💠 #رويت_حق： 🔹عن ابي عبداللّه عليه السلام، قال： قلت له：أخبرني عن اللّه عزّوجلّ هل يراه المومنون يوم القيامة؟ قال (ع)：نعم، و قد رأوه قبل يوم القيامة. فقلت:متي؟ قال(ع): حين قال لهم：((الستُ بربّکم قالوا بلي)). ثم سكت ساعة، ثم قال(ع):و إن المؤمنين ليرونه في الدنيا قبل يوم القيامة، الست تراه في وقتك هذا؟!..._الخ؛ (التوحيد：ص144). 🔸ترجمه：به امام صادق (ع) گفتم：درباره خداوند بمن خبر ده که آيا مؤمنان در روز قيامت او را ميبينند؟ فرمود：آري. و حتي پيش از روز قيامت او را ديده اند. گفتم：کي؟ فرمود：هنگامي که به آنان گفت：((آيا پروردگارتان نيستم؟)) گفتند：آري. آنگاه اندکي سکوت کرد و فرمود：مومنان پيش از قيامت، در دنيا هم او را ميبينند آيا هم اکنون خدايت را نميبيني؟!..._الخ.(مترجم：محمد علي سلطاني). _______________________________________ 🔰أقول： 🔹عالم آخرت باطن دنياست؛ به اين ترتيب چون باطن اصل و محيط، و ظاهر فرع و محاط است؛ لذا بايد گفت：بدن در نفس و دنيا در آخرت است؛ پس هر کسي هم اکنون در قبر خويش است؛ و اگر جز اين بود، از براي فراغت مخلَصين از حضور و محاسبه ي محشر آفاقي_که منصوص به نصّ کتاب اللّه است_ محمل صحيح بر نهج قويم و توجيه وجيهي وجود نميداشت. فتحصّل ممّا سبق اينکه：((الدنيا في الآخرة و الآخرة لمحيطة بالدنيا))؛(ينبوع الحياة:ص273)؛ و اين احاطه ي مافوق بر مادون و فناي مادون در مافوق، موجب چنان ظهوري در مظهر است که سيد و سالار شهيدان، حضرت اباعبداللّه الحسين عليه آلاف التحية و الثناء، در نامه به بعضي چنين ميفرمايند：((بسم اللّه الرّحمن الرّحيم...أما بعد، فکأنّ الدنيا لم تکن، و کأن الآخرة لم تزل، و السّلام.))؛ (کامل الزيارات：ص236). ميابيم که：اولا آخرت از مقوله أين نيست تا جايي در بالا يا پايين عالم بتوان سراغش را گرفت؛ و در ثاني معدوم نيست تا در امتداد زماني حادث شود؛ بلکه منطوي و مختفي و محيط به دنياست. با اندک توجهي به آنچه تا کنون گذشت، روشن ميشود که：قيامت کبراي آفاقي، ظرف ظهور حقايق است، نه حدوث آنها_چرا که حقايق معدوم نيستند تا نياز به حدوثشان باشد_. 🔹از جمله اموري که قيامت ظرف ظهور آن است، مالکيّت و قهّاريّت حق متعال، و فناي تعيّنات و خلاصه هلاکِ مقيّدات است. بدينسان حقيقتِ مغفوله اي که قبل از ظهور قيامت و هم اکنون ثبوت دارد((کان اللّه و لم يکن معه شيء))است؛ چرا که نه تنها ((لم يولد)) است_جلّ شأنه_ بلکه ((لم يلد)) هم هست، و "لم يخرج عنه الشيء"؛(1). 🔹لهذا "يجب أن يکون وجوده اظهر الأشياء عندنا"؛(2)، بر همين اساس："هر موجود امکاني، اول حق را ادراک مينمايد و از ادراک حق به ذات خود علم پيدا مينمايد"(3)؛ اما بايد دانست که "إنّ العلم کالجهل قد يکون بسيطا و هو عبارة عن ادراك شيء مع الذهول(4) عن ذلك الإدراك و عن التصديق بأن المدرك ماذا؟ و قد يكون مركبا و هو عبارة عن ادراك شيء مع الشعور بهذا الإدراك و بأن المدرك هو ذلك الشيء."(5) و اين غفلت از علم بسيط به حق متعال بجهت"ضعف عقولنا و انغماسها في المادة و ملابستها الاعدام و الظلمات"(6) است. و علم مرکب به اين امر تنها نصيب عارف شاهد(7) و يا فيلسوف مجهّز به جهاز برهان است؛ که عارف مترقي به ايمان شهودي است و فيلسوف، واصل به علم اليقين؛ چنانچه در روايت منقوله از محتّد العلوم و المعارف، حضرت امام جعفر صادق_عيله آلاف التحيّة و السّلام_رؤيت اينچنيني را _يعني رؤيت بدون غفلتِ از ادراک را_ مخصوص مؤمنين دانسته اند. __________________________ 1_حکيم صهبا：ص38. 2_اسفار：ج1، ص91. 3_مشاعر：تصحيح سيد جلال الدين آشتياني، ص117. 4_ذهول：نفس در ذهول ملکه اقتدار بر تصوير صور خياليه را دارد، بدون اينکه افتقار به احساس جديد يا غير آن داشته باشد. 5_اسفار:ج1، ص132_133. 6_اسفار：ج1، ص91. 7_هيچ يک از خواب و غشوه و خوف و تنويم مغناطيسي و توجه سلوک عرفاني و نظائر آنها براي تمثلات و مکاشفات و ادراکات فوق طور عقل موضوعيّت ندارد؛ و آني که موضوعيّت دارد، انصراف از اين نشأه طبيعت است. فافهم.(هزار و يک کلمه：کلمه572.). 💢دفترچه مجازي في الحکمة 🌐 felhekmat.blog.ir 💢کانال فِي الحِکمَة 🆔 @felhekmat