🔸💠 نکات تفسیری صفحه ۴ قرآن :💠🔸
🔹فقط یک سوره بیاورید!:
حدود 1400 سال پیش، مردی در مکه به پا خاست و ادعا کرد که از سوی خدا برای مردم دنیا برنامه ی سعادت و خوشبختی آورده است و برای اثبات ادعایش، کتابی را به مردم عرضه کرد. آری؛ کسی که در تمام عمرش نه یک کلمه خوانده و نه یک خط نوشته بود، با خود کتابی آورد و ادعا کرد که این کتاب از جانب آفریدگار جهان است. همه شگفت زده شدند. برخی او را دروغگو شمردند و ادعایش را یک دروغ بزرگ خواندند؛ ولی آن کتاب که 114 سوره داشت، آنان را به مبارزه دعوت کرد و از آنان خواست که اگر راست می گویند و اعجازی در کار قرآن نیست، همه دست به دست هم دهند و فقط یک سوره مانند سوره های آن بیاورند؛ فقط یک سوره! شما چه فکری می کنید؟ اگر دشمنان قسمخورده ی قرآن و پیامبر که حاضر بودند در راه دشمنی با اسلام، جان خود را هم بدهند، می توانستند، یک سوره بیاورند، آیا دیگر به خود زحمت لشکرکشی و جنگ و دعوا می دادند؟ بی شک اگر می توانستند، یک سوره می آوردند و بساط قرآن را در هم می پیچیدند. البته بیکار هم ننشستند؛ ولی تیرهایشان به سنگ خورد.
بد نیست یکی از شاهکارهای آنان را با هم بخوانیم. این سوره ی ساختگی، از مسیلمه ی کذّاب است که در زمان پیامبر اسلام، خود را پیامبر معرفی کرد: «قسم به دهقانان و کشاورزان. قسم به دروکنندگان. قسم به جداکنندگان کاه از گندم. قسم به خمیرکنندگان. قسم به پزندگان نان. قسم به تَریدکنندگان (که در غذایشان نان ریز می کنند). قسم به کسانی که لقمه های چرب و نرم برمی دارند.»؛ یا اینکه گفت: «ای قورباغه، دختر قورباغه! آنچه می خواهی، صدا کن! نیمی از تو در آب و نیم دیگر در گل است. نه آب را گل آلود می کنی و نه جلوی آب خوردن کسی را می گیری.» [1]
آری، 1400 سال است که خورشید قرآن در آسمان عقل و خرد می تابد و هیچ ابر تیرهای نتوانسته است از نورافشانی آن جلوگیری کند. قرآن، معجزه ی آخرین و بزرگترین پیامبر خداست. بنابراین، از تمام معجزات پیامبران گذشته بزرگتر است و چون حضرت محمّد صلوات الله علیه ، پیام آور خدا به سوی همه ی مردم جهان تا روز قیامت است، این کتاب آسمانی تا پایان دنیا دلیل برحق بودن او خواهد بود.
پیش از نزول قرآن، فن سخنوری و شعر و شاعری در میان مردم عرب به اوج رسیده بود و آنان خود را خدایگان سخن می پنداشتند؛ امّا با ظهور قرآن، سخنوران عرب در حیرت فرو رفتند و شاهکارهای ادبیشان تحت الشعاع نور قرآن قرار گرفت. البتّه قرآن، غیر از جنبه ی ادبی، از جهات دیگر نیز معجزه شمرده می شود. قرآن، کامل ترین کتاب برای هدایت انسانهاست و بی شک هیچ کتابی مانند قرآن، موضوعات و مسائل گوناگون هستی و گذشته، حال و آینده ی جهان را بازنگفته است. قرآن، به تمام نیازهای بشر توجّه کرده و چیزی را از قلم نینداخته است. علاوه بر این، قرآن حوادثی را پیشگویی کرده که همگی به وقوع پیوسته اند؛ حوادثی مانند پیروزی رومیان بر ایرانیان و فتح مکّه. همچنین قرآن به مطالب علمی مهمی اشاره کرده که با گذشت زمان و پیشرفت علوم، پرده از چهره ی برخی از آنها برداشته شده است.[2] اکنون قرآن، این معجزه ی جاوید آخرین پیامبر خدا، در دستان ماست و این ما هستیم که باید راه و رسم زندگی را از آیات درخشان آن بیاموزیم.
[1] . تفسیر نمونه ج 1 ص 135
[2] . برای اطلاع بیشتر ر.ک به تفسیر المیزان، ج 1، ص 58 (الکلام فی الاعجاز و اعجاز القرآن)
#نکات_تفسیری_ص_۴_قرآن
#دعای_کمیل
#محفل_مناجاتی_فیض_سحر
#بیت_الرضا_علیه_السلام
🔸https://eitaa.com/feyzesahar🔸
💠🔸تفسیر صفحه ۵🔸💠
🔹سوره مبارکه بقره از آیات ۲۵ تا ۲۹
این صفحه شریفه مسیری را طی کرده است که بعضا در قران عزیز ما شاهد آن هستیم . وقتی که خدای عزیز در قران مردم را معرفی می کند. اقسام مختلف و گونه های مختلف مردم را معرفی می کند نتیجه کار این گروه های مردمی هم بیان می کند .اگر دقت کردید در صفحات ما قبل خداوند به سه گروه از مردم اشاره کرد در حقیقت مردم از 3 گروه خارج نیستند یا اهل ایمان و تقوا هستند یا کافران و مشرکان هستند و یا منافقان هستند .که بهر حال این گروه منافق معلوم نیست نهایتا با کدام گروه هستند البته قران عزیز فرمود که اینها با اهل ایمان نخواهند بود وقتی که راجع به هر سه گروه خداوند صحبت کرد نتیجه کار هر سه گروه را هم بیان کرد نتیجه کار آن دو گروه یعنی منافقان و کفار این شد که آنها هیزم جهنم خواهند بود آنها در دنیا سعاتمند نمی شوند در آخرت هم گرفتار اعمال خود و عذاب الهی هستند . اما در صفحه 5 در آیه 25 خداوند نتیجه کار گروه سوم را بیان فرموده است .فرموده است : وَبَشِّرِ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ أَنَّ لَهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ این که الان ملاحظه کردید در سوره بقره بعضا در همه جای قران آمده وقتی که خداوند درباره گروه ها صحبت کرد آنها را هم بیان می کند.در باره اهل ایمان فرموده خداوند به آنها بشارت می دهد به آنهایی که ایمان و عمل صالح دارند که آنها در بهشت الهی رستگار خواهند شد .