#حقوق_محيط_زيست
#فقه_محيط_زيست
#حرمت_آلایندگی
#قانون_اساسی
«مبانى فقهی "ممنوعیت" در اصل پنجاهم قانون اساسی»
اصل ۵۰: «در جمهوری اسلامی، حفاظت محیط زیست که نسل امروز و نسلهای بعد باید در آن حیات اجتماعی رو به رشدی داشته باشند، وظیفه عمومی تلقی می‌گردد؛ از این رو، فعالیت‌های اقتصادی و غیر آن که با
آلودگی محیط زیست یا
تخریب غیر قابل جبران آن ملازمه پیدا کند،
ممنوع است.»
🔸
ممنوعیت در اين اصل، انعکاس
حرمت در فقه است.
🔸مبانی
قرآنى و
روایی حرمت آلایندگی و تخریب محیط زیست از این قرار است:
1️⃣ حرمت إضرار
2️⃣ حرمت إهلاک حَرْث (اقدام به نابودسازى گیاهان)
3️⃣ حرمت إهلاك نَسْل (اقدام به نابودسازى حیوانات و انسان‌ها)
4️⃣ حرمت إلقاء سَم در بلاد (بلاد: محلهای سکونت و حیات اجتماعی)
5️⃣ حرمت إتلاف (از بين بردن اموال ديگران)
6️⃣ حرمت تغيير خلقت (در آلايندگی‌ها و تخریب‌های منجر به تغییر در ژن)
7️⃣ حرمت إفساد در زمین
8️⃣ حرمت إيذاء حیوانات و انسان‌ها
9️⃣ حرمت إسراف (استفاده نامتعادل از مواهب طبیعی)
ر.ک: «حکم تکلیفی آلایندگی هوا»، رساله سطح ۴ (دکتری)، حوزه علمیه قم.
@feghhemohitezist
