌‌ی واقعی -که علّتِ حکم شرعی است- باشد. 📌 مرحوم #محقق_میرزای_نائینی از این نکته، تعبیر به "سلسله‌ی علل احکام" می‌کند، زیرا علمای امامیه معتقدند احکام شرعی، تابع و مسبَّب از مصلحت و مفسده‌ی واقعی‌اند. 🔷️ اما اگر حکمِ عقل در موردِ تحقّقِ اطاعت یا عصیان، و ثواب و عقاب باشد قانونِ #ملازمه‌ی_عقلیه‌ جاری نیست، یعنی هیچ ملازمه‌ای بین حکم عقل و شرع در بابِ اطاعت و عصیان نیست؛ عقل، موردی را اطاعت یا عصیان می‌داند بدون آن که شرع به تبعِ عقل چنین حکمی تشریع کند. 🔶️ #احتیاط از قسم دوم است؛ حکم عقلی در #احتیاط راهی است برای تحفّظ بر حکم واقعی؛ از این رو، لزوم یا رجحانِ #احتیاط مربوط به باب اطاعت و عصیان است که هیچ ملازمه‌ای بین عقل و شرع نیست. پس، اثباتِ #استحباب_شرعی_احتیاط به واسطه‌ی رجحان_عقلی_احتیاط امکان‌پذیر نیست. ادامه دارد... ✴️@fegh_osoul_rafiee

✅ پاسخ به پرسش یکی از طلّاب عزیز و گرامی در مورد #اصول 👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇

و اما پاسخ... سلام علیکم! پیشنهاد من هم #حلقات و هم #کفایه است؛ هر دو کتاب باید خوانده شود؛ باید وقت گذاشت. اگر قرار بر انتخاب یکی باشد به نظر بنده حتماً راهِ فراری از #کفایه نیست. البته -در هر حال- ضرورتِ غیرِ قابلِ اجتناب این است که این دو کتاب باید به درستی خوانده شود، همراه با: 🔶️ تقریرِ استدلالات و نکات پیچیده. 🔶️ خلاصه‌برداری کامل 📌 غیر از این دو کتاب نه نیازی به کتاب دیگری هست، و نه نیازی به درس خارج اصول. 🔷️ البته مساله‌ی #فقه جداست؛ فقه و تطبیق قواعد اصولی در فقه ضروری است؛ از این رو، غیر از مطالعه‌ی دقیقِ حدّاقلِ بخشی از #مکاسب شیخ انصاری حتماً نیاز به حداقل ۲ سال درسِ خارجِ فقهِ خوب هم هست برای یادگیری مهارت‌های کار با ادلّه و تطبیق قواعد اصولی. 🔵 همه‌ی این‌ها برای کسی است که به دنبال #اجتهاد نیست. ✴️@fegh_osoul_rafiee

حجت الإسلام زاهد از علماى رشت در مورد اهتمام مرحوم آیت الله العظمی بهجت (رضوان الله علیه) به تحصیل و درس و بحث نقل می‌کند: "روزی در صحنِ مُطهَّرِ امیر المومنین (علیه السلام) با حضرت آیت الله بهجت ملاقات کردم و ایشان به من فرمودند: میل داری به کوفه برویم؟... در اَثنای راه به من فرمودند: این دوّمین بار است که برای زیارت حضرت مُسلم (رضوان الله علیه) به کوفه می‌روم؛ بار اوّل در آغاز تشرّفم به نجف بود، و این بار به عنوان تودیع، جهت مهاجرت به ایران. در شگفت فرو رفتم و به ایشان عرض کردم: چرا این طور؟ چرا فقط دو بار؟ فرمودند: من برای تحصیل به نجف آمدم." (نکته‌های ناب/ص۱۰۶/به نقل از حجت الإسلام رودباری) ✴️@fegh_osoul_rafiee