قران عزیز ما را دعوت می کند اگر واقعا دنبال سعادت هستیم باید دو مسیر را طی کنیم اول مسیر مسیر اعتقادی است یعنی ایمان و دوم عمل صالح است یعنی اعمالی که تا بع آن ایمان باشد اگر یکی از اینها باشد و دیگری نباشد انسان سعادتمند نخواهد شد یعنی اگر عملی باشد عمل خوبی باشد اما اعتقاد درستی نداشته باشد این عمل، عمل صالح نیست و به نتیجه هم نخواهد رسید و اگر کسی مومن باشد به کتاب خدا به پیامبر خدا و به خدای عزیز ایمان داشته باشد اما اعمال نداشته باشد این هم بدرد نمی خورد آن وعده سعادتی که خداوند داده در دنیا و آخرت نصیب انسان می شود تابع ایمان و عمل صالح است. از نکات دیگر صفحه شریفه این است که خداوند یکی از موجودات کوچک جثه خودش به نام پشه مثال زده بعضی وقت ها ما فکر می کنیم مخلوقاتی که در عالم هست خلقت آنها تابع سختی و آسانی هست این سختی و آسانی برای مخلوق است وگرنه برای خالق فرقی ندارد که پشه خلق کند یا کوه خلق کند یا کهکشان خلق کند . از نظر خالق هر دو یکسان است تفاوت برای مخلوق است برای خداوند حیایی نیست و شرمی نیست و سختی نیست که پشه مثال بزند یا کوچکتر از آن یا بزرگ تر از آن. چون به هر حال هر چه که در عالم باشد مخلوق خدای عزیز است بعد فرموده آنهایی که اهل هدایت هستند اهل ایمان هستند به تمثیل های خداوند ایما ن می آورند چه کوچک چه بزرگ چه از نظر آنها سخت چه آسان .چون نگاه وقتی از نگاه خالق باشد سخت و آسانی بی معنی می شود در نتیجه اهل ایمان به اینطور مثال ها ایمان می آورند .اما آنهایی که قصد ایمان ندارند از این مثال ها هم ایراد در می آورند بهانه در می آورند .در ایه 27 خداوند از یک میثاق و عهد صحبت کرده است ما به خدای عزیز تعهد دادیم که در دنیا جز او نپرستیم و جز از او استعانت نگیریم .آنجا که فرمود : أَلَمْ أَعْهَدْ إِلَیْکُمْ یَا بَنِی آدَمَ أَن لَّا تَعْبُدُوا الشَّیْطَانَ دلیل بر این است که انسان پیش از تولد به خدای عزیز پیش از آمدن به عالم ماده به خدای عزیز وعده داده است پیمان بسته که جز او نپرستداما فاسقان که در آیه 26 خداوند به آن اشاره کرده این عهد را فراموش می کنند می شکنند به این عهد توجهی نمی کنند ، در دنیا مسیر فساد را طی می کنند .از آیه 28 این معنا بر می آید که عالم برزخ حتما وجود دارد اینکه فرموده كَیْفَ تَكْفُرُونَ بِاللَّهِ وَكُنْتُمْ أَمْوَاتًا فَأَحْیَاكُمْ ثُمَّ یُمِیتُكُمْ ثُمَّ یُحْیِیكُمْ ثُمَّ إِلَیْهِ تُرْجَعُونَ به عوالم مختلف زندگی بشر اشاره کرده است پیش از عالم ماده در عالم ماده در عالم برزخ و در عالم قیامت و آخرت .یکی از نکاتی که در آیه 21 آمده استوای بر آسمان است.این عبارت ثُمَّ اسْتَوَى إِلَى السَّمَاءِ که بعضا در قران عزیز خواهد آمد مثل استوای بر عرش استوای بر آسمان به معنای تدبیر امر و ربوبیت خدای عزیز هست پس این که میفرماید زمین را خلق کردم برای شما و هر آنچه که در زمین هست خلق کردم بعد از آن به آسما ن پرداختم یعنی اینکه تدبیر امرم بعد از آن متوجه آسمان شد.
#نکات_تفسیری_ص_۵_قرآن
#دعای_کمیل
#محفل_مناجاتی_فیض_سحر
#بیت_الرضا_علیه_السلام
🔸https://eitaa.com/feyzesahar🔸
💠🔸نکته تفسیری صفحه ۶:🔸💠
❌ میوه ی ممنوع:
آدم و همسرش حوا، خوش و خرم در آن باغ زیبا قدم می زدند. زمان زیادی از خلقتشان نمی گذشت.[1] تازه چند ساعتی بود که با هم آشنا شده بودند. آدم خوشحال بود. از رازهایی خبر داشت که فرشتگان هم از آنها خبر نداشتند و چیزهای مهمّی می دانست. به همین سبب، تمام فرشتگان به دستور خدا مأمور شدند به او سجده کنند. البتّه نه اینکه بخواهند او را بپرستند؛ بلکه آدم، نشانه ای از خدا شده بود که فرشتگان می بایست با احترام به او، خدا را خشنود می کردند؛ مانند کعبه که ما برای خشنودی خدا، به طرف آن سجده می کنیم. همه سجده کردند؛ جز ابلیس. او از جنّیان بود که با زحمت هزاران سال عبادت، به صف فرشتگان پیوسته بود و همراه آنان خدا را نیایش می کرد؛ ولی حاضر نشد به آدم احترام بگزارد. خودش را برتر از آدم می دانست و می گفت که چون من از آتش آفریده شده ام و آدم از خاک، و آتش از خاک بهتر است، من به آدم سجده نمی کنم. خداوند از نافرمانی ابلیس خشمگین شد و او را از صف فرشتگان اخراج کرد. ابلیس هم سوگند خورد که تمام توانش را برای گمراه کردن آدم و فرزندانش به کار گیرد. خدا نیز آدم را از خطر ابلیس آگاه کرد.
آری، آدم و حوا قدم می زدند و از گل و گیاه و میوه های آن باغ لذّت می بردند. ناگهان خلوت آدم و حوا به هم خورد. ابلیس برای انتقام آمده بود. آدم از او پرسید: «ای رانده شده، با ما چه کار داری؟» ابلیس گفت:«نگران نباشید. من خیرخواه شما هستم. آمده ام بگویم که می دانید چرا خداوند از میان تمام میوه های این باغ، میوه ی آن درخت را برایتان ممنوع کرده است؟» آدم گفت: «نه. چرا ؟» گفت: «چون اگر شما میوه ی آن را بخورید، دو فرشته می شوید. شاید هم جاودانه شوید و دیگر نمی میرید.» آدم به یاد سخن خدا افتاد که«اگر از میوه ی آن درخت بخوری، به زحمت می افتی. در این باغ، نه گرسنه می شوی و نه تشنه. نه گرمازده می شوی و نه بی لباس. اگر امّا از میوه ی آن درخت بخوری، دیگر از این نعمتها خبری نیست و باید به جایی بروی که گرما و گرسنگی و تشنگی و بی لباسی دارد». شیطان، سخنش را تکرار کرد و سوگند خورد که راست می گوید و خیر آنها را می خواهد. پس آدم و حوا به آن درخت نزدیک شدند، میوه اش را چیدند و از آن چشیدند، و سرانجام از آن باغ بیرون شدند و در زمین ساکن گشتند. آری، پدربزرگ ما که پیامبر و معصوم بود، گناه نکرد بلکه با بی توجّهی به توصیه ی خداوند، راه سخت تر را انتخاب کرد. باید توجه داشته باشیم که مجازات گناه، آتش دوزخ است، نه فرستاده شدن به زمین. خدا هم به حضرت آدم نفرمود اگر از میوه ی درخت ممنوعه بخورد، دوزخی می شود؛ بلکه فرموده بود اگر چنین کاری کند، از باغ سرسبزی که در آن قرار دارد، بیرون خواهد رفت. بنابراین حضرت آدم، مرتکب گناه نشد.
