eitaa logo
فیضیه - در انتظار انتقام سخت
280 دنبال‌کننده
9.9هزار عکس
14.7هزار ویدیو
52 فایل
کانال اختصاصی روزنامه فیضیه - برای ارتباط با ادمین پیام خود را به @hakimi بفرستید
مشاهده در ایتا
دانلود
⭕️مبارزه با رژیم سفّاک صهیونیستی، مبارزه با ظلم و مبارزه با تروریسم 🔹ماجرای ، همچنان مهم‌ ترین و زنده‌ ترین مسئله‌ی مشترک است. سیاست های نظام سرمایه‌ داری ظالم و سفّاک، دست یک ملّت را از خانه‌ی خود، از میهن و خاک آباء و اجدادی خود کوتاه کرده و در آن، و مردمی‌ بیگانه را نشانده است. 🔹سُست‌تر و بی‌پایه‌تر از منطق پوشالی تأسیس چیست؟ بنا بر ادّعای خود، به در سال های ظلم کرده‌اند، پس باید با آواره کردن ملّتی در غرب آسیا و در آن کشور انتقام یهودیان را گرفت...! 🔹این منطقی است که دولت های غربی با حمایت بی‌دریغ و دیوانه‌ وار خود از به آن تکیه کرده و بدین‌ گونه، همه‌ی خود در باب و دموکراسی را تخطئه کرده‌اند؛ و این ماجرای خنده‌آور و گریه‌آور بیش از هفتاد سال است که ادامه دارد و هر از چندی برگ دیگری بر آن افزوده می شود. 🔹 فلسطین‌ غصب‌ شده را از روز اوّل به یک تبدیل کرده‌اند. نه یک کشور، که یک پادگان تروریستی علیه ملّت و دیگر ملّتهای مسلمان است. با این ، مبارزه با ظلم و مبارزه با تروریسم است؛ و این است. بیانات مقام معظم رهبری ۱۴۰۰/۰۲/۱۷ منبع: وبسایت‌ دفتر حفظ‌ و نشر آثار معظم له @tabyinchannel
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️«صهیونیسم» یعنى چه؟ از چه زمانى این واژه در ادبیات سیاسى رایج شد؟ اقدامات صهیونیستها از شروع فعالیتشان کدام است؟ (بخش اول) 🔹 صهیون، در زبان عبرى، به معناى پُر آفتاب و نیز نام کوهى در جنوب غربى بیت المقدس است. کوه صهیون، زادگاه و آرامگاه داوود پیامبر (علیه السلام) و جایگاه سلیمان نبی (علیه السلام) بود. گاه این واژه نزد یهودیان، به معناى شهر قدس، شهر برگزیده و شهر مقدس آسمانى به کار مى رود، ولى در متون دینى یهود، ، اشاره به آرمان و آرزوى ملت یهود براى بازگشت به سرزمین داوود و سلیمان (علیهم السلام) و تجدید دارد. به دیگر سخن، براى یهود، سمبل رهایى از ظلم، تشکیل حکومت مستقل و فرمانروایى بر جهان است، و از این رو، خود را فرزندان صهیون مى دانند. 🔹، به جنبشى گفته مى شود که خواهان مهاجرت و بازگشت یهودیان به و تشکیل دولت یهود است. ، همانند شووینیسم (ناسیونالیسم افراطى) است که با خوار شمردن ملت ها و نژادهاى دیگر و با غلوّ در برترى خود، در پى دستیابى به قدرت سیاسى است. این جنبش، در نیمه دوم قرن ۱۹ میلادى در اروپا، پا به عرصه حیات گذاشت؛ ولى واژه ، نخستین بار توسط تئودور هرتصل به کار رفت و سپس ناحوم ساکولو - مورّخ صهیونیست - در کتاب «تاریخ صهیونیست» از آن سخن گفت. [۱] 🔹، تنها داراى ابعاد و معانى سیاسى (صهیونیسم سیاسى) نیست، بلکه ابعاد و معانى دیگرى همچون صهیونیسم کارگرى، فرهنگى، دمکراتیک، رادیکال و توسعه طلب را نیز در بر مى گیرد. مشهورترین ، طبقه بندى آن به دو بخش «سیاسى» و «فرهنگى» (دینى) است. ، خواهان بازگشت یهودیان به فلسطین است که با تدوین کتاب «دولت یهود» توسط هرتصل در ۱۹۹۴ میلادی زاده شد. امّا ، مخالف مهاجرت یهودیان در قرن ۲۰ میلادى به است، زیرا در انتظار انسان رهایى بخش در آخرالزمان نشسته که یهودیان و تمام ادیان را به سرزمین ابراهیم و موسى (علیه السلام) یا سرزمین نجات بازگرداند. [۲] 🔹در مقابل، در «صهیونیسم غیر دینى و غیر یهودى»، کسانى جاى دارند که با تکیه بر استدلال هاى تاریخى، سیاسى و علمى به اسکان یهودیان در فلسطین مشروعیت مى بخشند. این همان صهیونیسم لائیک (غیر دینى) است که تنها مفاهیم سیاسى خویش را به زبان دین بیان مى کند. بنابراین، همواره به معناى نیست، بلکه گاه به مفهوم حرکتى براى غیر یهودى کردن یهودیت نیز به کار مى رود. 💠«یهودآزارى» 🔹 مدعى اند که صهیونیسم، پاسخى به است. به عقیده آنان، دولت ها و ملت ها به بیمارى علاج ناپذیر یهودستیزى دچار شده اند. بنابراین، یهودیان را، در هر کجا باشند، عنصر بیگانه به حساب مى آورند و آنان را در آشکار و پنهان آزار مى دهند. حیم وایزمن (متوفای ۱۹۵۲ میلادی) در این باره مى گوید: «ضدیت با یهود، میکروبى است که هر غیر یهودى هر کجا باشد و هر چند که خود منکر باشد، بدان آلوده است»، و به بیان دیگر، آنان یهودستیزى را بلایى ازلى و ابدى مى دانند که تنها در پناه یک مى توان از آن رهایى یافتت. [۳] 🔹البته این ادعاهاى صهیونیسم، به هیچ وجه قابل اثبات نیست، زیرا برخى از نمونه هاى تاریخى یهودآزارى، مانند آنچه صهیونیست ها درباره یهودسوزى در آلمان مطرح مى کنند، بیش از حد بزرگ شده اند. در این مورد، با سلطه اى که بر ابزارهاى تبلیغى جهان و به کارگیرى آن دارند، به پرداخته اند، و نیز برخى قصه هاى یهود آزارى، ساخته و پرداخته یهودیان و صهیونیست هاست. هدف از این دروغ پردازى‌ها این بود که به روند مهاجرت یهودیان به فلسطین و تأسیس یک دولت یهودى شتاب بخشند. دیوید بن گوریون (متوفاى ۱۹۷۲م.) مى نویسد: «اگر قدرت داشتم، عده اى یهودى را به کشورهاى مختلف مى فرستادم تا یهودآزارى را تعمّداً به وجود آورند».