#کتاب_البیع_شیخ_انصاری #حاشیة_المكاسب #آخوند_خراسانى #شروط_المتعاقدين #شرط_الاختیار #اِکراه 📚 ۱١۴- قوله (ج۳، ص۳٢۰): و تظهر الثمرة فيما لو ترتّب أثرٌ على خصوصية المعاملة الموجودة... . (#شیخ_انصاری در ص۳۲۰ در صورت #اِکراه بر "یکی از دو عقد" یا "یکی از دو ایقاع" می‌فرماید: مکرَه در این صورت با نگاه به قدر مشترک واقعاً مکرَه است، زیرا در هر حال باید یکی از دو عقد را انجام دهد وگرنه از ناحیه‌ی مکرِه ضرر می‌بیند. و اما با نگاه به خصوصیاتِ خاصِّ هر کدام از آن دو عقد مکرَه نیست، زیرا انتخابِ یکی از دو عقد به عهده‌ی خودِ مکرَه است و او با طیب نفس و رضایت و اختیارِ خود آن عقد را انجام می‌دهد و دیگری را نه؛ سپس ایشان ثمره‌ی این نکته را بیان می‌کنند.) ✅ مرحوم #آخوند_خراسانى ابتدا در توضیح فرمایش #شیخ_انصاری می‌نویسد: ظاهرِ کلامِ ایشان این است که اثرِ خاصّ آن عقدی که مکرَه آن را -و نه دیگری را- انتخاب می‌کند ربطی به حالتِ #اِکراه ندارد و آن اثر حتی اگر به ضررِ مکرَه باشد مترتّب می‌شود، زیرا آن اثر بر عقد دیگر و بر قدرِ مشترک مترتّب نیست. 🔷️ در ادامه در اعتراض به ایشان می‌آورد: کلامِ ایشان قابل قبول نیست، این که آن اثر بر یکی مترتّب است و بر دیگری مترتّب نیست نیز آن عقد را از اکراهی‌بودن خارج نمی‌کند، زیرا فرضِ ما این است که اگر مکرِه و اِکراهی نمی‌بود شخص (مکرَه) یا هیچ کدام را انتخاب نمی‌کرد و یا به خاطر انگیزه‌های ارادی و شخصیِ خود یکی را انتخاب می‌کرد. 🔶️ و به طور کلی، همین که #اِکراه با شرایطش در این جا نسبت به قدر مشترک تحقّق دارد مطلقاً حکمِ #اِکراه نیز مترتّب می‌شود و عقد و ایقاعش مطلقاً باطل است، و مکرَه هر کدام از دو عقد را انجام دهد مکرَهٌ عليه محسوب می‌شود و حکمِ خاصّ یا حکمِ قدرِ مشترک هم فرقی ندارد. 🔵 مرحوم #آخوند_خراسانى در پایان برای این که سخنش با مثالِ #اِکراه بر "یکی از مباح و حرام" و بر "عقد فاسد و عقد صحیح" نیز تضادّی نداشته باشد، می‌فرماید: ترتّبِ آثارِ خاصِّ انجامِ حرام در مثال اول و ترتّبِ آثارِ خاصِّ انجامِ عقدِ صحیح در مثال دوم (با این که می‌توانسته است آن مباح یا آن عقد فاسد را انجام دهد) به این خاطر است که دلیلِ ثابت‌بودن آن اثر در آن فردِ دارای اثر اَظهر از دلیلِ رفعِ #اِکراه (#حدیث_رفع) است؛ البته این اَظهربودن نسبت به صورت‌های دیگر نیست. ✴️@fegh_osoul_rafiee

یکی از شاگردان مرحوم آیت الله العظمی بهجت (رضوان الله علیه) در موردِ تاکیدِ ایشان بر اهمّیّت تحصیل و درس و بحث و نظارتِ ایشان بر شاگردانشان می‌گوید: "گاهی در مجلسِ روضه‌ی ایشان ذکرِ مصیبتی می‌کردم، چون هم صدایم خوب بود، و هم به روضه‌خواندن وارد بودم. یک روز ایشان بعد از مجلسِ روضه فرمودند: شما شب بیایید کارتان دارم. فرمودند: آیا برای حرف‌های من به اندازه‌ی پول سیاهی اَرزش قائل هستی؟! تعجّب کردم و عرض کردم: شما همه‌ی وجود من هستید؛ این چه فرمایشی است؟! تکرار کردند [و فرمودند:] بالاخره نگفتی اَرزشی برای حرف ما قائلی یا نه؟! گفتم: بله، برای فرمایشاتِ شما خیلی ارزش قائلم. فرمود: پس دیگر در مجالس روضه نخوان، و به درس و بحث بپرداز." (نکته‌های ناب/ص۱۲۹) ✴️@fegh_osoul_rafiee