آری؛ هر چند آدم و حوا، فریب شیطان را خوردند، امّا از خدا خواستند که از اشتباه آنها چشم پوشی کند. خدا نیز آنها را بخشید و به آن دو و فرزندانشان وعده داد که اگر از دستورهای او اطاعت کنند، بهشتی هزاران مرتبه بهتر از باغ آدم و حوّا را به آنان هدیه می کند. [2]
📚[1] . اقتباس از تفسیر المیزان، ج 1، ص 147
[2] . متن فوق از آیات قرآن کریم در سوره های بقره ، اعراف و طه اقتباس شده است.
#قرآن_کریم
#نکات_تفسیری_ص_۶_قرآن
#دعای_کمیل
#محفل_مناجاتی_فیض_سحر
#مزار_شهدای_سوم_خرداد
#بیت_الرضا_علیه_السلام
🔸https://eitaa.com/feyzesahar🔸
💠🔸نکته تفسیری صفحه ۷🔸💠
🔹از صبر و نماز یاری جویید:
جهانی که ما در آن زندگی می کنیم، لبریز از حوادث تلخ و شیرین است؛ حوادث طبیعی مانند سیل و زلزله، بیماری ها، فوت عزیزان و بسیاری دیگر از اتّفاقات ناگوار که در زندگی هر انسانی پدید می آید و هر یک از ما با برخی از این حوادث روبه رو میشویم. اینک این پرسش پیش می آید که آیا در مقابل این سختی ها، راهی وجود دارد که از پا در نیاییم و با امید و انگیزه به زندگی خود ادامه دهیم. خداوند مهربان در این آیه، پاسخ این پرسش را به ما داده است. او دو چیز نیرومند را به ما معرفی کرده که اگر از آنها کمک بگیریم، هیچ مشکلی نمی تواند ما را افسرده و مأیوس کند.
اولین یاور بزرگ، «صبر» است. آری، صبر و مقاومت و تحمّل مشکلات، یک قدرت درونیست که اگر انسان آن را داشته باشد، همچون دریایی خواهد شد که سیل های بزرگ و گل آلود، هرگز
نمی تواند آن را کثیف و متلاطم کند؛ بلکه آنقدر وسیع است که همه ی آشفتگی ها را در خود حل می کند. به راستی که صبر، کلید پیروزی و کام یابی ست. تاریخ، لبریز از داستانهای پیروزی مردمی است که با صبر و استقامت، پلّه های ترقّی را طی کردند. در خاطرات هشت سال دفاع مقدس می خوانیم که آزادگانی که سالها در چنگال رژیم بعث عراق اسیر بودند، به جای غصه خوردن و نابود کردن جسم و روح خود، به حفظ کردن قرآن و آموختن زبانهای زندهی دنیا و علوم دینی و دروس دیگر اهتمام کردند و پس از آزاد شدن معلوم شد که بسیاری از آنان، حافظ قرآن یا مسلط بر چند زبان زنده ی دنیا هستند.
«صبر و ظفر هر دو دوستان قدیم اند
در اثر صبر نوبت ظفر آید».
البتّه همان طور که باید در برابر مشکلات صبر کرد، باید در ترک گناهان ـ هرچند لذّتبخش باشند ـ و نیز عمل به دستورهای خدا ـ هرچند دشوار باشد ـ استقامت ورزید.
دومین یاور بزرگ، « نماز» است. نماز، وسیله ی ارتباط ما با منبع نیرو و قدرت در جهان است. نماز، ما را با کسی مرتبط می کند که تمام هستی ما در اختیار اوست. سلامت، ثروت، قدرت، زیبایی، هوش و هر آنچه ما فکر میکنیم که میتواند ما را خوشبخت کند، در اختیار خداست، و نماز، ما را به درگاه او می برد. ما در نماز اجازه پیدا می کنیم که خواسته هایمان را از او بخواهیم، و به یاد می آوریم که جهان با همه ی لذّتها و ناکامی هایش برای اوست و ما به وجود آمده ایم تا خشنودی او را به دست آوریم، و اگر مشکلی هم به ما می رسد، با یاد خدا، آن را تحمّل می کنیم. آری، هرگاه مشکلی برای بزرگان دین ما پیش می آمد، به نماز می ایستادند و از آن کمک می گرفتند. [1]امام ششم ما شیعیان نیز به ما توصیه فرموده که هر وقت غم و اندوهی از غم های دنیا به دل ما وارد شد، وضو بگیریم و دو رکعت نماز بخوانیم و از خدا بخواهیم آن مشکل را برطرف کند.[2]
📚[1] کافی، ج 3، ص 480
[2] مجمع البیان، ج 1، ص 217
#قرآن_کریم
#نکات_تفسیری_ص_۷_قرآن
#دعای_کمیل
#محفل_مناجاتی_فیض_سحر
#مزار_شهدای_سوم_خرداد
#بیت_الرضا_علیه_السلام
🔸https://eitaa.com/feyzesahar🔸
هدایت شده از فیض سحر
💠🔸نکته تفسیری صفحه ۸🔸💠
🔹روزگار سیاه بنی اسرائیل: .
پس از آنکه حضرت یوسف علیه السلام ، وزیر پادشاه مصر شد، پدر و مادر و برادرانش را همراه دیگر اعضای خانواده از سرزمین قحط زده ی کنعان به مصر کوچ داد و آنان را در کنار رود نیل ساکن کرد.[1] دو سال بعد، حضرت یعقوب علیه السلام جان به جان آفرین تسلیم کرد.[2] لقب حضرت یعقوب، اسرائیل بود. در زبان عبری، «اِسر» به معنای «عبد»، و «ئیل» به معنای «الله» است. پس اسرائیل به معنای عبدالله و بنده ی خدا است. [3]
حضرت یعقوب علیه السلام ، ده پسر داشت که از ایشان، جمعیت زیادی به وجود آمد. آنان که همگی از نسل حضـرت یعقوب بودند، به «بنی اسرائیل» یعنی فرزندان حضرت یعقوب معروف شدند. تا زمانی که حضـرت یوسف علیه السلام زنده بود، بنی اسرائیل زندگی آسوده ای داشتند. هنگامی که مرگ حضرت یوسف فرا رسید، پیروان و خاندانش را نزد خود جمع کرد و به آنان خبر داد که به زودی رنجهای طاقت فرسایی سراغشان می آید و آنان در سختی خواهند بود تا این که پیامبری از نسل«لاوی بن یعقوب» آشکار شود و بنی اسرائیل را نجات دهد.[4] پس از وفات حضـرت یوسف علیه السلام ، بسیاری از اشراف و سران مصر که در پیامبری حضرت یوسف شک داشتند، از راه و روش آن حضرت بازگشتند و دوباره آیین شرک و بت پرستی را از سر گرفتند.[5] حسادت اینان به حضرت یوسف علیه السلام و تعصبهای جاهلانه شان باعث شد که بنی اسرائیل را به جرم این که مردم اصیل مصر نیستند ، انسان های پست تری بدانند و آنها را خدمتکاران و بردگان خویش بشمارند.[6] بدین ترتیب، پیشگویی حضرت یوسف علیه السلام به وقوع پیوست و روزگار سخت بنی اسرائیل آغاز شد و این دوران بردگی، حدود چهارصد سال طول کشید.[7] پادشاهان(فراعنه) مصر، ساکنان آن را به دو گروه مشخص تقسیم کرده بودند: «قبطیان» که بومی آن سرزمین بودند و تمام وسایل رفاهی و کاخ ها و ثروت ها برای آنان بود؛ و «سبطیان»، یعنی مهاجران بنی اسرائیل که در چنگال قبطیان گرفتار بودند و چون غلام و کنیز خدمت می کردند. در این سالها، فقر و محرومیت، سراسر وجود بنی اسرائیل را گرفته بود و بی آن که مزد و بهره ای داشته باشند، سخت ترین کارها بر دوش آنان قرار داشت. تاریخ، حرفهای زیادی در بارهی ظلم های قبطیان به بنی اسرائیل دارد. گفته اند که یکی از فراعنه ی مصر، برای ساختن قبری هرمی برای خود، یکصدهزار برده را در طول بیست سال به کار گرفت، و در این ماجرا، هزاران نفر از آنان به ضرب شلاق یا از فشار کار به قتل رسیدند.[8]
سخت ترین سالهای بنی اسرائیل امّا سالهای پایانی آن دوران بود. ماجرا از یک خواب شروع شد. فرعون، پادشاه بیرحم مصر، شبی در خواب دید که شعله ی آتشی از بیت المقدّس برخاست، تمام خانه های مصر را فرا گرفت و همه ی خانه های قبطیان را سوزاند؛ ولی خانه های بنی اسرائیل سالم ماند. او از کسانی که تعبیر خواب می کردند، در این باره توضیح خواست و آنان گفتند: مردی از بنی اسرائیل متولّد می شود که تو و حکومتت را نابود خواهد کرد. در پی این ماجرا، فرعون دستور داد که سر تمام پسران بنی اسرائیل را جدا کنند و دختران را برای خدمتکاری زنده نگه دارند.[9] آن سالها، ظلم و بیداد فرعون و فرعونیان و مظلومیت بنی اسرائیل در اوج بود. ولی خواست خدا این بود که رؤیای فرعون به حقیقت بپیوندد و بینی آن پادشاه متکبّر به خاک مالیده شود. از این رو موسی بن عمران مخفیانه به دنیا آمد و به طرزی عجیب به قصر فرعون وارد شد و در آن پرورش یافت؛ امّا پس از چهل سال، همچون رعدی از آسمان بر آن قصر ستم فرود آمد و بنی اسرائیل را از چنگال فرعونیان نجات داد.
[1] . اقتباس از آیه 93 سوره یوسف
[2] . بحارالانوار ، ج 12 ص 295
[3] . مجمع البیان ، ج 1 ، ص 206
[4] . بحار الانوار ، ج 13 ص 37
[5] . اقتباس از آیه 34 سوره
[6] . قاموس قران ج 5 ص 165
[7] . پی نوشتها
[8] . تفسیر نمونه ج 16 ص 11
[9] . مجمع البیان ج 7 ص 375
#قرآن_کریم
#نکات_تفسیری_ص_۷_قرآن
#دعای_کمیل
#محفل_مناجاتی_فیض_سحر
#مزار_شهدای_سوم_خرداد
#بیت_الرضا_علیه_السلام
🔸https://eitaa.com/feyzesahar🔸
💠🔸#نکته_تفسیری_صفحه۹🔸💠
🔹بنی اسرائیل ناسپاس:
پس از نجات بنی اسرائیل از چنگال فرعون و رخ دادن حوادثی، حضـرت موسی علیه السلام به آنان دستور داد که وارد سرزمین مقدّس فلسطین شوند و با عزّت و افتخار در آنجا زندگی کنند؛ ولی آنان مانند همیشه بهانه جویی را شروع کردند و گفتند: «در آنجا افرادی زورگیر و ستمگر هستند و ما جرأت وارد شدن به آن را نداریم. خودت با خدایت به آنجا بروید و با آنها بجنگید. ما همین جا نشسته ایم!» خداوند از این نافرمانی خشمگین شد و آنان را به چهل سال سرگردانی در بیابان مجازات کرد. بنی اسرائیل که در بیابانی خشک و سوزان، گرفتار شده بودند، از تشنگی و گرسنگی و گرمای آفتاب به حضـرت موسی علیه السلام شکایت بردند. حضـرت موسی که پیامبر مهربان بنی اسرائیل بود، از خدا خواست که به آنان رحم کند. خدای مهربان نیز به آنان لطف کرد و سختیهای بیابان را برایشان آسان کرد و به موسی فرمود که با عصایش به سنگی ضربه بزند. در این هنگام، دوازده چشمه به عدد قبایل بنی اسرائیل از آن سنگ فوران کرد چنان که هر قبیله یک چشمه آب داشت و از آن سیراب می شد.
برای در امان ماندن بنی اسرائیل از گرمای آفتاب، خدا ابری فرستاد که مانند سایبان، بالای سرشان قرار می گرفت. برای برطرف شدن گرسنگی شان نیز دو غذای مقوّی و لذیذ به نامهای «مَنّ» و «سلوی» در اختیارشان گذاشت و آنها بدون هیچ رنج و دردسری از آنها استفاده می کردند. «منّ»، چیزی مانند عسل بود که فراوان در شکاف سنگها و شاخه های درختان پیدا می شد؛ «سلوی» نیز پرندهی کوچکی بود که معجزه آسا و به راحت در اختیارشان قرار می گرفت و هر اندازه می خواستند، از آن صید می کردند. آری، با همه ی ناسپاسی بنی اسرائیل، باز هم خدا آنان را فراموش نکرد و به آنان نعمت بخشید؛ ولی آن قوم نادان، دوباره بهانه گرفتند که ما از این وضع خسته شده ایم؛ چقدر منّ و سلوی بخوریم؛ ما غذاهای رنگارنگ می خواهیم؛ سبزی و خیار و سیر و عدس و پیاز! حضـرت موسی علیه السلام از این رفتار آنان ناراحت شد و فرمود: «آیا حاضرید مانند گذشته، برده و خدمتکار دیگران باشید؛ ولی سیر و پیاز و عدس داشته باشید؟ آیا این آزادگی و عزت را می خواهید به قیمت سبزی و خیار بفروشید؟ اکنون که چنین است، در یکی از این شهرها ساکن شوید که چیزهایی که خواسته اید، در آن هست؛ ولی از آزادگی و عزّت خبری نیست.» [1]
آری، قوم بنی اسرائیل، سرگذشتی عجیب و عبرت آموز دارد. آنان به سبب ناسپاسی شان دچار محرومیّت های بسیار شدند. ما نیز باید از خطر این خلق و خوی زشت به خدا پناه بریم. کمی به نعمتهایی که داریم، بیندیشیم: بهراحت نگاه می کنیم، به خوبی می شنویم، قلبمان خوب کار می کند و به آسانی نفس می کشیم، و البتّه شمارش نعمتهای خدا پایان ندارد. ما در این نعمتها غرق شده ایم؛ اما گاهی بهانه می گیریم. مشکلات کوچک را بزرگ می شمریم و حتّی برای برخی چیزهای بی ارزش، خود را بیچاره ترین انسان روی زمین فرض می کنیم! فراموش نکنیم که راز ماندن نعمتها، سپاسگزاری از خداوند است، و ناسپاسی، آنها را از دست ما بیرون می کشد. پس سخن مولای خود، علی علیه السلام ، را به یاد داشته باشیم که فرمود:
«نعمت ها را به وسیلهی شکر نزد خود نگه دار.»[2]
📚[1] . آنچه در مورد قوم بنی اسرائیل ذکر شد ، از متن ذیل آیات در تفسیر نمونه اقتباس گردید .
[2] . غررالحکم ص 188
#قرآن_کریم
#نکات_تفسیری_ص_۷_قرآن
#دعای_کمیل
#محفل_مناجاتی_فیض_سحر
#مزار_شهدای_سوم_خرداد
#بیت_الرضا_علیه_السلام
🔸https://eitaa.com/feyzesahar🔸
39.23M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
💠🔸ترتیل+ترجمه ص۱۰سوره بقره🔸💠
🎥تصویری جذاب ودیدنی
#قرآن_کریم
#قرائت_روزانه_یک_صفحه_قرآن
#نکات_تفسیری_ص_۱۰_قرآن
#دعای_کمیل
#محفل_مناجاتی_فیض_سحر
#مزار_شهدای_سوم_خرداد
#بیت_الرضا_علیه_السلام
🔸https://eitaa.com/feyzesahar🔸
💠🔸نکته تفسیری ص۱۰قرآن بقره🔸💠
🔹(قسمت اول)
۱_ «صابئین» به کسانی گفته می‌شود که خود را پیروان حضرت یحیی می‌دانند و برای ستارگان، قدرت تدبیر قائلند.
نام این گروه در سوره‌های بقره، مائده و حج، در کنار یهود، نصاری، مجوس و مشرکان آمده است و از اینجا معلوم می‌شود که صابئان غیر از چهار دسته‌ی مذکورند.
پیروان این آئین نیز همانند سایر اهل کتاب، به اسلام دعوت شده‌اند. اینها با توجّه به اعتقادات خاصّ خود، پیروان اندکی دارند و اهل تبلیغ از دین خودشان نیستند.
۲_ انسان، تنها در سایه ایمان به خداوند و امید به معاد و انجام عمل صالح، آرامش می‌یابد. «لاٰ خَوْفٌ عَلَیْهِمْ»
۳_ سعادت و کرامت، مربوط به ایمان وعمل صالح است، نه عنوانِ مسلم، یهودی، مسیحی، صابئی.
"مَنْ آمَنَ بِاللّٰهِ... لاٰ خَوْفٌ عَلَیْهِمْ..."
۴_ ماجرای کنده شدن کوه طور از جای خود و قرار گرفتن در بالای سر یهود، در سوره‌های بقره، نساء و اعراف نیز آمده است.
۵_ خداوند، هم از طریق فرستادن پیامبر و هم با نشان دادن کارهای خارق العاده، حجّت را بر مردم تمام کرده است.
«رَفَعْنٰا فَوْقَکُمُ الطُّورَ»
۶_ معارف دینی باید با تدریس وتبلیغ، در اذهان مردم زنده بماند. «اذْکُرُوا مٰا فِیهِ»
۷_ یاد آیات الهی و تدبّر در آنها، زمینه ساز تقواست.
«اذْکُرُوا مٰا فِیهِ لعلکم تتقون»
۸_ نومید نشوید، زیرا که خداوند با متخلّفان نیز با فضل و رحمت برخورد می‌کند.
«فَلَوْ لاٰ فَضْلُ اللّٰهِ عَلَیْکُمْ»
۹_ نجات از خسارت، در سایه‌ی فضل و رحمت الهی است.
«فَلَوْ لاٰ فَضْلُ اللّٰهِ عَلَیْکُمْ وَ رَحْمَتُهُ لَکُنْتُمْ مِنَ الْخٰاسِرِینَ»
۱۰_ یکی از احکام تورات، وجوب تعطیل کردن شنبه بود که حرص و آز، گروهی از بنی اسرائیل را به کار واداشت و با حیله‌ای که بعداً خواهیم گفت، روزهای شنبه، کار می‌کردند. لذا خداوند، افراد حیله‌گر را به صورت بوزینه در آورد تا درس عبرتی برای دیگران باشد.
این ماجرا علاوه بر آیه ۶۵ در سوره اعراف نیز آمده است. و اصولاً مسخ چهره، یکی از عذاب‌های الهی و تحقّق قهر خداوندی است.
گروهی از مسیحیان نیز بعد از نزول مائده آسمانی، کفر ورزیدند که به شکل بوزینه و خوک در آمدند.
«وَ جَعَلَ مِنْهُمُ الْقِرَدَةَ وَ الْخَنٰازِیرَ»
ادامه دارد....
#قرآن_کریم
#نکات_تفسیری_ص_۱۰_قرآن
#دعای_کمیل
#محفل_مناجاتی_فیض_سحر
#مزار_شهدای_سوم_خرداد
#بیت_الرضا_علیه_السلام
🔸https://eitaa.com/feyzesahar
💠🔸نکات تفسیری ص۱۰ سوره بقره🔸💠
🔹(قسمت دوم)
۱_ همان گونه که در روایات می‌خوانیم دامنه مسخ در قیامت با توجّه به خصوصیّات روحی افراد، گسترده تر خواهد بود.
⚡ در قیامت مردم ده گونه محشور می‌شوند:
۱.شایعه سازان، 👈به صورت میمون.
۲. حرام خواران، 👈به صورت خوک.
۳. رباخواران، 👈واژگونه.
۴. قاضی ناحقّ، 👈کور.
۵. خودخواهان مغرور، 👈کر و لال.
۶. عالم بی عمل، 👈در حال جویدن زبان خود.
۷. همسایه آزار، 👈دست و پا بریده.
۸. خبرچین، 👈آویخته به شاخه‌های آتش.
۹. عیّاشان، 👈بد بوتر از مردار.
۱۰. مستکبران، 👈در پوششی از آتش.
۲_ از دانستنی‌های تاریخ، عبرت بگیرید.
«وَ لَقَدْ عَلِمْتُمُ»
۳_ کسی که حکم خدا را نسخ کند، خود را مسخ کرده است. تغییر وتحریف چهره دین، تغییر چهره انسانیّت را بدنبال دارد.
«اعْتَدَوْا... کُونُوا قِرَدَةً»
۴_ در جهان طبیعت، تبدیل موجودی به موجود دیگر ممکن است. «کُونُوا قِرَدَةً»
۵_ حیوانات، از رحمتِ خداوند دور نیستند، ولی حیوان شدن انسان، نشانه قهر و طرد الهی است.
«کُونُوا قِرَدَةً خٰاسِئِینَ»
۶_ این سوره را به جهت این داستان، سوره بقره نامیده اند.
فرمان ذبح گاو، در تورات به عنوان یک قانون قضایی مطرح شده است و خلاصه‌ی ماجرا از این قرار بوده که
«مقتولی در بین بنی اسرائیل پیدا شد که قاتل آن معلوم نبود. در میان قوم نزاع و درگیری شروع شد و هر قبیله، قتل را به طایفه و قبیله‌ای دیگر نسبت می‌داد و خود را تبرئه می‌کرد؛
آنها برای داوری و حل مشکل، نزد حضرت موسی رفتند.
موسی علیه السلام به آنها فرمود:
«خداوند دستور داده گاوی را ذبح کنید و قطعه ای از بدن آنرا به مقتول بزنید تا زنده شود و قاتل خود را معرّفی کند.»
آنها با شنیدن این جواب به موسی علیه السلام گفتند: آیا ما را مسخره می‌کنی؟ موسی گفت:
«مسخره کردن کار جاهلان است و من به خدا پناه می‌برم که از جاهلان باشم.»
۷_فرمان خداوند را سریع انجام دهید و از وسوسه وتردید پرهیز کنید.
«فَافْعَلُوا مٰا تُؤْمَرُونَ»
۸_ رنگ زرد، چنانکه در روایات نیز آمده، مورد سفارش دین است. «فٰاقِعٌ لَوْنُهٰا»
۹_رنگ ها، در روحیّه انسان تأثیر دارند. "لَوْنُهٰا تَسُرُّ الناظرینَ"
#قرآن_کریم
#نکات_تفسیری_ص_۱۰_قرآن
#دعای_کمیل
#محفل_مناجاتی_فیض_سحر
#مزار_شهدای_سوم_خرداد
#بیت_الرضا_علیه_السلام
🔸https://eitaa.com/feyzesahar🔸
39.63M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
💠🔸ترتیل+ترجمه ص۱۱سوره بقره🔸💠
🎥 متن+ترجمه صوتی،تصویری+مناظری زیبا
🍀حداقل۵ دقیقه وقت برای کلام خدا بگذاریم
👌کیفیت صوت عالی
💐اینگونه از قرائت روزانه لذت ببرید👆
#قرآن_کریم
#قرائت_روزانه_یک_صفحه_قرآن
#نکات_تفسیری_ص_۱۱_قرآن
#دعای_کمیل
#محفل_مناجاتی_فیض_سحر
#مزار_شهدای_سوم_خرداد
#بیت_الرضا_علیه_السلام
🔸https://eitaa.com/feyzesahar🔸
💠🔸نکته تفسیری صفحه ۱۱🔸💠
🔹سخت تر از سنگ:
به باران پرنعمت نگاه کن: بر همه چیز فرود می آید و بی هیچ بخلی، دانه های خود را به همه می بخشد؛ امّا هر کس به گونه ای از آن بهره می برد. خاک حاصلخیز با تمام وجود او را در آغوش می کشد و با کمک او، رازهایش را برای دیگران آشکار می‌کند. گلهای رنگارنگ، میوه های گوناگون، محصولات متنوّع، درختان و گیاهان زیبا، نتیجه ی برخورد خوب خاک با باران هستند. آن طرفتر، سنگ را ببین که بی جان و بی ثمر در گوشه ای افتاده است. باران بر او هم می بارد؛ ولی چه فایده؟ سنگ، سخت است و باران اثری در آن ندارد.
جان و دل ما انسانها نیز مانند زمین است و آیات و نشانه های خدا، همچون باران. الطاف خدا چون باران ریزان است؛ این ما هستیم که باید خود را آماده ی پذیرش باران رحمت الهی کنیم. اگر ما واقعاً در جست وجوی حقیقت و راستی باشیم و در این راه، تعصب های ناروا و لجاجت ها را کنار بگذاریم، هر پدیده ای برای ما نشانه ای از حقیقت می شود. آنگاه به آسمان و زمین که بنگریم، خدا را با تمام وجود احساس می کنیم و هنگام روبه رو شدن با بندگان خاصّ خدا و آیات و نشانه های او، در برابر بزرگی و خوبی و مهربانی آنان سر فرود می آوریم. به این ترتیب، سرزمین قلب ما، خرم و آباد و به بوستانی برای پرواز فرشتگان تبدیل می شود، دیگر اثری از غرور و حسد و کینه در آن نمی ماند و پر از صفا و مهربانی و بخشندگی می شود. اگر امّا انسان درهای قلبش را بر حقیقت ببندد و به باران خوبی اجازه ندهد که بر سرزمین جانش ببارد، کمکم خاک حاصل خیز قلبش، می خشکد و پس از مدّتی به سنگلاخ تبدیل می شود. در این هنگام، او به بدترین بیماری روحی دچار شده است؛ بیماری «قساوت قلب» یا همان «سنگدلی» که دیگر هیچ نشانه ای نمی تواند او را هدایت کند و هیچ پندی در او اثر نمی کند. حتّی معجزات عجیب و خارق العاده نیز در او تأثیری ندارد، و این اوج بدبختی یک انسان است. اگر پای صحبت تاریخ بنشینیم، نمونه های بسیار عجیبی از سنگدلی انسانها می شنویم.
قرآن نیز سخنان شگفت انگیزی در این باره دارد. بنی اسرائیل، نمونه ای کامل از یک قوم سنگدل هستند. آنها، تبدیل شدن عصای موسی به مار، باز شدن دریا، جوشیدن آب از یک تکّه سنگ برای رفع تشنگی آنان، قرار گرفتن کوه طور بر فرازشان و معجزات فراوان دیگر را با چشم خود دیدند؛ نشانه هایی که یکی از آنها برای پذیرفتن همه ی حقیقت کافی بود؛ امّا لجاجت چنان آنان را سنگدل کرده بود که هیچیک از این نشانه ها نتوانست در آنان اثر بگذارد. عجیب تر از سرگذشت بنیاسرائیل، حادثه ی کربلاست. کسانی که بر امام حسین علیه السلام شمشیر کشیده بودند، به خوبی او را می شناختند. سالها پدر بزرگوارش امام علی علیه السلام در کوفه حکومت کرده و آنان با امام حسین علیه السلام نشست و برخاست کرده بودند. بسیاری از پیران آنان دیده بودند که پیامبر‹ سر تا پای امام حسین علیه السلام را غرق در بوسه می کند و او و برادرش را سرور جوانان اهل بهشت معرفی می کرد. گفته اند که امام حسین علیه السلام به قاتل خود فرمود: «آیا مرا نمیشناسی؟» و او گفت: «تو را خوب می شناسم؛ مادرت فاطمه، پدرت علی، پدربزرگت محمد و دشمنت خداست.»! [1]آنان با چشمان خود دیدند که هنگام کشته شدن امام حسین علیه السلام ، از زمین خون تازه می جوشد و سر بریده ی او، قرآن می خواند؛ ولی مانند دیوانگان نگاه می کردند و می خندیدند! چه راست گفت امام پنجم ما که فرمود:
«هیچ بنده ای با کیفری بدتر از سنگدلی مجازات نمی شود.»[2]
📚[1] . بحارالانوار ج 45 ص 56
[2] . مستدرک الوسائل ج 12 ص 93
#قرآن_کریم
#نکات_تفسیری_ص_۱۱_قرآن
#دعای_کمیل
#محفل_مناجاتی_فیض_سحر
#مزار_شهدای_سوم_خرداد
#بیت_الرضا_علیه_السلام
🔸https://eitaa.com/feyzesahar🔸
💠🔸نکته تفسیری صفحه ۱۲🔸💠
🔹پیمان حیات بخش:
خوشبختی و سعادت، آرزوی همه ی انسان ها در همه ی زمان ها بوده و هست. بدون شک تمام تلاش ما در زندگی، برای رسیدن به آرامش و خوشبختی است. با کمی تأمّل، به این واقعیت می رسیم که برای رسیدن به این آرمان بزرگ، داشتن دو رابطه لازم است:
رابطه با آفریدگار و رابطه با آفریدگان. ما هنگامی به سعادت می رسیم که آفریدگارمان را بشناسیم و بدانیم که چرا ما را آفریده است و از ما چه انتظاری دارد و ما چگونه می توانیم او را خشنود کنیم. پس از این ارتباط باید رابطه ی خود را با مخلوقات دیگر به ویژه همنوعان خود اصلاح کنیم؛ باید به آنان نیکی کنیم و از آنان نیکی ببینیم.
خدای مهربان به وسیله ی پیامبرانش به ما آموخته است که چگونه این دو رابطه را برقرار کنیم. یک بار دیگر در این آیه دقت کنیم. خدای مهربان به وسیله ی حضرت موسی علیه السلام و با کتاب تورات از بنی اسرائیل پیمان گرفت که تنها او را بپرستند و در برابر هیچ مخلوق ضعیفی سر فرود نیاورند؛ با پدر و مادر خود که وجودشان را از آنها دارند، خوب رفتار کنند و احترام آنان را نگه دارند؛ به خویشاوندان نیکی کنند و به مشکلاتشان رسیدگی نمایند؛ بر سر یتیمان که از داشتن تکیه گاهی همچون پدر محروماند، دست محبّت بکشند و از بینوایان دلجویی کنند؛ با مردم به خوبی صحبت کنند و ادب را نگه دارند؛ در برابر خدایی که آنان را آفریده و به آنان این همه نعمت بخشیده، تواضع کنند و نماز بخوانند و از مال و ثروتی که خدا به آنان بخشیده، به نیازمندان ببخشند. آری، به راستی اگر به این دستورها در جامعه ای عمل شود، آیا خبری از کینه و دشمنی، و اثری از فقر و تنگدستی می ماند؟ آیا افسـردگی و بیه دفی و اضطراب و پشیمانی در آن جامعه مجالی برای عرض اندام پیدا می کند؟ آیا شیطان فرصتی برای کاشتن نهال دروغ و خلافکاری در دلهای مردم پیدا می کند؟
در میان دستورهای حیات بخش این آیه، یکی از آنها در حفظ رابطه ی دوستی و محبّت بسیار مؤثّر است. خداوند می فرماید: «و قولوا للناس حسنا»؛ یعنی با مردم به خوبی سخن بگویید. امام پنجم ما شیعیان در توضیح این آیه فرموده است: «بهتر از آنطوری که دوست دارید با شما صحبت شود، با مردم صحبت کنید.» [1]اگر ما به همین یک دستور عمل کنیم، بسیاری از مشکلاتمان در زندگی حل می شود. اگر ما همیشه پیش از صحبت کردن با دیگران فکر کنیم که دوست داریم چگونه با ما صحبت کنند و آنگاه با دیگران بهتر از آن صحبت کنیم، رابطه ای دوستانه و در عین حال محترمانه با مردم خواهیم داشت. فرض کنید پدران و فرزندان، برادران و خواهران، همکلاسی ها و همکاران ما همگی به این توصیه عمل می کردند؛ در این حال آیا باز هم بر سر مطالب بیهوده و بی ارزش، اختلاف پیش می آمد؟ آیا کسی حاضر می شد به برادر دینی اش ناسزا گوید و به او دشنام دهد؟ آیا دیگر زن و شوهری بر سر شوری یا بی نمک بودن غذا به هم پرخاش می کردند؟ آیا کسی برای کثیف شدن کفشش به سبب برخورد کف کفش دیگری به آن، به او تندی می کرد؟ و آیا ... ؟ در حقیقت، این دستورها، مانند نقشه ی گنج است که عمل به آنها، ما را به گنج خوشبختی و سعادت میرساند، و بی توجّهی به آنها باعث می شود که عمری را در جست وجوی سعادت سپری کنیم و دست آخر، دست خالی بمانیم.
📚[1] . المیزان فی تفسیر القران ، ج 1 ، ص 220
"صفحه۱۲ قرآن کریم"
#قرآن_کریم
#نکات_تفسیری_ص_۱۲_قرآن
#دعای_کمیل
#محفل_مناجاتی_فیض_سحر
#مزار_شهدای_سوم_خرداد
#بیت_الرضا_علیه_السلام
🔸https://eitaa.com/feyzesahar🔸
💠🔸نکات تفسیری ص۱۳سوره بقره🔸💠
۱_ حقّ حیات، اوّلین حقّ برای هر انسان است و قتل نفس از گناهان کبیره می‌باشد.
۲_ علاقه به وطن، یک حقّ فطری و طبیعی است و سلب این حقّ، ظلم آشکار است.
«وَ لاٰ تُخْرِجُونَ أَنْفُسَکُمْ مِنْ دِیٰارِکُمْ»
۳_ یاری رسانی و همکاری در گناه و تجاوز، ممنوع است.
«تَظٰاهَرُونَ عَلَیْهِمْ بِالْإِثْمِ وَ الْعُدْوٰانِ»
۴_ علامت ایمان، عمل است و اگر کسی به دستورات دین عمل نکند، گویا ایمان ندارد.
«أَفَتُؤْمِنُونَ بِبَعْضِ الْکِتٰابِ وَ تَکْفُرُونَ بِبَعْضٍ»
قرآن، به جای انتقاد از اینکه چرا بعضی دستورات را عمل می‌کنید و بعضی را رها می‌کنید، فرموده است:
«چرا به بعضی ایمان می‌آورید و به بعضی کفر می‌ورزید؟»
۵_ نشانه ایمان واقعی، عمل به دستوراتی است که بر خلاف سلیقه‌های شخصی انسان باشد و گرنه انجام دستوراتِ مطابق میل انسان، نشانی از میزان ایمان واقعی ندارد.
«تَقْتُلُونَ، تُفٰادُوهُمْ»
(در کشتن یکدیگر به تورات کاری ندارید، ولی در آزاد سازی اسیران اهل ایمان می‌شوید! )
۶_ کفر به بعضی از آیات، در واقع کفر به تمام احکام است؛ و به همین جهت جزای کسانی که به قسمتی از آیات عمل نکنند؛ خواری دنیا و عذاب قیامت خواهد بود.
«خِزْیٌ فِی الْحَیٰاةِ الدُّنْیٰا... یُرَدُّونَ إِلیٰ أَشَدِّ الْعَذٰابِ»
۷_ انسان، آزاد است و حقّ انتخاب دارد. تمام آیاتی که میفرماید: انسان دنیا را خرید و آخرت را فروخت، دلیل این هستند؛ که انسان مجبور نیست؛ بلکه اختیار دارد و خود با فکر و مقایسه، می‌سنجد و انتخاب می‌کند. «اشْتَرَوُا»
۸_ تعلیم و تربیت، تعطیل بردار نیست. «قَفَّیْنٰا»
فرستادن پیامبران یکی پس از دیگری، نشانه جریان هدایت در طول تاریخ است.
۹_ هوا پرستی، انسان را تا پیامبرکشی پیش می‌برد. «فَرِیقاً تَقْتُلُونَ»
۱۰_ مقدّمات بدبختی، بدست خود انسان است. اگر گروهی مورد لعنت و قهر الهی قرار می‌گیرند، به خاطر کفر و لجاجت خودشان است. «لَعَنَهُمُ اللّٰهُ بِکُفْرِهِمْ»
#قرآن_کریم
#نکات_تفسیری_ص_۱۳_قرآن
#دعای_کمیل
#محفل_مناجاتی_فیض_سحر
#مزار_شهدای_سوم_خرداد
#بیت_الرضا_علیه_السلام
✨🌸✧🌸🌸✧🌸✨
https://eitaa.com/feyzesahar
═══✨✧🌸✧✨══
هدایت شده از فیض سحر
💠🔸نکات تفسیری ص۱۴بقره🔸
۱_ معیار ارزش دین مردم، به انگیزه‌های آنان است.
«بِئْسَمَا اشْتَرَوْا... بَغْیاً»
۲_ بدترین معاملات آن است که انسان هستی خود را بدهد و غضب الهی را بخرد.
«بِئْسَمَا اشْتَرَوْا... غَضَبٍ، عَذٰابٌ مُهِینٌ»
۳_ ملاک ایمان، حقّانیّت آیین است نه نژاد.
«وَ هُوَ الْحَقُّ»
۴_ قرآن، سراسر حقّ است.
«أَنْزَلَ اللّٰهُ... وَ هُوَ الْحَقُّ»
۵_ دروغگو، رسواست.
«فَلِمَ تَقْتُلُونَ... إِنْ کُنْتُمْ مُؤْمِنِینَ»
(اگر به انبیایی که از بنی اسرائیل است ایمان آورده‌اید، پس چرا پیامبرانی همچون حضرت یحیی و زکریا را که از بنی اسرائیل بودند، شهید کردید؟! )
۶_ بازگشت به شرک و جاهلیّت، ظلمی به خود و نسل‌های بعد است.
«أَنْتُمْ ظٰالِمُونَ»
۷_انجام احکام و دستورات الهی، نیازمند قدرت، جدّیّت، عشق و تصمیم است و با شوخی و تشریفات، سازگاری ندارد؛ دینداری، با ضعف و مسامحه و سازشکاری سازگار نیست.
«خُذُوا مٰا آتَیْنٰاکُمْ بِقُوَّةٍ»
۸_ عشق و علاقه مُفرِط، خطرناک است. اگر دل انسان از علاقه به چیزی پر شود؛ حاضر نمی شود؛ حقایق را بپذیرد.
«أُشْرِبُوا فِی قُلُوبِهِمُ الْعِجْلَ»
۹_رفتار، بهترین بیانگر افکار و عقاید انسان است.
"بِئْسَمٰا یَأْمُرُکُمْ بِهِ إِیمٰانُکُمْ"
#قرآن_کریم
#نکات_تفسیری_ص_۱۴_قرآن
#دعای_کمیل
#محفل_مناجاتی_فیض_سحر
#مزار_شهدای_سوم_خرداد
#بیت_الرضا_علیه_السلام
✨🌸✧🌸🌸✧🌸✨
https://eitaa.com/feyzesahar
═══✨✧🌸✧✨══
💠🔸نکات تفسیری صفحه ۱۵ بقره🔸💠
۱_ در برابر خیالات و موهومات، با صراحت برخورد کنید. «قُلْ»
۲_ وجدان، بهترین قاضی است.
«إِنْ کٰانَتْ... فَتَمَنَّوُا الْمَوْتَ»
۳_ خودتان می‌دانید که چه کرده اید، خداوند نیز که از آنها با خبر است، پس این همه ادّعا برای چه؟!
«وَ اللّٰهُ عَلِیمٌ بِالظّٰالِمِینَ»
۴_ عمر طولانی مهم نیست، قرب به خداوند و برکت عمر و نجات از آتش، ارزش دارد.
«لَوْ یُعَمَّرُ أَلْفَ سَنَةٍ وَ مٰا هُوَ بِمُزَحْزِحِهِ مِنَ الْعَذٰابِ»
۵_ ایمان و تولّی، نسبت به همه‌ی
مقدّسات لازم است. «لِلّٰهِ وَ مَلاٰئِکَتِهِ وَ رُسُلِهِ»
۶_ دشمنی با انبیا و اولیا، کفر و دشمنی با خداوند است. «فَإِنَّ اللّٰهَ عَدُوٌّ لِلْکٰافِرِینَ»
۷_ در شأن نزول آیه ۹۷ آمده است:
وقتی پیامبر اسلام به مدینه آمدند؛ روزی ابن صوریا (یکی از علمای یهود) با جمعی از یهودیان فدک، نزد پیامبر آمده و سؤالاتی کردند. حضرت همه‌ی سؤالات آنها را جواب داده و هر نشانه‌ای که خواستند بیان کردند.
آخرین سؤالشان این بود که نام فرشته وحی تو چیست؟
حضرت فرمودند: جبرئیل.
آنها گفتند: اگر میکائیل بود ما به تو ایمان می‌آوردیم؛ چون جبرئیل، دستورات مشکلی مثل جهاد می‌آورد؛ ولی دستورات میکائیل ساده و راحت است!
۸_ فسق و گناه زمینه کفر است.
«مٰا یَکْفُرُ بِهٰا إِلاَّ الْفٰاسِقُونَ»
۹_ در برخورد با مخالفان، باید انصاف مراعات شود؛ در آیه ۱۰۰ فرمود: اکثر آنان ایمان نمی آورند؛ تا حقّ اقلّیّت محفوظ بماند. در این آیه نیز میفرماید:
گروهی از آنان چنین‌اند، تا همه به یک چشم دیده نشوند. «نَبَذَهُ فَرِیقٌ مِنْهُمْ»
۱۰_ علمی که بدان عمل نشود همانند جهل است؛ به علمایی که علم خود را نادیده گرفته و حقایق را کتمان کردند میفرماید:
«کَأَنَّهُمْ لاٰ یَعْلَمُونَ»
#قرآن_کریم
#قرائت_روزانه
#سوره_بقره
#صفحه۱۵_قرآن
#آیات_۹۴الی_۱۰۱_بقره
#نکات_تفسیری_ص_۱۵_قرآن
#دعای_کمیل
#محفل_مناجاتی_فیض_سحر
#بیت_الرضا_علیه_السلام
🔸https://eitaa.com/feyzesahar🔸